(Έργο της Παυλίνας Παμπούδη)(Λεμόνι μελάνι αόρατο
Ιχνογραφεί
Μικρές διαδρομές
Ίχνη
Ακολουθεί
Χρόνια
Την τεθλασμένη
Τη σβησμένη
Γραμμή αίματος
Επισημαίνει
Τι;
Κυκλώνει σημεία
Σε παλίμψηστο χάρτη
Α, οι οδοί Άνω και Κάτω : Ηρακλείτου/ Κάπα Σάββα / Θεοτοκοπούλου/ Moscow Rd/ Μικράς Ασίας/ Γαλατσίου/ Πατριάρχου Ιωακείμ/ Φιλαδελφέως/ Δεινοκράτους/ Ευφρονίου/ Σουηδίας/ Σολωμού/ Lancaster Gate/ Πανόρμου/ Ελλανίκου/ Πιπίνου/ Αβάντων/ Βικτωρίας/ Άγρας/ Τράλλεων/ Σπετσών/ Ζακύνθου/ Καλλινίκου/ Sumner Place/ Ελπίδος/ Κοίμησης της Θεοτόκου/ Φρύνης/ Goldhurst Terrace/ Ξενοκράτους/ Ιθάκης/ Αγίου Παύλου/ Αρμένη Βράιλα/ Μιχαήλ Νομικού/ Κνωσού/ Μεσολογγίου/ Βασίλη Λογοθετίδη/ Inverness Terrace/ Φυλής (δύο σπίτια)/ αλλά δύο Αχαρνών/ τρία Φερρών/ τρία στη Νοταρά/ δύο Σπυρίδωνος Τρικούπη/ Α- και το ξεχασμένο της Ανωμεριάς/ τ' άλλο της Καλαμάτας/ το άχτιστο Καβάφη και Κρυστάλλη/ και το «88 χωρίς οδό» του Ξυλοκάστρου ...
Οδοί ουλές
Σπίτια προσωρινά
Επουλωμένα
Δεκάδες διευθύνσεις
Άνθρωποι κάποτε
Πινακίδες μετά
Ένα κουβάρι μπερδεμένο
Λόγιοι στρατιωτικοί πολιτικοί ιερωμένοι
Άγνωστοί μου
Προσωρινά συγκατοικούντες
Στο δικό μου χρόνο
Ένας αγγειογράφος
Ο ζωγράφος
Ο φιλόσοφος
Τρεις ποιητές
Ένας απόστολος
- Ποιος να 'ταν ο Πιπίνος;
Ίσως ο Βραχύς ...-
Η τρομερή βασίλισσα
Εκείνος ο ηθοποιός
Ανάκατη η ιστορία τους
Η δόξα τους χαμένη
Ισοπεδωμένοι
Όλοι τους ξανά
Μονόδρομοι
Ακόμα
Πόλεις νησιά
Μια χώρα
Τοπωνύμια
Δήμοι φυλές
Ακόμα
Μια μοναδική
Αφηρημένη έννοια
Εντελώς αφηρημένη
Η ελπίδα
Κάτι θα σήμαιναν
Οι οδοδείχτες στη διαδρομή
Οι σύντομοι σταθμοί
Κενοί στο χώρο
Χώροι συνεχόμενοι
Βαγόνια του συρμού
Τα πάντα ρει
Οι ράγες έχουν τιναχτεί
Χώματα, μπάζα, σώματα
Σηματοδότες σκοτεινοί)
Παυλίνα Παμπούδη
από το ποιητικό βιβλίο Το σπίτι στους 40 δρόμους, 2011
Αναρτήσεις
12 σχόλια:
Συνεχίζουμε την ανθολόγηση της Παυλίνας Παμπούδη από το πρόσφατο ποιητικό βιβλίο της, Το σπίτι στους 40 δρόμους, 2011. Ευκαιρία να διαβάσετε ξανά τα προηγούμενα ποιήματά της.
Ευκαιρία πραγματικά. Είχαμε ένα ποίημά της στο βιβλίο του Δημοτικού και τότε ήρθα πάλι να τη διαβάσω εδώ που την γνώρισα.
Το συγκεκριμένο πολύ ενδιαφέρον, υποστηρίζει άψογα το "τα πάντα ρει"!
Καλή σου μέρα Τόλη μου
To σπίτι στους 40 δρόμους είναι μια μεγάλη ποιητική σύνθεση, Μαρία μου. Θα προσπαθήσω να αναρτήσω τα πιο χαρακτηριστικά και αντιπροσωπευτικά αποσπάσματά της. Οι μνήμες της Παυλίνας αφυπνίζουν και τις δικές μου μνήμες, και τη δική μου οδύνη.
Ακόμη, μην παραξενευτείς αν αργότερα εμφανιστεί στα σχόλια κι ένα ζουζούνι που ζει στο Λιβάδι. Είναι κατ' εξοχήν ποιητικό ζουζούνι που ίπταται την άνοιξη.
