Δευτέρα 16 Ιανουαρίου 2012

Ο ποιητής Γιώργος Βαφόπουλος


Ο ποιητής Γιώργος Βαφόπουλος
Κάθεται στο γραφείο του
Διαβάζει
Τον ακούω χωρίς προσοχή
Τα μάτια μου έχουν καρφωθεί
Στα τρεμάμενα χέρια του
Τα φαντάζομαι στη νιότη τους
Σαν δυο μαχητικά αεροσκάφη
Γεμίζουν το απέραντο λευκό με λέξεις
Με τα χρόνια μπαίνουν στο μαύρο
Των ονείρων
Σήμερα όλα τα σύννεφα
Κατοικούνται από λέξεις ή αυτό που λέμε
Αλλιώς βροχή
Ποιος είπε ότι οι ποιητές δεν κάνουν θαύματα;

Στέλιος Λουκάς
από τη συλλογή Αμύθητος κήπος, 2011

3 σχόλια:

Poet είπε...

O Στέλιος Λουκάς γεννήθηκε στη Λητή Θεσσαλονίκης. Σπούδασε Παιδαγωγική και Θέατρο. Δίδαξε στην ιδιωτική εκπαίδευση επί εννέα χρόνια. Από το 1987 εργάζεται στο Δημοτικό Ραδιόφωνο Θεσσαλονίκης ως δημοσιογράφος και από το 1989 στη Δημοτική Τηλεόραση. Από το 1989 ως το 1993 υπήρξε Διευθυντής Προγράμματος του νεανικού Δημοτικού Ραδιοφώνου FM-101 και από το 1995 ως το 1998 Διευθυντής Προγράμματος-Διοίκησης της Δημοτικής Τηλεόρασης Θεσσαλονίκης.

Από το 1999 ως το 2005 παρουσίαζε από την εφημερίδα Αγγελιοφόρος της Κυριακής συνεντεύξεις συγγραφέων.

Είναι αφοσιωμένος στις εκπομπές για το βιβλίο και γενικά τον πολιτισμό. Από το 1992 και έως σήμερα επιμελείται και παρουσιάζει την τηλεοπτική εκπομπή΄Ένα βιβλίο ένα ταξίδι, που είναι η μακροβιότερη εκπομπή για το βιβλίο στην Ελληνική Τηλεόραση, και από το 1995 την εκπομπή Στη γη της Μακεδονίας, μέσα από την οποία αναδεικνύει την ιστορία, τη λαογραφία και γενικά τον πολιτισμό της μακεδονικής υπαίθρου.

Τζούλια Φορτούνη είπε...

τι όμορφο ποίημα! τι τιμή και σεβασμό στους ποιητές... στην ποίηση...

Poet είπε...

Θα έπρεπε να είχες γνωρίσει τον Γιώργο Βαφόπουλο, Τζούλια μου. Έναν ποιητή που άξιζε αυτή την τιμή και τον σεβασμό από κάθε άποψη. Και που ολοκλήρωσε την προσφορά του (μαζί με την γυναίκα του) με το Βαφοπούλειο και την Κεντρική Βιβλιοθήκη της Θεσσαλονίκης.

«Αυτά που μας έδωσε ο λαός της Θεσσαλονίκης, τα επιστρέφουμε και πάλι στον λαό της Θεσσαλονίκης», είχε πει. Ή κάπως έτσι. Πολύ σημαντικές οι «Σελίδες αυτοβιογραφίας» του και η μελέτη του για τις λαϊκές βιβλιοθήκες.

Οι ποιητές δεν ζουν σε γυάλινους πύργους. Ζουν στο καμίνι της ασφάλτου μαζί με όλους τους άλλους πολίτες.

Σε ευχαριστούμε για μια φορά ακόμη για τις ωραίες εικόνες σου και τις φωτογραφίες που κοσμούν τα ποιήματα.