Φίλοι μου του διαδικτύου,
Συμπληρώθηκαν ήδη δεκατρία χρόνια από τον Ιούνιο του 2008, όταν με τη Λίνα Παπαδοπούλου αποφασίσαμε να ανοιχτούμε στο πέλαγος των Ελλήνων ποιητών του 20ου (και του 21ου !!) αιώνα. Με προσωπικές θεματικές ανθολογίες. Με ποιήματα για τον έρωτα και την αγάπη, για την κοινωνία και την επανάσταση, για το όνειρο και την ουτοπία, για τον χρόνο και τη μνήμη, για τη μοναξιά, για το ίδιο το ποιητικό φαινόμενο, για όλα τα αιώνια θέματα της λογοτεχνίας.
Στο διάστημα αυτό, διάβασα αναρίθμητες ποιητικές συλλογές, ξεφύλλισα εκατοντάδες τεύχη λογοτεχνικών περιοδικών, ανέτρεξα σε μερικές δεκάδες ανθολογίες από τη βιβλιοθήκη μου και προμηθεύτηκα άλλες, για να θυμηθώ τα αγαπημένα μου ποιήματα, να ανακαλύψω άλλα και έτσι να μοιραστώ μαζί σας αυτόν τον αμύθητο πλούτο της ψυχής.
Εκτός από τις θεματικές ανθολογίες, σκοπός μας ήταν να παρουσιάσουμε ξεχωριστά σημαντικούς ποιητές, ιδίως εκείνους που είναι λιγότερο γνωστοί έξω από τον στενό ποιητικό κύκλο. Επίσης, να σας γνωρίσουμε αξιόλογους νέους ποιητές, την ελπίδα και το μέλλον. Αυτό έχει ήδη γίνει για αρκετούς ποιητές και θα συνεχιστεί με ειδικά αφιερώματα σε πολλούς άλλους. Με τον τρόπο αυτό, συνεχίζουμε με τη δική μας οπτική τις άλλες αξιόλογες προσπάθειες ανθολόγησης που έχουν γίνει στο διαδίκτυο.
Το ιστολόγιο φέρει ένα δικό μου ποίημα ως προμετωπίδα, υπήρξε όμως, έως πριν έξι χρόνια περίπου, αποτέλεσμα ομαδικής εργασίας. Συνεχίζω μόνος μου από τότε. Τα ποιήματα συνοδεύονται, σχεδόν πάντα πλέον, από πίνακες ζωγραφικής, εικόνες, σχέδια ή φωτογραφίες. Το ποίημα του Άρη Αλεξάνδρου στη στήλη «Το ποίημα που διανυκτερεύει», όπως και το δικό μου ποίημα ως προμετωπίδα της ανθολογίας, εκφράζουν τον αγωνιζόμενο άνθρωπο και το πνεύμα του ιστολογίου. Δραστικό αντίδοτο, ελπίζω, στη μοναξιά που ενεδρεύει μέσα μας.
Μερικούς μήνες μετά την αρχή αυτής της προσπάθειας, είχαμε τη χαρά να γίνει βασική συνεργάτιδά μας η πολύτιμη Τζούλια Φορτούνη. Η Τζούλια ανέλαβε να επιλέγει πίνακες και συνθέτει εικόνες για τα ποιήματα της ανθολογίας - μια πρωτότυπη δημιουργική εργασία. Τη Τζούλια διαδέχτηκε στον τομέα αυτό μια άλλη φίλη από την Αθήνα, η Γιάννα Αγγελοπούλου. Εδώ και έξι χρόνια περίπου, την εργασία αυτή έχω αναλάβει εγώ προσωπικά.
Βασικός συνεργάτης του ιστολογίου υπήρξε και ένας παλιός μου φίλος, ο ζωγράφος και λογοτέχνης Ντίνος Παπασπύρου. Κατά διαστήματα είχαμε τη βοήθεια και άλλων φίλων της ποίησης.
Μετά λοιπόν περισσότερους από 500 ποιητές με περισσότερα από 5.000 ποιήματα σε 14 θεματικές ενότητες, έχω πια συνειδητοποιήσει ότι το έργο αυτό δεν πρόκειται να τελειώσει. Δεν θα τελειώσει ποτέ γιατί η ποίηση δεν τελειώνει ποτέ. Δεν έχουν ακόμα ανθολογηθεί πολλοί σημαντικοί ποιητές και η ανθολόγηση άλλων δεν είναι πλήρης. Και το κυριότερο, παρά την παραδοσιακή μικροψυχία και μεμψιμοιρία στον τόπο μας, η ελληνική ποίηση γνωρίζει στις μέρες μας μια πρωτοφανή άνθιση.Οι παλιότεροι ποιητές δημοσιεύουν το έργο της ωριμότητάς τους ενώ εμφανίζονται συνεχώς αξιόλογοι νέοι ποιητές. Μέσα στην κοπριά φυτρώνουν εξαίσια λουλούδια.
Η έρευνα λοιπόν θα συνεχιστεί, παρά τη γενικότερη σοβαρή μείωση στην κίνηση των ιστολογίων, και θα προστεθούν στις ανθολογίες πολλοί ποιητές και πολύ περισσότερα ποιήματα. Με μοναδικό κριτήριο την ποιότητα. Πρόκειται ασφαλώς για μια φιλόδοξη προσπάθεια, ιδίως αν ληφθούν υπόψη οι τεχνικοί περιορισμοί ενός απλού ιστολογίου αλλά και ο περιορισμένος χρόνος που εγώ διαθέτω. Και κάτι ακόμα, νομίζω ιδιαίτερα σημαντικό. Η αγάπη όλων μας για την ποίηση δημιουργεί φιλικούς δεσμούς με ξεχωριστούς ανθρώπους που, πιθανότατα, δεν πρόκειται ποτέ να γνωρίσουμε από κοντά. Παράδειγμα η συνεργασία μου με τα άλλα μέλη της παρέας που υπήρξε σχεδόν αποκλειστικά ηλεκτρονική και τηλεφωνική. Και οι πολλοί κάτοχοι άλλων ιστολογίων που έχουν γίνει τακτικοί αναγνώστες μας. Νομίζω ότι αυτή είναι μια άριστη συστατική επιστολή για τη λειτουργία του διαδικτύου.
