Ένα λιβάδι μέσα στην ομίχλη που ονειρεύεται: Λάμπουν σαν δάκρυα τα Χριστούγεννα

Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου 2011

Λάμπουν σαν δάκρυα τα Χριστούγεννα

(έργο του Ντίνου Παπασπύρου)

ένας μικρός χριστός γεννιέται πάλι αύριο,
μόνος στον κόσμο

ένας μικρός χριστός που ζωγραφίζει
θαμπά στο τζάμι
δέντρα για τα παιδιά,
καράβια για τα όνειρα,
ένα παραμύθι της αγάπης για τους απελπισμένους.

παραμονή
και τα χιλιάδες φώτα της πλατείας
στα μάτια του λάμπουν σαν δάκρυα

Τόλης Νικηφόρου
από τη συλλογή Γαλάζιο βαθύ σαν αντίο, 1999

37 σχόλια:

Poet είπε...: Παρά τις προσπάθειες μου, το σύστημα επιμένει να αφήνει διάστημα ανάμεσα στον πρώτο και τον δεύτερο στίχο του ποιήματος. Ίσως και το άψυχο αυτό να θέλει να τονίσει ότι ο μικρός χριστός της εποχής μας είναι απελπιστικά μόνος στον κόσμο.; 22 Δεκεμβρίου 2011 στις 11:56 π.μ.
ξωτικό είπε...: ή μπορεί να ήθελε να τονίσει,
σαν δεύτερο τίτλο οτι
"ένας μικρός χριστός γεννιέται ΠΑΛΙ ΑΥΡΙΟ ".......

Και η αγκαλιά είναι πάντα εδώ ολόθερμη και γεμάτη ειδικές ευχές για το ζωοποιό βλέμμα του αγαπημένου ποιητή ,νοικοκύρη του λιβαδιού !!

κι ένα φιλί πολύ βαθύ κόκκινο σαν χαρά της αγάπης !!!; 22 Δεκεμβρίου 2011 στις 1:58 μ.μ.
Αγγελικούλα είπε...: ...ίσως πάλι να θέλει κι από άλλους λίγη προσοχή...

καλές γιορτές!; 22 Δεκεμβρίου 2011 στις 2:10 μ.μ.
xromatisti είπε...: Τα Χριστούγεννα είναι συνδυασμένα μ'αυτή την μάταιη ελπίδα, την ψευδαίσθηση της λάμψης και την παρηγοριά της αναγέννησης.; 22 Δεκεμβρίου 2011 στις 3:31 μ.μ.
xromatisti είπε...: Καλά Χριστούγεννα!
Με υγεία και αγάπη.; 22 Δεκεμβρίου 2011 στις 3:32 μ.μ.
ο δείμος του πολίτη είπε...: Είναι πολύ όμορφο. Καλά Χριστούγεννα.; 22 Δεκεμβρίου 2011 στις 3:47 μ.μ.
ΕLΕΝΑ-ΒUTTEFLY είπε...: Τόλη,
Πολύ όμορφο..
Ήθελα να σου ευχηθώ Καλά Χριστούγεννα. Να περάσεις πολύ πολύ όμορφα...; 22 Δεκεμβρίου 2011 στις 4:04 μ.μ.
Poet είπε...: Πόσο δίκαιο έχεις, φεγγαρόλουστο ξωτικό των Χριστουγέννων!! Στη θλίψη του ποιήματος αντιπαραθέτεις την αισιοδοξία της ίδιας της ζωής. Την ανίκητη αισιοδοξία της ζωής που υποκρύπτεται ακόμη και στους θλιμμένους στίχους.

Ευχές, αγκαλιά και φιλί, τι άλλο θέλω, ο ευτυχής! Καλά Χριστούγεννα μ' όλη μου την καρδιά, γλυκιά μου.; 22 Δεκεμβρίου 2011 στις 7:42 μ.μ.
Poet είπε...: Αγγελικούλα μου, εσύ ήδη έκλεισες το ποιητικό χάσμα που προκάλεσε η τεχνική ανεπάρκειά μου. Ας ελπίσουμε να κλείσει κάποτε και το τεράστιο χάσμα της αδιαφορίας για τους λιγότερο τυχερούς του κόσμου.

Καλές γιορτές με τους αγαπημένους σου, ιδρυτικό μέλος του ιστολογίου μας.; 22 Δεκεμβρίου 2011 στις 7:50 μ.μ.
Poet είπε...: Χρωματιστή μου, ίσως κάποτε μας δοθεί η ευκαιρία να σου εξηγήσω γιατί αιφνιδιάστηκα όταν είδα ξαφνικά μπροστά μου «Η Βίκυ Σου» με τις καρδούλες και γιατί χαμογελάω τώρα.

Καλά τα λες, γλυκιά μου, όσο κι αν θέλω να πιστεύω ότι κάποτε η ελπίδα θα δικαιωθεί και θα κυριαρχήσει στον κόσμο το αυτονόητο της αγάπης.

Καλά Χριστούγεννα με υγεία και αγάπη, Βίκυ μου.; 22 Δεκεμβρίου 2011 στις 7:56 μ.μ.
Poet είπε...: Eυχαριστώ πολύ, φίλε δείμο του πολίτη. Καλά Χριστούγεννα.; 22 Δεκεμβρίου 2011 στις 7:58 μ.μ.
Poet είπε...: Έλενά μου, χαίρομαι πάντα όταν ξαναβλέπω το γλυκό σου προσωπάκι. Ελπίζω να είσαι καλά, πραγματικά καλά.

Ευχαριστώ, καλά Χριστούγεννα με κάθε χαρά κι εκπλήρωση.; 22 Δεκεμβρίου 2011 στις 8:01 μ.μ.
xromatisti είπε...: Θα το 'θελα πολύ να μάθω...
Γιατί η φαντασία μου μπορεί να είναι πολύ περιορισμένη σε σχέση με την αλήθεια.
Καλά Χριστούγεννα!; 22 Δεκεμβρίου 2011 στις 10:19 μ.μ.
Poet είπε...: Βίκυ μου, μου άρεσε ο τρόπος που γράφεις στο ιστολόγιό σου. Για να δώσω τροφή λοιπόν στη σίγουρα εξίσου αναπτυγμένη φαντασία σου, σου λέω ότι πρόκειται για μια ιστορία έρωτα, μυστηρίου, ποίησης και προδοσίας, εντός και εκτός διαδικτύου, με πρωταγωνίστρια μια συνονόματή σου.

Η συνέχεια στο ιστολόγιό μου, Ο πλοηγός του απείρου, και στην ποιητική συλλογή μου, Το μυστικό αλφάβητο, 2010, που έχω αναρτήσει στο σύνολό της.

Καλά Χριστούγεννα, Σέρλοκ.; 22 Δεκεμβρίου 2011 στις 11:56 μ.μ.
Γιόλα Αργυροπούλου - Παπαδοπούλου είπε...: Κύριε Νικηφόρου,
Μόλις πριν λίγο, πέρασα το κατώφλι του "λιβαδιού..." σας και με ιδιαίτερη συγκίνηση διάβασα το θαυμάσιο ποίημά σας "Λάμπουν σαν δάκρυα τα Χριστούγεννα", ένα ποίημα που σας ομολογώ ότι δεν είναι η πρώτη φορά που το διαβάζω... Αργά χθες τη νύχτα, ολοκλήρωσα ένα άρθρο μου με θέμα "Τα Χριστούγεννα στην ποίηση", και μ' αυτό ακριβώς το ποίημά σας ολοκλήρωσα το κείμενό μου, παραθέτοντας μάλιστα και κάποιο σχόλιό σας σχετικό με την έμπνευσή σας για τη γραφή αυτού του ποιήματος (το σχόλιο το βρήκα στο Translatum).
Θαυμάζω κι αγαπώ τον ποιητικό σας λόγο, έναν λόγο που με εκφράζει και μ' αγγίζει βαθύτατα...
Σας εύχομαι από καρδιάς Καλά κι Ευλογημένα Χριστούγεννα, με Υγεία, Αγάπη κι Ελπίδα!
Με φιλικά αισθήματα.
Γιόλα Α. - Π.
Υ.Γ. Ακόμη κι η επιλεγμένη μουσική που ακούγεται στο "λιβάδι..." είναι ποίηση...; 23 Δεκεμβρίου 2011 στις 9:41 π.μ.
Poet είπε...: Aγαπητή μου Γιόλα,

Με λένε Τόλη και είμαι άνθρωπος του ενικού αριθμού. Ας χρησιμοποιούμε λοιπόν και οι δύο τον καθιερωμένο στο Λιβάδι ενικό.

Σε ευχαριστώ θερμά για τα καλά σου λόγια. Μου έδωσες την ευκαιρία να ρίξω μια ματιά στο Translatum και να θυμηθώ τα παλιά. Θα ήθελα να διαβάσω το άρθρο σου «Τα Χριστούγεννα στην ποίηση», όταν αισθανθείς ότι είναι έτοιμο και όταν ευκαιρήσεις να μου το στείλεις.

