(από την Άνω Πόλη: έργο του Ντίνου Παπασπύρου)
Φίλοι μου του διαδικτύου,
Συμπληρώθηκαν ήδη δεκατρία χρόνια από τον Ιούνιο του 2008, όταν με τη Λίνα Παπαδοπούλου αποφασίσαμε να ανοιχτούμε στο πέλαγος των Ελλήνων ποιητών του 20ου (και του 21ου !!) αιώνα. Με προσωπικές θεματικές ανθολογίες. Με ποιήματα για τον έρωτα και την αγάπη, για την κοινωνία και την επανάσταση, για το όνειρο και την ουτοπία, για τον χρόνο και τη μνήμη, για τη μοναξιά, για το ίδιο το ποιητικό φαινόμενο, για όλα τα αιώνια θέματα της λογοτεχνίας.
Στο διάστημα αυτό, διάβασα αναρίθμητες ποιητικές συλλογές, ξεφύλλισα εκατοντάδες τεύχη λογοτεχνικών περιοδικών, ανέτρεξα σε μερικές δεκάδες ανθολογίες από τη βιβλιοθήκη μου και προμηθεύτηκα άλλες, για να θυμηθώ τα αγαπημένα μου ποιήματα, να ανακαλύψω άλλα και έτσι να μοιραστώ μαζί σας αυτόν τον αμύθητο πλούτο της ψυχής.
Εκτός από τις θεματικές ανθολογίες, σκοπός μας ήταν να παρουσιάσουμε ξεχωριστά σημαντικούς ποιητές, ιδίως εκείνους που είναι λιγότερο γνωστοί έξω από τον στενό ποιητικό κύκλο. Επίσης, να σας γνωρίσουμε αξιόλογους νέους ποιητές, την ελπίδα και το μέλλον. Αυτό έχει ήδη γίνει για αρκετούς ποιητές και θα συνεχιστεί με ειδικά αφιερώματα σε πολλούς άλλους. Με τον τρόπο αυτό, συνεχίζουμε με τη δική μας οπτική τις άλλες αξιόλογες προσπάθειες ανθολόγησης που έχουν γίνει στο διαδίκτυο.
Το ιστολόγιο φέρει ένα δικό μου ποίημα ως προμετωπίδα, υπήρξε όμως, έως πριν έξι χρόνια περίπου, αποτέλεσμα ομαδικής εργασίας. Συνεχίζω μόνος μου από τότε. Τα ποιήματα συνοδεύονται, σχεδόν πάντα πλέον, από πίνακες ζωγραφικής, εικόνες, σχέδια ή φωτογραφίες. Το ποίημα του Άρη Αλεξάνδρου στη στήλη «Το ποίημα που διανυκτερεύει», όπως και το δικό μου ποίημα ως προμετωπίδα της ανθολογίας, εκφράζουν τον αγωνιζόμενο άνθρωπο και το πνεύμα του ιστολογίου. Δραστικό αντίδοτο, ελπίζω, στη μοναξιά που ενεδρεύει μέσα μας.
Μερικούς μήνες μετά την αρχή αυτής της προσπάθειας, είχαμε τη χαρά να γίνει βασική συνεργάτιδά μας η πολύτιμη Τζούλια Φορτούνη. Η Τζούλια ανέλαβε να επιλέγει πίνακες και συνθέτει εικόνες για τα ποιήματα της ανθολογίας - μια πρωτότυπη δημιουργική εργασία. Τη Τζούλια διαδέχτηκε στον τομέα αυτό μια άλλη φίλη από την Αθήνα, η Γιάννα Αγγελοπούλου. Εδώ και έξι χρόνια περίπου, την εργασία αυτή έχω αναλάβει εγώ προσωπικά.
Βασικός συνεργάτης του ιστολογίου υπήρξε και ένας παλιός μου φίλος, ο ζωγράφος και λογοτέχνης Ντίνος Παπασπύρου. Κατά διαστήματα είχαμε τη βοήθεια και άλλων φίλων της ποίησης.
Μετά λοιπόν περισσότερους από 500 ποιητές με περισσότερα από 5.000 ποιήματα σε 14 θεματικές ενότητες, έχω πια συνειδητοποιήσει ότι το έργο αυτό δεν πρόκειται να τελειώσει. Δεν θα τελειώσει ποτέ γιατί η ποίηση δεν τελειώνει ποτέ. Δεν έχουν ακόμα ανθολογηθεί πολλοί σημαντικοί ποιητές και η ανθολόγηση άλλων δεν είναι πλήρης. Και το κυριότερο, παρά την παραδοσιακή μικροψυχία και μεμψιμοιρία στον τόπο μας, η ελληνική ποίηση γνωρίζει στις μέρες μας μια πρωτοφανή άνθιση.Οι παλιότεροι ποιητές δημοσιεύουν το έργο της ωριμότητάς τους ενώ εμφανίζονται συνεχώς αξιόλογοι νέοι ποιητές. Μέσα στην κοπριά φυτρώνουν εξαίσια λουλούδια.