Ευχαριστώ θερμά τη Τζούλια, τη Λίνα, τη Γιάννα και τον Ντίνο, σας ευχαριστώ όλους.
Τόλης Νικηφόρου
Αναρτήσεις
16 σχόλια:
όμορφο μα σπαραχτικό συνάμα
καλημέρα σου ποιητή
Αποδίδει το σκοτεινό πάθος του έρωτα. Καλό βράδυ, Νέλλη μου.
Aγαπημένε μου,σε ευχαριστώ για ό,τι μου προσφέρεις!
Σε φιλώ και σ΄αγαπώ!
Κι εγώ σε φιλώ και σ' αγαπώ, γλυκιά μου Όλγα-Ουρανία.
Εδώ είμαστε κι εμείς Τόλη, γιατί ο μικρός δεν ανέρρωσε ακόμη. Έστειλα στη Τζούλια μια ζωγραφιά να την αναρτήσει γι'αυτό το ωραίο ποίημα. Δεν το έκανε ακόμη, ίσως να λείπουν. Καλό βράδυ.
Σας ευχαριστώ όλους φίλοι μου. Το ενδιαφέρον σας είναι μεγάλη χαρά για μένα
H Τζούλια και ο Νίκος, Ντίνο μου, βρίσκονται σε διακοπές σε νησί του Αιγαίου χωρίς πρόσβαση στο διαδίκτυο. Δεν θα αργήσουν όμως και ίσως αναρτήσει τη ζωγραφιά σου όταν γυρίσει. Περαστικά στον μικρό.
όπως είδατε αγαπημένοι μου φίλοι, η Τζούλια "ξαναχτυπά" έστω κι από ίντερνετ καφέ από τη Χώρα της Κύθνου...
όμορφα σκοτεινό το ποίημα του Γιώργου Τσιρώνη...
την καλημέρα μου και μια δροσιά από κυκλαδίτικο μελτέμι!
...αν δεν ήταν και τα ίντερνετ καφέ... γειά σου, Τζούλια, γεια σας όλοι από την Άνδρο!
Κι εγώ εδώ, συντροφιά με τα ποιήματα του λιβαδιού!
Μπράβο, Τζούλια, ωραία έκπληξη. Τη χρειαζόμαστε αυτή τη δροσιά.
Και από την Κύθνο στην Άνδρο, από τη Τζούλια στην Αγγελικούλα. Τα ποιήματά μας φτάνουν μακριά, πολύ μακριά. Δεν χάνεται η ελπίδα.
Φίλοι μου -Τόλη μου δε βρίσκω λόγια- σας ευχαριστώ πολύ. Στο ποίημα αυτό υπάρχει ο θρήνος για τις ζωές που άδικα χάθηκαν και μαζί ένας υπόγεια σπαραγμός για την μοιραία γυναίκα, την Κάρμεν. Γιατί ίσως ήταν της μοίρας της γραφτό να έχει τη ζωή και το τέλος αυτό. Στην ισπανική λαϊκή παράδοση του φλαμένκο υπάρχει μια γυναικεία μορφή αντίστοιχη, η Πετενέρα. Είναι τόσο ισχυρός στη λαϊκή φαντασία ο θρύλος αυτής της όμορφης γυναίκας και η κάθε μοίρα που σημαδεύονταν όσων πήγαιναν μαζί της, όπως και η δική της, που οι ισπανοί φλαμενκίστας αποφεύγουν να παίξουν τα κομμάτια της γιατί θεωρούν πως μετά κάτι άσχημο θα τους συμβεί.
Πολύ ενδιαφέρουσες οι πληροφορίες για το φλαμέγκο και για τη μοιραία γυναίκα, Γιώργο μου, σε ευχαριστούμε. Πέρα από τους θρύλους όμως, το φλαμέγκο είναι η έκφραση του πάθους, του ακραίου ερωτικού πάθους. Και το ακραίο ερωτικό πάθος συχνά οδηγεί στην τραγωδία. Νομίζω.
Ασφαλώς Τόλη μου. Και αυτό ουσιαστικά διαπραγματεύομαι στο ποίημα. Με πόνο, για όλους του ς;ήρωες του δράματος
Πονάς για όλους τους ήρωες του δράματος, Γιώργο μου, και όχι μόνο. Εξόχως ποιητική ιδιότητα. Όπως είχε πει ο Κόμης Ντε Λωτρεαμόν: «ο ποιητής παρηγορεί την πονεμένη ανθρωπότητα».
Ένα από τα πιο δυνατά σε συναίσθημα, ποιήματα του Γιώργου! Το έχω διαβάσει αρκετές φορές.
Με εντυπωσίασε εξαιρετικά όμως και ο πίνακας του Ντίνου. Σαν μυθική νύμφη, η Κάρμεν, σε Ελληνιστικό ψηφιδωτό!
Ακόμη και στο Λιβάδι άναψε φωτιές η Κάρμεν, ακόμη και από το παρασκήνιο !! Κι εγώ χτες βράδυ έβλεπα και άκουγα φλαμένγκο στο u-tube. Ναι, είμαι επιρρεπής.
Δημοσίευση σχολίου