Τρίτη 12 Ιουλίου 2011

Κάρμεν

(έργο του Ντίνου Παπασπύρου)


Τα στήθη της ανοίγει.
Ένα λουλούδι  βγαίνει
κόκκινο, σκοτεινό.
Το βλέμμα της σαϊτα
μαύρο το φόρεμά της.

Απότομα τα σάλι της
σταυρώνει
και της ματιάς της
το ξυράφι
ματώνει τις καρδιές.

Στον ουρανό
δέντρο που καίγεται
οι τσακισμένες οι ζωές.

Πόδια γυμνά χορέψανε
σε κοφτερά γυαλιά.
Ποτάμι το αίμα χύθηκε,
πράσινο το φεγγάρι.

Είναι η Κάρμεν. Τραγουδά
τη μελωδία του θανάτου.
Σπαραχτικό μου κόκκινο,
βαθύ μου μαύρο.

Γιώργος Τσιρώνης
από τη συλλογή Κι όμως η ποίηση, 2010

16 σχόλια:

logia είπε...

όμορφο μα σπαραχτικό συνάμα
καλημέρα σου ποιητή

Poet είπε...

Αποδίδει το σκοτεινό πάθος του έρωτα. Καλό βράδυ, Νέλλη μου.

55fm είπε...

Aγαπημένε μου,σε ευχαριστώ για ό,τι μου προσφέρεις!
Σε φιλώ και σ΄αγαπώ!

Poet είπε...

Κι εγώ σε φιλώ και σ' αγαπώ, γλυκιά μου Όλγα-Ουρανία.

Dinos-Art είπε...

Εδώ είμαστε κι εμείς Τόλη, γιατί ο μικρός δεν ανέρρωσε ακόμη. Έστειλα στη Τζούλια μια ζωγραφιά να την αναρτήσει γι'αυτό το ωραίο ποίημα. Δεν το έκανε ακόμη, ίσως να λείπουν. Καλό βράδυ.

Γιώργος Τσιρώνης είπε...

Σας ευχαριστώ όλους φίλοι μου. Το ενδιαφέρον σας είναι μεγάλη χαρά για μένα

Poet είπε...

H Τζούλια και ο Νίκος, Ντίνο μου, βρίσκονται σε διακοπές σε νησί του Αιγαίου χωρίς πρόσβαση στο διαδίκτυο. Δεν θα αργήσουν όμως και ίσως αναρτήσει τη ζωγραφιά σου όταν γυρίσει. Περαστικά στον μικρό.

Τζούλια Φορτούνη είπε...

όπως είδατε αγαπημένοι μου φίλοι, η Τζούλια "ξαναχτυπά" έστω κι από ίντερνετ καφέ από τη Χώρα της Κύθνου...
όμορφα σκοτεινό το ποίημα του Γιώργου Τσιρώνη...

την καλημέρα μου και μια δροσιά από κυκλαδίτικο μελτέμι!

Αγγελικούλα είπε...

...αν δεν ήταν και τα ίντερνετ καφέ... γειά σου, Τζούλια, γεια σας όλοι από την Άνδρο!

Κι εγώ εδώ, συντροφιά με τα ποιήματα του λιβαδιού!

Poet είπε...

Μπράβο, Τζούλια, ωραία έκπληξη. Τη χρειαζόμαστε αυτή τη δροσιά.

Και από την Κύθνο στην Άνδρο, από τη Τζούλια στην Αγγελικούλα. Τα ποιήματά μας φτάνουν μακριά, πολύ μακριά. Δεν χάνεται η ελπίδα.

Γιώργος Τσιρώνης είπε...

Φίλοι μου -Τόλη μου δε βρίσκω λόγια- σας ευχαριστώ πολύ. Στο ποίημα αυτό υπάρχει ο θρήνος για τις ζωές που άδικα χάθηκαν και μαζί ένας υπόγεια σπαραγμός για την μοιραία γυναίκα, την Κάρμεν. Γιατί ίσως ήταν της μοίρας της γραφτό να έχει τη ζωή και το τέλος αυτό. Στην ισπανική λαϊκή παράδοση του φλαμένκο υπάρχει μια γυναικεία μορφή αντίστοιχη, η Πετενέρα. Είναι τόσο ισχυρός στη λαϊκή φαντασία ο θρύλος αυτής της όμορφης γυναίκας και η κάθε μοίρα που σημαδεύονταν όσων πήγαιναν μαζί της, όπως και η δική της, που οι ισπανοί φλαμενκίστας αποφεύγουν να παίξουν τα κομμάτια της γιατί θεωρούν πως μετά κάτι άσχημο θα τους συμβεί.

Poet είπε...

Πολύ ενδιαφέρουσες οι πληροφορίες για το φλαμέγκο και για τη μοιραία γυναίκα, Γιώργο μου, σε ευχαριστούμε. Πέρα από τους θρύλους όμως, το φλαμέγκο είναι η έκφραση του πάθους, του ακραίου ερωτικού πάθους. Και το ακραίο ερωτικό πάθος συχνά οδηγεί στην τραγωδία. Νομίζω.

Γιώργος Τσιρώνης είπε...

Ασφαλώς Τόλη μου. Και αυτό ουσιαστικά διαπραγματεύομαι στο ποίημα. Με πόνο, για όλους του ς;ήρωες του δράματος

Poet είπε...

Πονάς για όλους τους ήρωες του δράματος, Γιώργο μου, και όχι μόνο. Εξόχως ποιητική ιδιότητα. Όπως είχε πει ο Κόμης Ντε Λωτρεαμόν: «ο ποιητής παρηγορεί την πονεμένη ανθρωπότητα».

Stella Georgiadou είπε...

Ένα από τα πιο δυνατά σε συναίσθημα, ποιήματα του Γιώργου! Το έχω διαβάσει αρκετές φορές.
Με εντυπωσίασε εξαιρετικά όμως και ο πίνακας του Ντίνου. Σαν μυθική νύμφη, η Κάρμεν, σε Ελληνιστικό ψηφιδωτό!

Poet είπε...

Ακόμη και στο Λιβάδι άναψε φωτιές η Κάρμεν, ακόμη και από το παρασκήνιο !! Κι εγώ χτες βράδυ έβλεπα και άκουγα φλαμένγκο στο u-tube. Ναι, είμαι επιρρεπής.