Στίχοι από ένα ταξίδι με τον ήλιο

Ξημέρωμα γαντζώθηκε στον ήλιο
                                       για να πετάξω.
Έμειναν κολλημένα τα παπούτσια μου
                                       στην άσφαλτο,
έκλεψα και το πρωινό τραγούδι
               απ' την κορυφή μιας ακακίας
γιατί στο χωματόδρομο της γειτονιάς μας
παίζαμε ξυπόλητοι
κι είχα ακακίες στην αυλή
κι ένα τραγούδι
πριν το σκεπάσουνε με άχαρο μπετόν.

Από το χθες ξεκόλλησα μια ζωγραφιά
- τρία παιδιά που σχεδιάζουν στο χώμα της αλάνας
                                                            τη ζωή τους -
την έδειξα και στα πουλιά

... είχαμε κι εμείς φτερά
πριν μεγαλώσουμε.

Το μεσημέρι έσκισα τα ρούχα μου,
το φόβο κι όλες τις προσωπίδες,
εδώ ψηλά δεν έχει δρόμους για να ντρέπεσαι.
Το δειλινό ελευθέρωσε τα ποιήματα
να φτερουγίσουν πάνω από τα κύματα.

Θοδωρής Βοριάς
από τη συλλογή Χαμένες ψηφίδες, 2012