Κυριακή 27 Μαΐου 2012

Να μην τελειώνεις με το παρελθόν


Να μην τελειώνεις με το παρελθόν
να το πλησιάζεις τόσο
που να φαίνονται από μακριά οι φωτιές
κι ύστερα πάλι ν' απομακρύνεσαι
μετά απ' τον βαθύ τον ύπνο
πλάι στην ακίνητη λίμνη
το μεσημέρι
με την αραιή φιλτραρισμένη της ζωή
τη σμίκρυνση του φόβου
και τον homo ludens
και τη συκιά την άκαρπη
όπου πρωτάκουσες απόγευμα το θρόισμα του φιδιού
και μάζεψες όλες τις αμαρτίες ενώπιόν σου
η μια να σου χαϊδεύει τα μαλλιά
η άλλη να σου φτιάχνει τα ρούχα
η τρίτη να κάθεται στα πόδια σου
και να σου τραγουδάει
μην κλαις μικρή Ερμιόνη
πλάι στον αρχαίο ερειπιώνα
κοίτα τι λαμπερά φτερά άκου τραγούδια
ξέχασε τα σύντομα διαστήματα του θανάτου
τα πεύκα στον ανήφορο
πριν απ' τις τούρκικες γραμμές
τις σκοτεινές τις τρύπες τ' ουρανού\
θα 'ρθει πάλι η μαμά σου
θα δεις, θα 'ρθει πάλι η μαμά σου

Αγλαντζιά, καλοκαίρι 1977

Νίκη Μαραγκού
από τη συλλογή Τα από κήπων
Συγκεντρωτική έκδοση Divan, 1967-2000, 2005

3 σχόλια:

55fm είπε...

Εξαιρετικό ποίημα!
Σε ευχαριστώ Τόλη μου!

Poet είπε...

Όταν συμφωνείς με τις επιλογές μου, Ουρανία μου, ξέρω ότι η καρδιά μου, αν και τραυματισμένη, βρίσκεται στο σωστό μέρος.

Καλημέρα και καλή εβδομάδα, γλυκιά μου.

55fm είπε...

Σε γλυκοφιλώ!