Μητέρα
Με φέρνεις στον κόσμο
Με αφήνεις στον θάνατο.
Και εγώ;
Γυρεύω έναν θανατοθραύστη
στα παράλια των παιδικών μας χρόνων;
Στο μητρικό σου χάδι;
Το χέρι σου έχει γεράσει.
Θανατοθραύστης;
Δεν έχει αλλάξει ο ήλιος φορά
ούτε ο ρυθμός της φθοράς.
Στην κατηφόρα
τα πάντα διαστέλλονται
πορτοκάλια και λέξεις ορθώνονται ακαριαία
πύρινα χέρια ξένα
περνούν τα δάχτυλά τους στους επόμενους.
Πέτρος Γκολίτσης
από τη συλλογή Μνήμη του χαρτιού, 2009
2 σχόλια:
πολύ δυνατό, αναδύεται η πανανθρώπινη εμπειρία
Xαίρομαι που σου άρεσε, Μάκη, διάβασε και το επόμενο ποίημα του Πέτρου πάνω στο ίδιο θέμα.
Δημοσίευση σχολίου