Το ποίημα αυτό είναι ένα από τα πολύ αγαπημένα μου γιατί πηγάζει από τη μοναξιά των παιδικών μου χρόνων και από τη θλίψη για τον χωρισμό των δικών μου. Και βέβαια από τη λαχτάρα για αγάπη, ιδίως αυτές τις μέρες.

Χαίρομαι που σου αρέσουν τα ποιήματα μου γενικότερα και σου ανταποδίδω με όλη μου την καρδιά τις ευχές για υγεία, αγάπη, ελπίδα. Καλά Χριστούγεννα !!

Υ.Γ. Λατρεύω τη μουσική της σπουδαίας Ελένης Καραϊνδρου αλλά και της Ευανθίας Ρεμπούτσικα.; 23 Δεκεμβρίου 2011 στις 11:04 π.μ.
Γιόλα Αργυροπούλου - Παπαδοπούλου είπε...: Αγαπητέ μου Τόλη,
Δεν φαντάζεσαι πόση συγκίνηση μου προκάλεσε το απαντητικό σου σχόλιο. Κι ό,τι γράφω θέλω να ξέρεις πάντα πως είναι αληθινό και πηγαίο...
Το άρθρο μου, το οποίο σου προανέφερα, είναι πολύ πιθανό να δημοσιευθεί σύντομα στον "Παλμογράφο". Μόλις αναρτηθεί, σου υπόσχομαι πως θα σε παραπέμψω.
Κυριολεκτικά ρίγησα, όταν διάβασα πως σου αρέσει η μουσική της Καραϊνδρου και της Ρεμπούτσικα. Σου ομολογώ πως με τη μουσική τους ζω καθημερινά, μια μουσική που λατρεύω, που με ανατείνει, με ταξιδεύει και με εμπνέει...
Θα ήθελα να σε σε παραπέμπω σε δυο σχετικά άρθρα μου, χωρίς να σου γράψω τίποτα περισσότερο...
Μήπως θα μπορούσες να μου στείλεις το e-mail σου;
Φιλικά. Γιόλα Α. - Π.; 23 Δεκεμβρίου 2011 στις 11:22 π.μ.
Poet είπε...: Είναι ωραίες αυτές οι συμπτώσεις και οι κοινές προτιμήσεις, Γιόλα μου. Χαίρομαι κι εγώ και θα περιμένω τα σχετικά στο e-mail μου που αναφέρεται και δεξιά στο Λιβάδι:

info@nikiforou-poems.gr

Να είσαι καλά, καλό βράδυ.; 23 Δεκεμβρίου 2011 στις 8:17 μ.μ.
nameliart είπε...: Όπως έχω ήδη πε και στο ιστολόγιο του Ντίνου,
όσες φορές και να δω αυτή τη ζωγραφιά
και όσες φορές και να διαβάσω αυτούς τους στίχους,
η γλυκύτητα και η συγκίνηση της πρώτης φοράς είναι πάντα παρούσες!
Χρόνια πολλά Τόλη! Με υγεία, δύναμη και ελπίδα!; 23 Δεκεμβρίου 2011 στις 11:39 μ.μ.
Γιόλα Αργυροπούλου - Παπαδοπούλου είπε...: Τόλη μου,
Σου έχω ήδη στείλει με e-mail τα σχετικά με τη μουσική της Καραϊνδρου και της Ρεμπούτσικα. Ελπίζω να τα έχεις λάβει.
Η συνοδευτική εικόνα του ποιήματός σου είναι υπέροχη και τόσο αρμονικά δεμένη με τη γραφή σου!
Γιόλα Α. - Π.; 24 Δεκεμβρίου 2011 στις 12:51 π.μ.
Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...: Και πως θα έλειπα εγώ από τα σχόλια για το αγαπημένο μου ποίημα σου Τόλη μου.
Από την πρώτη φορά που το διάβασα μίλησε κατευθείαν στην ψυχή, πόσο αληθινό είναι. Δυστυχώς τα περισσότερα μάτια των παιδιών σε αυτόν τον κόσμο είναι δακρυσμένα.
Αυτήν την χρονιά είμαι ιδιαιτέρως χαρούμενος που μου επέτρεψες να το χρησιμοποιήσω μαζί με το «όταν πεθαίνει ένα παιδί» στο Χριστουγεννιάτικο διήγημα μου. Για την ζωγραφιά του Ντίνου ο θαυμασμός μου περισσεύει.
Καλά Χριστούγεννα σε όλους.; 24 Δεκεμβρίου 2011 στις 1:12 π.μ.
Γιώργος είπε...: Έτσι ακριβώς!...

http://ep-anastasi.blogspot.com/2011/12/blog-post_1507.html

http://stixo-mythia.blogspot.com/2011/12/blog-post_4140.html

Καλά Χριστούγεννα!; 24 Δεκεμβρίου 2011 στις 2:13 π.μ.
Poet είπε...: Καλημέρα, φίλοι μου, φεύγω για το κέντρο και θα αργήσω λιγάκι να απαντήσω στα σχόλιά σας.

