Πυργαδίκια. Νύχτα.
Η θάλασσα λάμπει
Οι ευωδιές απ' τον κήπο
Υψώνονται στον ουρανό σαν ικεσία
Τα σύννεφα γίνονται μνήμες και με πλησιάζουν
Ακολουθώ τα ίχνη του τελευταίου πεθαμένου
Δε φοβάμαι
Βλέπω τη θάλασσα να υψώνει
Στο κατάρτι ενός πλοίου
Τη λέξη «αγάπη»
Κι όλο ανεβαίνω
Κι όλο μικραίνω
Ώσπου ένα δάκρυ στο σύμπαν γίνομαι.
Στέλιος Λουκάς
από τη συλλογή Αμύθητος κήπος, 2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου