Φίλοι μου του διαδικτύου,
Συμπληρώθηκαν ήδη δεκατρία χρόνια από τον Ιούνιο του 2008, όταν με τη Λίνα Παπαδοπούλου αποφασίσαμε να ανοιχτούμε στο πέλαγος των Ελλήνων ποιητών του 20ου (και του 21ου !!) αιώνα. Με προσωπικές θεματικές ανθολογίες. Με ποιήματα για τον έρωτα και την αγάπη, για την κοινωνία και την επανάσταση, για το όνειρο και την ουτοπία, για τον χρόνο και τη μνήμη, για τη μοναξιά, για το ίδιο το ποιητικό φαινόμενο, για όλα τα αιώνια θέματα της λογοτεχνίας.
Στο διάστημα αυτό, διάβασα αναρίθμητες ποιητικές συλλογές, ξεφύλλισα εκατοντάδες τεύχη λογοτεχνικών περιοδικών, ανέτρεξα σε μερικές δεκάδες ανθολογίες από τη βιβλιοθήκη μου και προμηθεύτηκα άλλες, για να θυμηθώ τα αγαπημένα μου ποιήματα, να ανακαλύψω άλλα και έτσι να μοιραστώ μαζί σας αυτόν τον αμύθητο πλούτο της ψυχής.
Εκτός από τις θεματικές ανθολογίες, σκοπός μας ήταν να παρουσιάσουμε ξεχωριστά σημαντικούς ποιητές, ιδίως εκείνους που είναι λιγότερο γνωστοί έξω από τον στενό ποιητικό κύκλο. Επίσης, να σας γνωρίσουμε αξιόλογους νέους ποιητές, την ελπίδα και το μέλλον. Αυτό έχει ήδη γίνει για αρκετούς ποιητές και θα συνεχιστεί με ειδικά αφιερώματα σε πολλούς άλλους. Με τον τρόπο αυτό, συνεχίζουμε με τη δική μας οπτική τις άλλες αξιόλογες προσπάθειες ανθολόγησης που έχουν γίνει στο διαδίκτυο.
Το ιστολόγιο φέρει ένα δικό μου ποίημα ως προμετωπίδα, υπήρξε όμως, έως πριν έξι χρόνια περίπου, αποτέλεσμα ομαδικής εργασίας. Συνεχίζω μόνος μου από τότε. Τα ποιήματα συνοδεύονται, σχεδόν πάντα πλέον, από πίνακες ζωγραφικής, εικόνες, σχέδια ή φωτογραφίες. Το ποίημα του Άρη Αλεξάνδρου στη στήλη «Το ποίημα που διανυκτερεύει», όπως και το δικό μου ποίημα ως προμετωπίδα της ανθολογίας, εκφράζουν τον αγωνιζόμενο άνθρωπο και το πνεύμα του ιστολογίου. Δραστικό αντίδοτο, ελπίζω, στη μοναξιά που ενεδρεύει μέσα μας.
Μερικούς μήνες μετά την αρχή αυτής της προσπάθειας, είχαμε τη χαρά να γίνει βασική συνεργάτιδά μας η πολύτιμη Τζούλια Φορτούνη. Η Τζούλια ανέλαβε να επιλέγει πίνακες και συνθέτει εικόνες για τα ποιήματα της ανθολογίας - μια πρωτότυπη δημιουργική εργασία. Τη Τζούλια διαδέχτηκε στον τομέα αυτό μια άλλη φίλη από την Αθήνα, η Γιάννα Αγγελοπούλου. Εδώ και έξι χρόνια περίπου, την εργασία αυτή έχω αναλάβει εγώ προσωπικά.
Βασικός συνεργάτης του ιστολογίου υπήρξε και ένας παλιός μου φίλος, ο ζωγράφος και λογοτέχνης Ντίνος Παπασπύρου. Κατά διαστήματα είχαμε τη βοήθεια και άλλων φίλων της ποίησης.
Μετά λοιπόν περισσότερους από 500 ποιητές με περισσότερα από 5.000 ποιήματα σε 14 θεματικές ενότητες, έχω πια συνειδητοποιήσει ότι το έργο αυτό δεν πρόκειται να τελειώσει. Δεν θα τελειώσει ποτέ γιατί η ποίηση δεν τελειώνει ποτέ. Δεν έχουν ακόμα ανθολογηθεί πολλοί σημαντικοί ποιητές και η ανθολόγηση άλλων δεν είναι πλήρης. Και το κυριότερο, παρά την παραδοσιακή μικροψυχία και μεμψιμοιρία στον τόπο μας, η ελληνική ποίηση γνωρίζει στις μέρες μας μια πρωτοφανή άνθιση.Οι παλιότεροι ποιητές δημοσιεύουν το έργο της ωριμότητάς τους ενώ εμφανίζονται συνεχώς αξιόλογοι νέοι ποιητές. Μέσα στην κοπριά φυτρώνουν εξαίσια λουλούδια.
