Ανακάθισα αναπαυτικά σε πολυθρόνα περίοπτη.
Στα καλά μου ντύθηκα.
εναπόθεσα δύο λάθη δεξιά,
δύο πάθη αριστερά
κι αληθής ορκίστηκα.
Κάθε φορά που ομολογώ
μπρος στο κατήγορο παρελθόν μου,
υπόδικος της εκάστοτε παρωχημένης ανάσας,
κάθε φορά πίσω να κοιτάξω δε φοβάμαι.
Για το παρελθόν μου το κάνω να με δει
όμορφο κι αειθαλή.
Να το εξαπατήσω, να πιστέψει
πώς κάθε μέρα κάνει τη σωστή επιλογή.
Γιώργος Χ. Στεργιόπουλος
από τη συλλογή Η Διάβολος, 2011
2 σχόλια:
"Για το παρελθόν μου το κάνω να με δει όμορφο κι αειθαλή.
Να το εξαπατήσω, να πιστέψει
πώς κάθε μέρα κάνει τη σωστή επιλογή."
Τόσο δυνατό και τόσο αδύναμο ταυτόχρονα, φίλε μου...που με συγκινεί ιδιαίτερα!
Φιλί από τη βροχερή κρισούπολη!
Είμαι κι εγώ μέλος, Ουρανοολγίτσα μου, του εξωραϊστικού συλλόγου «Η μνήμη». Ταυτόχρονα και κάτοικος της βροχερής κρισούπολης Νο. 2.
Ο ποιητής θα δει τη συγκίνησή σου και θα καταλάβει τη δική μου.
Φιλί και καληνύχτα.
Δημοσίευση σχολίου