Καλημέρα και καλό Σαββατοκύριακο, Μαρία μου.
Πάντα έλεγα πως έχω αλλάξει πολλά σπίτια στη ζωή μου. Όχι βέβαια σαράντα, αλλά αν τα μετρήσω είναι περίπου δώδεκα. Όταν άκουσα λοιπόν την Παυλίνα να διαβάζει το παρακάτω απόσπασμα σε μια εκδήλωση (αργότερα βγήκε το βιβλίο) φανταζόμουν τις διαδρομές μου στα σπίτια αυτά. "Τις τεθλασμένες και τις σβησμένες" Και τα οδωνύμια κυκλωμένα "σε παλίμψηστο χάρτη"
Της Παυλίνας είναι κάποιου είδους ρεκόρ. Εγώ έχω αλλάξει περί τις είκοσι μόνιμες (!) κατοικίες στη Θεσσαλονίκη, την Αθήνα και το Λονδίνο. Εσύ έχεις βέβαια χρονικά περιθώρια να βελτιώσεις την ήδη εντυπωσιακή σου επίδοση, Τζούλια μου.
Είκοσι κατοικίες. Και όμως το σπίτι μου υπήρξε πάντοτε ένα. Το σπίτι όπου γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Πλατεία Δικαστηρίων. Με εξωραϊστική διάθεση, η μνήμη που επιμένει ότι ήμουν ευτυχισμένος τότε. Όπως και να έχει, εκεί γυρίζω πάντα. Για κείνο γράφω και για κείνο δακρύζω.
Προσπαθώ να θυμηθώ πόσα σπίτια έχω αλλάξει να είναι 10-12; Κάπου εκεί. το καθένα με τη δική του ιστορία, δάκρυα, χαρές, τραγωδίες (όχι δεν υπερβάλλω) και το αγαπημένο μου στο νησί.
Ανάκατη η ιστορία τους / Η δόξα τους χαμένη
αλλά όχι και οι αναμνήσεις
Έτσι είναι, Αγγελικούλα μου. Το ξέρω ότι δεν υπερβάλλεις. Το κάθε σπίτι μας έχει τη δική του ιστορία, είνα ένα κομμάτι της ζωής μας που χάθηκε και έμειναν οι αναμνήσεις.
Καλημέρα και καλή εβδομάδα.
το θυμάμαι τούτο το ποίημα..είχα την τύχη να μου χαρίσει η Παυλίνα το βιβλίο της όταν επισκεφθήκαμε με τη μωβ την έκθεση με τις ζωγραφιές της. Εγώ είμαι η μικρή της παρέας, το λέει άλλωστε και το όνομα μου...έχω αλλάξει μόνο 7 σπίτια (και είναι ανοικτός ο κύκλος της ζωής στο 7ο)... είναι όμως αλήθεια..τι αφήνουμε σε κάθε μας σπίτι..και τι αφήνει εκείνο στην ψυχή μας φεύγοντας από αυτό..
Όπως λένε λοιπόν, «έχεις όλη τη ζωή μπροστά σου», εσύ έχεις όλα τα σπίτια σου μπροστά σου, κοριτσάκι. Κι αν ακολουθήσεις το παράδειγμα της Παυλίνας και της Μωβ, θα καταθέσεις σε ποιήματα όσα θα έχουν αφήσει τα διάφορα σπίτια στην ψυχή σου. Πάντως, το 7ο σου τώρα είναι γούρι. Όπως και η 13/3 σήμερα.
Poet, ευχαριστώ και πάλι για τη φιλοξενία - και για την παρέα! Κοριτσάκι, Μάργκο, σας ευχαριστώ και σας για την επίσκεψη. Μωβ, γλυκιά μου, τα σπίτια δεν είναι 40, είναι 52 - σε 40 δρόμους όμως, γιατί πολλές φορές άλλαζα σπίτι στον ίδιο δρόμο! Δεν το πρόσεξες; Βεβαίως και είναι ανυπέρβλητο ρεκόρ! Πάντως το Σπίτι είναι ένα/κανένα...
Α, και Αγγελικούλα! Σ' ευχαριστώ κι εσένα!
Δεν σας έλεγα εγώ ότι θα εμφανιστεί ξαφνικά το ζουζούνι που κατοικεί στο Λιβάδι; Όχι ότι είναι το μοναδικό του σπίτι βέβαια.
Άκου 52 σπίτια !! Άντε να το εξηγήσω τώρα αυτό στον Μελένιο που ξέρει μόνο το δάσος του. Πάντως, καλό μου ζουζούνι, ο αρκούδος στέλνει την αγάπη του σε σένα και στον Μπούλη. Κι εγώ αντλώ μια βαθιά συγκίνηση από το βιβλίο σου.
Δημοσίευση σχολίου