Oil on canvas, approximately 27" x 35". Hermitage Museum, St. Petersburg.)
Νόμιζα πως είχα πολύ χρόνο
να μεταλλαγώ σε κύμα
ως να υπήρχα από πάντοτε
μες στον ανοιξιάτικο άνεμο.
Δεν ήξερα πως η ζωή και το χάος
μας δόθηκαν δανεικά
πως ήμουν η σκιά
μια φευγαλέας αχτίδας
μύθος προορισμένος να ξεχαστεί
εκεί που η μνήμη δεν θυμάται
η συνείδηση πορεύεται μονάχη
σκοτεινό απρόσιτο ποτάμι
αγνοώντας τη γνώση τα όνειρα τα γηρατειά
κυλάει και χύνεται
σε μιαν αδιαπέραστη κινούμενη άμμο.
Βασίλης Φαϊτάς
από τη συλλογή Συνάντηση με το σύμπαν, 2011
Αναρτήσεις
5 σχόλια:
Εεεμ δεν ήξερες ,δεν ρώταγες ;;;
Καλημέραααα (σήμερα ξύπνησα πειραχτήρι)
Σαν να σε βλέπω στους Κήπους του Παραδείσου, ξωτικό. Μάλλον ξύπνησες στον επίγειο κόσμο. Στο φως του φεγγαριού όμως που σε λούζει, θα ξαναβρεις τον εαυτό σου.
Κι αν ο χρόνος δεν τελειώνει ποτέ και απλά είμαστε μια ψυχή από το παρελθόν που συνεχίζει να υπάρχει και θα συνεχίσει να υπάρχει;
Υπάρχει κι αυτό το ενδεχόμενο,ε;
Ένα ενδεχόμενο που ουσιαστικά ακυρώνει τον θάνατο, Χρωματιστή μου. Θα ήταν όμως συναρπαστικό να ξέραμε τις προηγούμενες ενσαρκώσεις μας. Και με την πρόοδο της τεχνολογίας, να παρακολουθούμε σε οθόνη τις προηγούμενες ζωές μας. Για τις επόμενες το αφήνω ανοιχτό για να έχει suspense η αιωνιότητά μας.
Παραθέτω σχόλιο του Βασίλη ΦαΪτά:
Τόλη, για την ανάρτηση των ποιημάτων σ'ευχαριστώ καθώς και όσους είδαν σ'αυτά κάτι στο βάθος του καθρέφτη τους. Οι πίνακες της Τζούλιας εξαιρετικοί. Η γέφυρα- εξέδρα στο "Ο δρόμος για το ανέφικτο" είναι σχεδόν η ίδια μ'αυτήν που πριν από λίγα χρόνια σ'ένα όνειρο είδα. Δραματικό και γαλήνιο,δεν εκφράζεται με λόγια. Νομίζω πως είπα πολλά.
Ευχαριστώ και πάλι.
Δημοσίευση σχολίου