Κυριακή 5 Φεβρουαρίου 2012

Ψυχή σταλμένη

(George Frederick Watts hope painting)


Πέφτει ένα φύλλο
ήχος ερειπωμένος
στιγμή αιωνιότητας στον αέρα
λησμονημένα πρόσωπα παλιά
ένας έφηβος γέρος θυμάται
το σπίτι που κατοικούσαν όνειρα
πριν αποβιβαστεί η σιωπή
ψυχή σταλμένη απ' το τίποτα
τρέμοντας σε ξένο σώμα
σαν ένας στίχος που ξεχάστηκε απ' τον θάνατο
πηδώντας από άστρο σε άστρο
ονειρεύονταν να γίνει πυρκαγιά
ή έστω ένα μικρό πουλί στο δάσος
που κελαϊδάει
χωρίς να ξέρει το γιατί.

Βασίλης Φαϊτάς
από τη συλλογή Συνάντηση με το σύμπαν, 2011

2 σχόλια:

Άστρια είπε...

Διάβασα και τα προηγούμενα ποιήματα και ψάχνοντας για κώδικες, βρήκα ότι δικαιώνουν το όνομα της συλλογής τους.
Μα βέβαια, κάπως έτσι οι ψυχές και οι στίχοι, οι μνήμες και οι αγάπες, το φως και το άπειρο συναντιούνται στο σύμπαν!

Καλό βράδυ ποιητή μας
καλή εβδομάδα

Poet είπε...

Τίποτα λοιπόν δεν χάνεται. Κι ήμουν τόσο απελπισμένος, κορίτσι των άστρων.

Καλό ξημέρωμα και καλή εβδομάδα, γλυκιά μου.