Πέμπτη 29 Δεκεμβρίου 2011

Διασχίζοντας μια ακόμη φορά την τρικυμισμένη διαδρομή της επιθυμίας

Νύχτα
με
ουρανίσκο στεγνό
κι απέναντι στην ένοχη σιωπή
εγώ να ρουφάω το ιδρωμένο
βογκητό σου

Νύχτα
με
βρεγμένο λαχάνιασμα
και τα μαλλιά σου
ανοιγμένα πανιά
στο κατάρτι μου.

Γιάννης Βούρος
από τη συλλογή Στο περιθώριο, 2011

2 σχόλια:

Γιόλα Αργυροπούλου - Παπαδοπούλου είπε...

Όμορφο ποίημα!
Η συντομία του αντίστροφα ανάλογη προς τη δύναμή του...
Υπογράμμισα το τελευταίο τρίστιχο:
"και τα μαλλιά σου
ανοιγμένα πανιά
στο κατάρτι μου".

Poet είπε...

Συμφωνώ σε όλα, Γιόλα μου.