Οχληρή η ασυνταξία
της νύχτας.
Στρατός των λέξεων
μισθοφόρος
που - ξέρω -
δεν θα με υπερασπιστεί
από τον εμφύλιο
προσωπικό μου κίνδυνο.
Ανοίγουν στο σκοτάδι
δυο παράθυρα.
- τι να σου γράψω;-
οθόνες ιριδίζουσες
τα μάτια σου
κι εκβάλλω απ' τη θάλασσα
γυμνή,
σαν ανοιγμένο όστρακο
ακουμπώ στην κοιλιά σου.
Μη σαλεύεις!
μισοκοιμάται η στιγμή
στo χείλος του αεικίνητου
που μας υπονομεύει.
Μα δεν μπορώ
αγάπη μου
πιο ήρωας να γίνω
αυτής της άγριας επιδρομής
αποσιωπώντας
τη φανερή μου ανισότητα.
Την ήττα μου θ' αφήσω
απ' τα δάχτυλα
το στόμα
της σάρκας τη μοιραία
ακυβερνησία
να τσακιστεί στον αφρό
ενός μακρινού οργασμού
που κι απόψε
δεν θα σε φτάσει.
Λίλιαν Μπουράνη
από τη συλλογή ερώματα, 2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου