Πέμπτη 11 Οκτωβρίου 2012

Η καλοσύνη της μουσικής

 (έργο του Ντίνου Παπασπύρου)

Κλείνει τα πέταλά της η σονάτα.
Νυστάζει η ευωδιά της φυγής.
Μία μία παραιτούνται οι νότες,
Νοστάλγησαν την επιστροφή στον Θεό.
Μα έχω σωθεί. Ούτε χώμα στα χέρια
Ούτε πια βρόμικο πουκάμισο.
Σοφός, καθαρός, βαθιά θλιμμένος
Κατοικώ στον λιγοστό ουρανό
Που μου άξιζε από καταβολής κόσμου.

Δήμητρα Χ. Χριστοδούλου
από τη συλλογή Ο τρόμος ως απλή μηχανή, 2012

13 σχόλια:

Poet είπε...

1o σχόλιο : Περιμένω σύντομα να εμφανιστεί το ξωτικό της μουσικής που είναι κρυμμένο κάπου στο Λιβάδι.

2ο σχόλιο : Εδώ θα διαφωνήσω μαζί σου, Δήμητρα. Όλους μας αξίζει ένα θαύμα καθημερινό, μας αξίζει ο ουρανός στις πλήρεις του διαστάσεις.

xromatisti είπε...

Μου δημιούργησε την αίσθηση ότι η μουσική δεν είναι καλοσυνάτη αλλά εκδικητική και απόμακρη.
Όμως η μουσική μας ανοίγει, μας διαστέλει και οι νότες μας οδηγούν στην απεραντοσύνη που δικαιούμαστε.

Poet είπε...

Αυτό ακριβώς νομίζω ότι εννοεί η ποιήτρια, Χρωματιστή μου. Ότι, δηλαδή, «οι νότες μας οδηγούν στην απεραντοσύνη που δικαιούμαστε».

Η πυκνότητα της ποίησης σίγουρα δεν διευκολύνει την ερμηνεία της.

ξωτικό είπε...

Ω !!!!! άφωνη !!!!!!!!!!
Απλώς υποκλίνομαι !!!!!!



και...να με συγχωρέσεις αλλά δεν θα διαφωνήσω σε τίποτα απολύτως!!!

Έχω "σωθεί" πολλάκις έτσι ακριβώς όπως το περιγράφει
Απίστευτο μου μοιάζει το πώς το έκανε λόγο !!!!

Poet είπε...

Το ότι τόλμησα να διαφωνήσω σε ένα σημείο με την ποιήτρια δεν σημαίνει ασφαλώς ότι θα τολμήσω να κάνω το ίδιο με τις υπερβατικές δυνάμεις.

Ό,τι πεις, ξωτικό μου, χαίρομαι που βιάστηκες να εμφανιστείς, όπως το είχα προβλέψει, έστω και άφωνη.
Εκπληκτικό φαινόμενο πάντως να υποκλίνεται ένα ξωτικό μπροστά σε ένα ποίημα. Λέτε τα ποιήματα να κατάγονται από την χώρα των φεγγαρόλουστων ξωτικών;


55fm είπε...

Χαιρετώ τα πανέμορφα πλάσματα του λιβαδιού!
«οι νότες μας οδηγούν στην απεραντοσύνη που δικαιούμαστε».
Τόλη μου ,μένω εδώ!

librarian είπε...

Βιβλία και μουσική... Λογοτεχνία και πιάνο το σπίτι μου...

Poet είπε...

Και Όλγα και Ουρανία, και χωριατοπούλα και πρωτευουσιάνα, πάντοτε θερμή, χαμογελαστή και γοητευτική. Εδώ να μείνεις πάντα, γλυκειά μου.

Poet είπε...

Για να ολοκληρωθεί η ωραία εικόνα, καλή μου librarian, δεν νομίζεις ότι πάνω στο πιάνο θα έπρεπε να είναι ξαπλωμένη νωχελικά μια γατούλα και δίπλα στο ντιβάνι με τα βιβλία να είναι ανοιχτή για σένα μια ζεστή αγκαλιά;

55fm είπε...

Τόλη μου, το έργο του Ντίνου,έλειπε!Υπέροχο!Τη Δευτέρα θα είμαι μια αγανακτισμένη πρωτευουσιάνα!Φιλιά πολλά αγαπημένε!

Poet είπε...

Ναι, ο Ντίνος μας παρακολουθεί και μας φροντίζει, Όλγα μου. Πάντως σου χρειάζεται μια δόση αγανάκτησης από το Αθηναϊκό καζάνι. Εδώ στον βορρά είμαστε κάπως πιο νηφάλιοι.

Καλό Σαββατοκύριακο, γλυκειά μου.

librarian είπε...

Χμμ, έχεις δίκαιο πρέπει να πάρω μια γατούλα!

Poet είπε...

Ποτέ όμως ως υποκατάστατο της ανδρικής αγκαλιάς.