Τετάρτη 29 Αυγούστου 2012

Μη βγαίνεις

(Loneliness by Ali Hasmut)

Σε ψάχνει η νύχτα.
Όχι, μη βγαίνεις
δεν τέλειωσα με τα κοψίματα ...
κι έχω
ένα μουτζουρωμένο βλέφαρο
- επιτοίχιο ρολόι -
που γρατσουνάνε πάνω του
οι λεπτοδείχτες
κάθε που αργεί
να κλάψει.
Όχι μη βγαίνεις
άναψε μόνο ένα καντήλι
για την νυχτερινή μου
προσευχή.
Νυν και αεί! αγάπη μου
φαλτσάρει 
ο ψάλτης ήχος
μα εσύ κοιμήσου.
Όλα αναβάλλονται
στο χρόνο.
Των εραστών το φίλημα
ο τυχοδιώκτης ύπνος
και όσα είχα να σου πω.

Λίλιαν Μπουράνη
από τη συλλογή ερώματα, 2012

9 σχόλια:

Margo είπε...

Είναι περίεργο.. ξεκίνησα να το διαβάζω χωρίς να δω ποιος το έχει γράψει και μου ήταν γνώριμος ο τρόπος έκφρασης. Και βλέπω πως είναι της Λίλιαν που ως Πανδώρα στο blog της ήμουν φανατική αναγνώστης.
Μου αρέσει να αναγνωρίζω τον δημιουργό από το στυλ του.

Καλό ξημέρωμα εύχομαι!

Ανώνυμος είπε...

Είναι συγκινητικό...να ξανασυναντώ γνώριμα κι αγαπημένα πρόσωπα στο φιλόξενο σπιτικό του Τόλη και να ακούω πως όχι μόνον με θυμούνται αλλά και με αναγνωρίζουν από την γραφή.
Margo μου γλυκειά, σ' ευχαριστώ!

Poet είπε...

Δεν είναι εύκολο να μιλήσει κανείς με τη δική του φωνή για τον έρωτα, την προδοσία, τη μοναξιά, για πράγματα χιλιοειπωμένα. Έτσι λοιπόν η αναγνωρίσιμη γραφή της Λίλιαν αποτελεί ήδη ένα ποιητικό επίτευγμα.

nameliart είπε...

Όλα αναβάλλονται στο χρόνο
και ειδικά όσο διαρκούν εκείνες οι διεσταλμένες ώρες της νύχτας...
Πραγματικά πολύ ωραία, πολύ ιδιαίτερη γραφή, απ' αυτές που σε κάνουν να τις διαβάζεις ξανά και ξανά όταν τις συναντάς!

Μαρία Δριμή είπε...

Τόλη, από εσένα έμαθα τη Λίλιαν (και από το μπλογκ της). Είμαι πολύ χαρούμενη που θα την έχω και σε ...χάρτινη μορφή.
Προς το παρόν, κόβω αυτό το λουλούδι από το λιβάδι. Μεσημέρι είναι. Οι ποιητές και οι ποιήτριες μάλλον κοιμούνται και δεν θα με πάρουν είδηση.

Poet είπε...

Χαίρομαι που σου αρέσουν τα ποιήματα της Λίλιαν, Μελίνα μου. Διάβασε και τα προηγούμενα, αν δεν το έχεις ήδη κάνει, και μείνε μαζί μας για τα επόμενα.

Poet είπε...

Το ήξερα εγώ ότι τα ποιήματα της Λίλιαν θα ήταν ένας πόλος έλξης για την παλιά παρέα. Αυτά τα χρόνια, η ποιήτρια άνοιξε ιστολόγια, έκλεισε ιστολόγια, μεταφέρθηκε στο facebook κ.ο.κ. αλλά το Λιβάδι υπήρξε κάτι σαν ποιητική πατρίδα της. Έστω δεύτερη.

Και κάτι μεταξύ μας, Μαρία μου, εδώ που δεν μας ακούει κανείς. Οι ποιήτριες, οι ποιητές και το Λιβάδι τρελαίνονται να κλέβετε/κόβετε τα άνθη τους. Θεωρούν ότι είναι μια από τις ωραιότερες πράξεις αγάπης.

Αγγελικούλα είπε...

...άλλωστε, είναι γνωστό, πως όταν κόβεις ένα λουλούδι, κάνεις χώρο για ένα καινούργιο να ανθίσει στη θέση του!

Poet είπε...

Χειροκροτώ την επανεμφάνιση της Αγγελικούλας μας, μετά αναρίθμητες βουτιές στην Άνδρο, με αυτό το εύστοχο σχόλιο. Καλή εβδομάδα κοριτσάκια και αγοράκια.