(Penelope
and the Suitors by John William Waterhouse
(1849-1917))Δεν ταίριαζε ο μύθος της πιστής Πηνελόπης
σ' ερεβώδεις καιρούς σαν τον δικό μας
της χάρισαν όχι έναν εραστή
μα όλους τους μνηστήρες
Τόσοι χρειάστηκαν να δημιουργηθεί ο Πάνας
να πάρει λίγο απ' τον καθένα τους
το βλέμμα το μουσούδι την ουρά
Κι ο Οδυσσέας;
Οργίστηκε μας λένε
Εύκολα ξέχασε την Κίρκη με τον Τηλέγονο
την Κασσιφόνη
Στην κόρη του Ήλιου πώς ν' αντισταθεί
Μα να 'ναι άπιστη η Πηνελόπη;
Και ποιος θα συμβολίζει τώρα την αιώνια πίστη;
Α! Χωρίς σύμβολα πώς θα ζήσουμε
τώρα που δίχως πίστη εύκολα ζούμε
Κι όμως είναι πολύ απλό
Ας μην αλλάζουμε τους ήρωες των μύθων
Μόνο στα παραμύθια ζουν αυτοί καλά
κι εμείς καλύτερα
Πού πότε δε μας λένε
να πάμε προς τα εκεί
να ζήσουμε σαν ήρωες των μύθων μας
αφού σαν άνθρωποι
έστω τιμωρημένοι απ΄τους θεούς
δε θα μπορέσουμε να ζήσουμε
ποτέ
Ζωή Σαμαρά
από την ποιητική συλλογή
Και είναι πολύ μακριά η Δύση, 2012
Αναρτήσεις
3 σχόλια:
Η ποιήτρια σημειώνει: Σε μεταγενέστερους μύθους η Πηνελόπη δεν είναι πιστή, κάθε άλλο. Ενώνεται με πάντες τους μνηστήρες και γεννά τον Πάνα.
Τηλέγονος και Κασσιφόνη. Παιδιά της Κίρκης από τον Οδυσσέα.
ούτε στους μύθους πλέον δεν αντέχουμε την εκδοχή του άμεμπτου εαυτού μας...
Και να πώς αυτή η σκληρή αλήθεια γίνεται ποίηση, όταν ακουμπήσει πάνω της το μαγικό ραβδί του ποιητή!..
Και η σκληρή αλήθεια και το εντελώς ασήμαντο της καθημερινής ζωής, το οτιδήποτε μπορεί να γίνει ποίηση όταν ακουμπήσει πάνω του το μαγικό ραβδί του ποιητή, του ζωγράφου, του μουσικού. Ή μάλλον τα μάτια που είναι μαγεμένα, Μελίνα μου.
Δημοσίευση σχολίου