Η έρευνα λοιπόν θα συνεχιστεί, παρά τη γενικότερη σοβαρή μείωση στην κίνηση των ιστολογίων, και θα προστεθούν στις ανθολογίες πολλοί ποιητές και πολύ περισσότερα ποιήματα. Με μοναδικό κριτήριο την ποιότητα. Πρόκειται ασφαλώς για μια φιλόδοξη προσπάθεια, ιδίως αν ληφθούν υπόψη οι τεχνικοί περιορισμοί ενός απλού ιστολογίου αλλά και ο περιορισμένος χρόνος που εγώ διαθέτω. Και κάτι ακόμα, νομίζω ιδιαίτερα σημαντικό. Η αγάπη όλων μας για την ποίηση δημιουργεί φιλικούς δεσμούς με ξεχωριστούς ανθρώπους που, πιθανότατα, δεν πρόκειται ποτέ να γνωρίσουμε από κοντά. Παράδειγμα η συνεργασία μου με τα άλλα μέλη της παρέας που υπήρξε σχεδόν αποκλειστικά ηλεκτρονική και τηλεφωνική. Και οι πολλοί κάτοχοι άλλων ιστολογίων που έχουν γίνει τακτικοί αναγνώστες μας. Νομίζω ότι αυτή είναι μια άριστη συστατική επιστολή για τη λειτουργία του διαδικτύου.
Ευχαριστώ θερμά τη Τζούλια, τη Λίνα, τη Γιάννα και τον Ντίνο, σας ευχαριστώ όλους.
Τόλης Νικηφόρου
Αναρτήσεις
12 σχόλια:
Τι νοσταλγική σύνθεση!
Η μαγική ζωγραφιά του Ντίνου, μαζί μ’ αυτό το τόσο τρυφερό 6στιχο ακουμπούν τη καρδιά!
Θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου, Μελίνα μου. Η μαγική ζωγραφιά του Ντίνου βρίσκεται από χρόνια κρεμασμένη στο καθιστικό μας και το τόσο τρυφερό 6στιχο του Φάνη μου είχε αρέσει με την πρώτη ματιά πριν εκδοθεί το βιβλίο. Νομίζω ότι ο συνδυασμός τους είναι αρμονικός.
Τόλη μου καλησπέρα. Χαίρομαι που σε συναντώ πάλι στο λιβάδι μας.
Ποιός μπορεί να διαφωνήσει για αυτήν την πολύ όμορφη σύνθεση;;;
Φυσικά ο Ντίνος είναι για ακόμη μια φορά εξαιρετικός.
Γειά σου, Τάσο. Κι εγώ χαίρομαι που σε ξαναβλέπω εδώ και ελπίζω να είσαι καλά αυτή τη δύσκολη εποχή.
Έγιναν κάποιες επαφές για την επαναλειτουργία της Λέσχης Ανάγνωσης. Να δούμε.
Από τα πιο όμορφα ποιήματα της τελευταίας συλλογής του Θεοφάνη, που κορυφώνει έξοχα στον τελευταίο στίχο!
Ταίριασμα όμορφο με τον πίνακα του Ντίνου στα ζεστά φθινοπωρινά χρώματα.
Καλησπέρα, Τόλη μου, πλουτίζει το λιβάδι!
Έτσι νομίζω κι εγώ, Στέλλα μου. Συμφωνούμε σε όλα τα σημεία. Ευχαριστώ, καλό ξημέρωμα.
Δύσκολη εποχή, για αυτό πρέπει, για αυτό υπάρχουν τα λιβάδια.
Ναι, Τάσο μου. Ας μην ξεχνάμε ποτέ to count our blessings.
Μακάρι να ξαναλειτουργήσει η Λέσχη, είναι κρίμα σε τέτοιες εποχές να εκλίπουν τέτοιες προσπάθειες. Χρύσα.
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου, Χρύσα. Εγώ έκανα κάθε προσπάθεια για την επαναλειτουργία της Λέσχης αλλά, όπως φαίνονται τα πράγματα, δεν μπορώ να είμαι αισιόδοξος.
Κρίμα Poet,
Είναι πράγματι παράδοξο. Το διάβασμα, η μελέτη, η παιδεία γενικά, όσα εκεί μέσα υποτίθεται ότι υποστηρίζονταν, με αυτή την απόφαση μένουν μετέωρα. Θέλω να πω δεν έχουν πια ένα έμπρακτο έρεισμα αγωνιστικότητας που να τα στηρίζει, και φτάνει να αναρωτηθεί κανείς μήπως όλο αυτό που γινόταν δεν είχε ουσία και βάθος αλλά ήταν μια ακόμη ίσως φιοριτούρα (;). Αναρωτιέμαι, δεν ξέρω...Σε καιρούς δύσκολους, αντί να ανοίγουν λέσχες ανάγνωσης, κλείνουν, εξάλλου δεν ξέρω και το γιατί συνέβη. Μακάρι να υπάρξει κάποια λύση, είναι κρίμα. Χρύσα.
Η Λέσχη Ανάγνωσης της Άνω Τούμπας είχε ουσία και βάθος, Χρύσα. Είχε και άλλα θετικά στοιχεία, μεταξύ των οποίων το σημαντικότερο, κατά τη γνώμη μου, ήταν η φιλική έως συντροφική ατμόσφαιρα που επικρατούσε. Απόδειξη ότι όλα σχεδόν τα τακτικά μέλη της ζητούν (για να μην πω απαιτούν) την επαναλειτουργία της.
Αν και δεν μπορώ να μιλήσω με βεβαιότητα γιατί απουσίαζα το καλοκαίρι για λόγους υγείας, η εντύπωσή μου είναι ότι το πρόβλημα δημιουργήθηκε και οξύνθηκε από κακές ψυχολογικές καταστάσεις, εκνευρισμούς και μικροεγωισμούς. Είναι πράγματι κρίμα και εύχομαι κι εγώ να υπάρξει κάποια λύση. Να είσαι βέβαιη όμως ότι τα μέλη της Λέσχης δεν θα πάψουν να διαβάζουν λογοτεχνικά βιβλία και ότι θα βρουν κάποια διέξοδο στη λαχτάρα τους για ανταλλαγή απόψεων και επικοινωνία γενικότερα.
Τόλης Νικηφόρου
Δημοσίευση σχολίου