Πριν δύο ώρες όμως έγινε ένα θαύμα!! Μας είπε τα κάλαντα με το τρίγωνό του ένα ξανθό αγγελούδι που κατέβηκε απευθείας από τον παράδεισο. Μερικοί βέβαια θα ισχυριστούν ότι πρόκειται για την τρίχρονη κορούλα του νεαρού ζευγαριού που μένει στον πάνω από μας όροφο. Εσείς όμως μην τους ακούτε. Εσείς να πιστεύετε στα θαύματα και τα θαύματα κάποια στιγμή θα εμφανιστούν στο κατώφλι σας.

Καλά Χριστούγεννα.; 24 Δεκεμβρίου 2011 στις 12:13 μ.μ.
Άστρια είπε...: Τα πιο όμορφα λόγια που διάβασα φέτος για τα Χριστούγεννα!
Ίσως γιατί ένα ποίημα μπορεί να πλησιάσει πιο πολύ τον Ποιητή του ουρανού και της γης, που "μικρός Χριστός γεννιέται πάλι αύριο μόνος στον κόσμο"

Αγαπητέ μας ποιητή, από καρδιάς ευχές για καλά Χριστούγεννα, γεμμάτα υγεία, αγάπη και φως!; 24 Δεκεμβρίου 2011 στις 1:00 μ.μ.
Poet είπε...: Από τη συγκίνηση πηγάζουν και οι ωραίες ζωγραφιές σου, Μελίνα μου, με τα γλυκά τους χρώματα. Ας κρατήσουμε ζωντανή τη συγκίνηση αυτή που είναι ζωή και είναι δημιουργία. Κι αν είναι δυνατόν, τη συγκίνηση του μικρού παιδιού μπροστά στα θαύματα της ζωής και της αγάπης.

Χρόνια πολλά, καλή μου, με κάθε χαρά και εκπλήρωση.; 24 Δεκεμβρίου 2011 στις 2:28 μ.μ.
Poet είπε...: Τα έχω λάβει και σου έχω γράψει, Γιόλα μου. Είναι όλα υπέροχα και σε ευχαριστώ θερμά.

Ο ζωγράφος Ντίνος Παπασπύρου είναι παλιός συμμαθητής και φίλος μου και το παιδάκι στον πίνακά του είναι ο εγγονός του Παναγιωτάκης.; 24 Δεκεμβρίου 2011 στις 2:35 μ.μ.
Poet είπε...: Γεια σου, Τάσο μου. Και βέβαια δεν θα μπορούσες να λείψεις γιατί η απουσία σου θα γινόταν αισθητή αμέσως.

Αυτός είναι, δυστυχώς, ο κόσμος μας και αυτός υπήρξε πάντα. Και το χειρότερο, δεν διαφαίνεται κάποια προοπτική να αλλάξει. Εμείς όμως θα προσπαθούμε να τον αλλάξουμε, ακόμη κι όταν δεν υπάρχει ελπίδα.

Μπορείς να χρησιμοποιείς τα ποιήματά μου κατά την κρίση σου και δεν χρειάζεται καμία ειδική άδεια. Καλά Χριστούγεννα, Τάσο μου.; 24 Δεκεμβρίου 2011 στις 2:44 μ.μ.
Poet είπε...: Καλωσόρισες, Γιώργο. Μου άρεσαν τα ιστολόγιά σου.

Καλά Χριστούγεννα, φίλε.; 24 Δεκεμβρίου 2011 στις 2:53 μ.μ.
Poet είπε...: Oρίστε που υπάρχουν Χριστούγεννα και στο διάστημα, και στα μακρινά άστρα. Ορίστε που παντού υπάρχει αγάπη.

