Στο άβατο της αμφιβολίας

του Κώστα Ριζάκη

Στους ώμους μου βάσταξα τη σιωπή μισού αιώνα,
στρίμωξα τόσα ηλιοβασιλέματα στην ψυχή μου
- όλα κουβαλούσαν μέσα τους ένα φορτίο λησμονιάς.
Έτσι έμαθα πώς περνούν τις ώρες τους
οι κατάδικοι στην απομόνωση της φυλακής,
πώς συντηρείς την κάθε μέρα
με διαγνώσεις χαράς εξ αποστάσεως.

Κι εσύ που τώρα διεκδικείς την αμνηστία,
με την αμφιβολία με κυκλώνεις.

Όμως εγώ για σένα, αγάπη μόνον έχω.

Στο παρελθόν μου επισκέπτης τη μήτρα ψάχνω της ζωής,
δρομολόγια παιδιών που κοίταξαν
με βλέμμα ευθύ το μέλλον
και στάθηκαν στο μέτρημα πάνω απ' τον μέσο όρο.
Οι λέξεις μου πίδακες ξεπηδούν από τη σιωπή
βουτηγμένες σε μιαν απόχρωση του γαλάζιου,
γίνονται κλίμακες ν' αυτομολήσεις στον ουρανό,
γίνονται ασπίδες και φρουροί
φωτοβολίδες στο άβατο της αμφιβολίας.

Σε άλλη ζωή σε άκουσα να λες:
cogito ergo sum.

Κεφαλλονιά 30.9.2009

Στέλιος Θ. Μαφρέδας
από τη συλλογή Υπόκλιση στον αυτουργό, 2012