Ένα πύρινο παιδί κοιμάται στα έγκατα
της μνήμης μου
Μην το ξυπνήσεις !
Άφησέ το στην τρυφερή αφή της χαραυγής
σ' ένα σεντόνι από φτερουγισμούς χελιδονιών
μες στη λευκή την άσπα ενός ονείρου
άφησέ το
στην άκρη της καλντέρας
σαν βυθισμένο ηφαίστειο στο ίλιγγό του
να σκάβει τις στάχτες της ζωής
μονάχο του ορφανό κα να βαθαίνει
χρόνο τον χρόνο την καρδιά μου
Η γέννησή του είχε το δικό της μερτικό
στην Άβυσσο
μα ίσως κάποτε να βγει στο Φως
Αυτό λοιπόν είναι η ζωή;
Η αρχιτεκτονική Στιγμών μες στις σχισμές του Απείρου;
Ή ίσως η λίγη αγάπη
το Λάξευμα το επίμονο ενός γλύπτη
στο Μαύρο Λίθο της καρδιάς;
Εύα Μοδινού
από το βιβλίο Για πάντα, Ποίηση σε επτά Πράξεις, 2012
Έβδομη Πράξη : Έξοδος
Ενότητα : Στα Δώματα του Αιώνιου
2 σχόλια:
Ελπίδα, Αρχαίο νεκροταφείο, Η Αγάπη, Η Ρότα της Ψυχής, Είδωλα, πέντε ποιήματα της Εύας Μοδινού. Αντάξια ποιήματα του Καβαφικού ονείρου γεμάτα ευαισθησία και λεπτές της ποίησης αποχρώσεις σα να ήταν πίνακας ζωγραφικός, ή σα νά’ταν μουσική από την λύρα του Ορφέα, όταν χάθηκε η Ευριδίκη, ή σα νά’ταν μουσική του Πράϊσνερ από την Διπλή ζωή της Βερόνικα (υπέροχη η μουσική επένδυση του ιστότοπου). Λάτρης ταπεινός του αρχαίου κάλλους και του έρωτα, εγώ ο ασήμαντος άγνωστος, θάλεγα ότι η μεγίστη και ευγενέστερη κατα τον Ησίοδο των εννέα Μουσών Καλλιόπη θα είχε περισσότερα και πιό βαρύνοντα να πεί από εμένα κι ας τέτοια τέχνη με συγκινεί ώς τίς ρίζες της ψυχής μου.
Νομίζω ότι, με το θαυμάσιο αυτό σχόλιο και με την εξαιρετική επιλογή πινάκων ζωγραφικής από τη Τζούλια Φορτούνη, ολοκληρώνεται με τον καλύτερο τρόπο η σύντομη αυτή παρουσίαση της ποιητικής σύνθεσης της Εύας Μοδινού.
Σας ευχαριστούμε θερμά Τζούλια και Παύλο. Καλή συνέχεια, Εύα, καλό καλοκαίρι σε όλους.
Δημοσίευση σχολίου