Γλυκιά μου Άστρια, σε ευχαριστώ από την καρδιά για τα καλά σου λόγια και για τις ευχές σου. Σου στέλνω κι εγώ τις ευχές και την αγάπη μου με την ταχύτητα του φωτός και με τη θαλπωρή του. Καλά Χριστούγεννα !!; 24 Δεκεμβρίου 2011 στις 3:00 μ.μ.
Margo είπε...: Χμμ ήμουν σίγουρη πως είχα γράψει σχόλιο, μάλιστα ήταν πριν μπει και ο πίνακας του Ντίνου.
Δεν πειράζει ποτέ δεν είναι αργά για ευχές:-)
Αυτό το ποίημα το αγαπώ πολύ και κάθε φορά που το βλέπω στο λιβάδι σκέπτομαι πόσα χρόνια έχω περάσει Χριστούγεννα εδώ στο αγαπημένο λιβάδι:-)

Χρόνια πολλά και φιλιά περισσότερα σε όλους!!!; 26 Δεκεμβρίου 2011 στις 11:31 π.μ.
Poet είπε...: Πράγματι ποτέ δεν είναι αργά, Μαρία μου. Το επιβεβαιώνω ως αιώνια καθυστερημένος.

Ως μυστικοσύμβουλος του ποιήματος, σε διαβεβαιώνω ότι κι εκείνο σε αγαπάει. Και πολύ μάλιστα. Είμαι μάλιστα σε θέση να γνωρίζω ότι ολόκληρο το Λιβάδι σε αγαπάει.

Το ποίημα, το Λιβάδι κι εγώ στέλνουμε λοιπόν τις πιο θερμές ευχές μας σε σένα και στο δικό σου γαλανό λιβάδι του Αιγαίου.; 26 Δεκεμβρίου 2011 στις 2:35 μ.μ.
Dinos-Art είπε...: Θα πω κι εγώ δυο λόγια ως μυστικοσύμβουλος του πίνακα: Η έμπνευση βγήκε από το θαυμάσιο αυτό ποίημα του Τόλη. Όμως, έδεσε και με τις δικές μου μνήμες, που αναφέρω στο μικρό μου πεζό "Παραμονή Χριστουγέννων του '43", τότε που έβλεπα μέσα από το τζάμι τον πατέρα να κάνει κούτσουρο στην αυλή το μεγάλο ξύλινο τραπέζι για να το ρίξει στη σόμπα και να μας ζεστάνει. Η μορφή δεν μπορούσε να είναι άλλη από του αγαπημένου μου μονοεγγονού Παναγιωτάκη που μου μοιάζει. Λοιπόν, Ποίημα, ζωγραφιά και διήγημα πάνε αντάμα γιαυτό τα ανάρτησα έτσι στο blog μου.
Χρόνια πολλά σε όλους.; 26 Δεκεμβρίου 2011 στις 2:54 μ.μ.
Poet είπε...: Οι πικρές μας μνήμες λοιπόν έγιναν τέχνη με αγάπη και συνδυάστηκαν με τον καλύτερο τρόπο, όπως θα διαπιστώσετε στο ιστολόγιο του Ντίνου. Για να δούμε τώρα τι θα σκεφτούμε για την πρωτοχρονιά.; 26 Δεκεμβρίου 2011 στις 8:46 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...: η ελπίδα είναι πάντα μόνη
κι η αγάπη
μόνη γεννιέται
με την καρδιά χτυπάει
με τ' όνειρο ενώνεται

Χρόνια Πολλά, Χρόνια Φωτεινά, Χρόνια Αγαπημένα; 29 Δεκεμβρίου 2011 στις 7:21 μ.μ.
Poet είπε...: Σε ευχαριστώ θερμά, Silena μου, για τις ωραίες ευχές σου.

Χρόνια πολλά και καλή χρονιά με υγεία και αγάπη και με τους αγαπημένους σου πάντα κοντά σου.; 29 Δεκεμβρίου 2011 στις 7:46 μ.μ.
πρός τ'άστρα... είπε...: φωτισμένα και γεμάτα υγεία Χριστούγεννα εύχομαι σε όλους σας.
Πόσο χαίρομαι που σας βρήκα!πόσο όμορφα συγκινητικό είναι το ποίημα σας!; 25 Δεκεμβρίου 2012 στις 2:19 μ.μ.
Poet είπε...: Καλωσόρισες «προς τ' άστρα». Φέτος δεν έφερα αυτό το ποίημα στο προσκήνιο του ιστολογίου, εσύ όμως
το βρήκες. Χαίρομαι που σου άρεσε και σου ανταποδίδω ακέραιες τις ευχές.

Χρόνια πολλά.; 25 Δεκεμβρίου 2012 στις 7:42 μ.μ.

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)