Η έρευνα λοιπόν θα συνεχιστεί, παρά τη γενικότερη σοβαρή μείωση στην κίνηση των ιστολογίων, και θα προστεθούν στις ανθολογίες πολλοί ποιητές και πολύ περισσότερα ποιήματα. Με μοναδικό κριτήριο την ποιότητα. Πρόκειται ασφαλώς για μια φιλόδοξη προσπάθεια, ιδίως αν ληφθούν υπόψη οι τεχνικοί περιορισμοί ενός απλού ιστολογίου αλλά και ο περιορισμένος χρόνος που εγώ διαθέτω. Και κάτι ακόμα, νομίζω ιδιαίτερα σημαντικό. Η αγάπη όλων μας για την ποίηση δημιουργεί φιλικούς δεσμούς με ξεχωριστούς ανθρώπους που, πιθανότατα, δεν πρόκειται ποτέ να γνωρίσουμε από κοντά. Παράδειγμα η συνεργασία μου με τα άλλα μέλη της παρέας που υπήρξε σχεδόν αποκλειστικά ηλεκτρονική και τηλεφωνική. Και οι πολλοί κάτοχοι άλλων ιστολογίων που έχουν γίνει τακτικοί αναγνώστες μας. Νομίζω ότι αυτή είναι μια άριστη συστατική επιστολή για τη λειτουργία του διαδικτύου.
Ευχαριστώ θερμά τη Τζούλια, τη Λίνα, τη Γιάννα και τον Ντίνο, σας ευχαριστώ όλους.
Τόλης Νικηφόρου
Αναρτήσεις
9 σχόλια:
Η άποψή μου είναι ότι η αγάπη που καταλήγει στον υπόνομο δεν υπήρξε ποτέ αληθινή αγάπη. Μπορεί να υπήρξε εντυπωσιασμός, πάθος, έρωτας, αγάπη όμως όχι. «Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει ...»
Συμφωνώωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωω!!!
Εχω την ίδια άποψη αγαπημένε μου Τόλη!Καρατσεκαρισμένο!Σε γλυκοφιλώ!Καλή βδομάδα!
Καλησπέρα και καλό μήνα. Ναι, μπορεί να συμβεί κι αυτό, με την αγάπη: λέγεται, σκληροκαρδία ή απλά, απόρριψη ατόμου προς άτομο. Η αγάπη έχω καταλάβει τελευταία, φοβίζει τους ανθρώπους. Εύχομαι καλό Φθινόπωρο, με υγεία πάνω απ' όλα. Να είστε, καλά. Με σεβασμό, Γεράσιμος.
Συμφωνώ Τόλη αλλά πως να το ξέρεις όταν ξεκινάει μια σχέση; Όλα τότε είναι μπερδεμένα. Η διαπίστωση εκ των υστέρων γίνεται.
Όταν, Όλγα μου, ένας γήινος σαν κι εμένα και μια ουρανία σαν κι εσένα συμφωνούν, τότε δεν μένει καμία αμφιβολία.
«Εάν ταις γλώσσαις των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων, αγάπην δε μη έχω, γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον».
Καλησπέρα, καλή εβδομάδα, καλό μήνα και καλό φθινόπωρο, Γεράσιμε. Καλωσόρισες. Ευχαριστώ για τις ευχές.
Αληθινή αγάπη είναι η πλήρης και ανεπιφύλακτη αποδοχή του άλλου. Είναι η ταύτιση με τον άλλο. Συνεπώς, η απόρριψη δεν έχει θέση παρά μόνο όταν αναφέρεται σε ισχνά φαντάσματα της αγάπης.
Χρειάζονται κότσια για τις αληθινές ανθρώπινες σχέσεις. Όποιος τις φοβάται, κάθεται σπίτι του. Δηλαδή, ζεί μια επιφανειακή και υποκριτική ζωή.
Σύμφωνοι, Ντίνο μου. Όταν ξεκινάει μια σχέση και όλα είναι μπερδεμένα, καλύτερα να μην λέει κανείς μεγάλα λόγια. Μεγάλα, πρόχειρα και επιπόλαια λόγια. Μόνο όταν αποδειχτεί στο καμίνι της καθημερινής ζωής ότι αυτό που νιώθει είναι η αληθινή αγάπη, τότε να προφέρει τη λέξη.
Τόλη μου καλέ, θα συμφωνήσω με τα όσα περί αληθινής αγάπης θερμά υποστήριξες στον σχολιασμό σου. Για το τί σόι αγάπη είναι αυτή που καταλήγει στον υπόνομο (ελπίζω να μην αμφιβάλλεις πως συμβαίνει και αυτό "καμιά φορά") αφήνεται στην κρίση του αναγνώστη και στην απογοήτευση του γράφοντα.
καλό βράδυ σε όλους!
Λίλιαν, γλυκειά μου, γνωρίζω και από ουρανό και από υπόνομο, να είσαι σίγουρη. Τι σόι συγγραφέας θα ήμουν αλλιώς; Καταλαβαίνω λοιπόν πολύ καλά το είδος της αγάπης και την απογοήτευσή σου.
Καλό ξημέρωμα, καρντασίνα.
Δημοσίευση σχολίου