σκίζει τους τοίχους, μπερδεύεται στα χώματα.
Γίνεται λάσπη και κολλά στο δέρμα μου,
μικρή κηλίδα, επίμονη, αχόρταγη,
απλώνεται στο σώμα και το βυθομετρά..
Δεν έχει λόγια η μοναξιά.
χτυπά την πόρτα, όταν έχεις καλεσμένους.
μπαίνει και στέκεται στο πάτωμα.
να φύγουν περιμένει
και όταν το δωμάτιο αδειάσει πια και μένεις,
μόνη
με την ακαταστασία,
παίρνει εκείνη το πανί να σφουγγαρίσει.
πλένει τα πιάτα,
στρώνει κρεβάτι και στρογγυλοκάθεται
στην έρημη ζωή σου.
Δεν έχει λόγια η μοναξιά.
Έπαψα να ακούω τις φωνές,
ακούω μόνο ένα μικρό ρυάκι
που μέσα μου κυλά και με πηγαίνει ,
μόνη,
πίσω από τις κουρτίνες.
να στέκομαι εκεί με ένα φιλί στα χείλη,
ένα φιλί που ακόμη δεν εδόθη.
Άντζελα Γεωργοτά
αδημοσίευτο, 2011
Αναρτήσεις
14 σχόλια:
Αρχίζει σήμερα η παρουσίαση μιας ακόμη νέας ποιήτριας.
Η Άντζελα Γεωργοτά γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1977. Σπούδασε Ελληνική Φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και από το 2002 εργάζεται στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση ως καθηγήτρια σε γυμνάσια και τώρα σε λύκειο.
Δεν έχει εκδώσει βιβλίο ακόμη.
Πολύ τρυφερό ποίημα. Καλημέρα Τόλη μου, καλημέρα Αντζελα
Πολύ τρυφερό ποίημα πράγματι, Γιώργο μου, αλλά όταν κορίτσια σαν την Άντζελα γράφουν έτσι για τη μοναξιά, τα πράγματα δεν πάνε καθόλου καλά. Αντί για ύμνους στη χαρά της ζωής, έχουμε επιδημία μοναξιάς και μάλιστα ανάμεσα στους νέους.
Καλό βράδυ.
Καλησπέρα!Ευχαριστώ και πάλι ,από εδώ, για την ανάρτηση των ποιημάτων μου.Η αλήθεια είναι ότι η μοναξιά με σημαδεύει, αν και βρίσκομαι πάντα ανάμεσα σε κόσμο και χαμογελώ...φταίει η ιδιοσυγκρασία μου,είμαι απαιτητική ή οι καιροί πληγώνουν τη συντροφικότητα;
η μοναξιά συντροφεύει τους ποιητές, είναι η αρρώστεια και η έμπνευσή τους, είναι το φιλι που δεν εδόθη, η Άντζελα δεν αποτελεί εξαίρεση του κανόνα μια και είναι ήδη ποιήτρια που η γραφή της υπόσχεται πολλά.
Την καλησπέρα μου σε όλους. Πολύ όμορφο ποίημα, γεμάτο συμβολισμούς μα και κυριολεξίες. Βατό και ευκολοδιάβαστο για εμένα. Μπράβο Άντζελα. Τόλη ελπίζω να σε δω αύριο στην λέσχη, ίσως να έρθεις Χλόη και εσύ ή είσαι ήδη μακριά από τα καυτά τσιμέντα της πόλης μας;
Μεγάλο θέμα αυτό της μοναξιάς. Θα έλεγα ότι, κατά κύριο λόγο, αποτελεί ένα κοινωνικό φαινόμενο. Έχω ζήσει, βλέπετε, στην Αγγλία, και έχω γνωρίσει από κοντά την άγρια μοναξιά ντόπιων και ξένων. Όχι τη ρομαντική μοναξιά των λεπταίσθητων αλλά την αφόρητη μοναξιά του να ζεις μόνος και να πεθαίνεις μόνος. Χωρίς συγγενείς, φίλους, ένα χνώτο συντροφικό.
Το φαινόμενο αυτό έρχεται και στην Ελλάδα. Φροντίζει γι' αυτό ο αχαλίνωτος καπιταλισμός, η αρπακτική κοινωνία και «ο καθένας για το τομάρι του» (βλ. και «ποίηση του ιδιωτικού οράματος»).
Η μοναξιά των ποιητών (μερικών ποιητών) είναι υπαρξιακή μοναξιά. Δηλαδή, ανίατη. Σίγουρα με μια γερή δόση ναρκισισμού. Κατά τη γνώμη μου, δεν είναι «το φιλί που δεν εδόθη» αλλά «το φιλί που εδόθη». Όσες φορές και να δοθεί όμως, ο αποδέκτης θα προσδοκά κάτι άλλο (και ο ίδιος δεν ξέρει τι).
Χλόη Κουτσουμπέλη, ασκείς μια εξαιρετικά θετική ποιητική επίδραση στις νέες ποιήτριες
και μια εξαιρετικά αρνητική συναισθηματική επίδραση. Δεν αφήνεις και κανένα κορίτσι να είναι ευτυχισμένο, λέω εγώ; Νομίζω ότι δεν απαγορεύεται.
Γεια σου, Τάσο μου. Χαίρομαι που σου άρεσε το ποίημα της Άντζελας. Στη Λέσχη δεν θα μπορέσω δυστυχώς να έρθω απόψε, το έχω ήδη παρακάνει στις εξόδους κατά τη φάση της ανάρρωσης. Επιπλέον, την ώρα εκείνη έχω φυσιοθεραπεία στο σπίτι. Σίγουρα την επόμενη φορά. Μου έχετε λείψει όλοι.
όχι δεν έχει λόγια η μοναξιά... καμιά άναρθρη κραυγή όταν δεν έχεις κάποιον να φωνάξεις για βοήθεια ή, στην καλύτερη περίπτωση, τη σιωπηλή απόλαυση της ησυχίας στη φύση. :)
Είχα καιρό να διαβάσω κάτι πραγματικά καλό, ειδικά σε ένα τέτοιο θέμα που η περιγραφή του όταν δεν είναι σπαρακτική, είναι αδιαφόρως άτονη. Κρατά όλες τις ισορροπίες και πάει και ένα βήμα παραπέρα.
Τόλη,σίγουρα η Χλόη ασκεί θετική επίδραση σε εμένα.μπορώ να πω ότι εκείνη με ώθησε να συνεχίσω να γράφω.συναισθηματικά,μάλλον βρεθήκαμε να ταιριάζουμε...χωρίς να το θέλουμε...
Αγγελικούλα και Atheoch, σας ευχαριστώ για τα σχόλιά σας.
Άντζελά μου, για τη θετική ποιητική επίδραση της Χλόης δεν είχα καμία αμφιβολία. Για τη συναισθηματική σας ταύτιση, τι να πω; Εμείς θα αντέξουμε και άλλους ποταμούς δακρύων κι εσείς εμένα να σας πειράζω λιγάκι. Με αγάπη.
Μ άρεσει όλη αυτή η ζεστασια που βγάνει απ΄τις καρδιές σας.Φίλοι μου αγνωστοι, Τόλη μου, Χλοή μου, φίλοι μου καλοί σας φιλώ. Τόλη μου σιδερενιος.
ευχαριστώ όλους για τα όμορφα σχόλια....η μοναξιά δεν έχει πάντως όρια...όλους κάποια στιγμή μπορεί να μας αγγίξει...
Δημοσίευση σχολίου