Έβδομο γράμμα

Την άλλη μέρα, Μεγάλη Παρασκευή, μπήκα στην εκκλησία την ώρα που έψαλλαν το «γυμνόν επί του ξύλου» και «τη ρομφαία της λύπης ταράσσομαι δεινώς», στον απέναντι τοίχο μια ιταλότροπη αποκαθήλωση, πόδια σαν τα δικά σου, γόνατα, μου κόβονται τα γόνατα, «ο ωραίος κάλλει την φύσιν ωραϊσας», η κοιλιά, το στήθος, οι κουρτίνες με το λιγοστό φως, παραμερίζω τα πέταλα και πρoσκυνώ, η ομορφιά είναι στο βάθος κίνηση ερωτική, μύροις, έδυς, όμμα, όμμα το γλυκύ και τα χείλη σου πώς μύσω; Βγαίνω στην πλατεία της Αρχιεπισκοπής, έρημη με τα λίγα δέντρα σαν σε παλιά αναγνωστικά, σαν σκηνικό του Ντε Κίρικο, αδειάζω από τις τσέπες μου τα πέταλα, τα ρίχνω πίσω μου για να με βρεις σα με γυρέψεις μες στη νύχτα. Δεν ξέρω αν θα γυαλίζουν στο φεγγάρι, αν μπορείς καθόλου να τα δεις. 

Νίκη Μαραγκού
από τη συλλογή Ποιήματα μιας άλλης εποχής
Συγκεντρωτική έκδοση Divan, 1967-2000, 2005