Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου 2011

Αφιερωμένο ομοιοκατάληκτο

Γράμμα της μνήμης αρχικό,
λέξη της μοίρας που φορώ,
πίνω της όασης νερό,
το μέλος μου να πλάθω.

Γίνομαι σώμα φωτεινό,
τέλος στην ύλη. Αποχωρώ.
Μ' όλη τη σκέψη μου μπορώ,
παράδεισο να φτιάχνω.

Είμαι αγάπη, είμαι ζωή
είμαι ουσία και αρχή,
ποιώ το έργο στης ψυχής
την αγωνία.

Μένω και ζω και ενεργώ,
πεδίο δίνης στο καινό,
μέσα στο άπειρο χωρώ,
με τη συναίσθηση οδηγό.

Γράμμα της μνήμης τελικό,
λέξη μιας πράξης το εγώ,
αλλάζω σχήμα και μπορώ,
καινούργιο κόσμο ν' αγαπώ.

Μαρία Τσιράκου
από τη συλλογή Εν πορεία, 2010

3 σχόλια:

Poet είπε...

Η Μαρία Τσιράκου γεννήθηκε το 1973 στην Πάτρα. Φοίτησε στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο της Παβία και μετά στο Εργαστήρι Επαγγελματικής Δημοσιογραφίας, παρακολουθώντας παράλληλα και σεμινάρια φωτογραφίας. Άσκησε διάφορα επαγγέλματα.

Τζούλια Φορτούνη είπε...

χαίρομαι τόσο που ανθίζει η Μαρία στο λιβάδι μας! αν και φθινόπωρο γέμισα τον τόπο πεταλούδες!

Poet είπε...

Και καλά έκανες. Η ωραία εικόνα σου νομίζω ότι εκφράζει το πνεύμα του ποιήματος. Χαίρομαι κι εγώ που είστε φίλες με τη Μαρία.