Φίλοι μου του διαδικτύου,
Συμπληρώθηκαν ήδη δεκατρία χρόνια από τον Ιούνιο του 2008, όταν με τη Λίνα Παπαδοπούλου αποφασίσαμε να ανοιχτούμε στο πέλαγος των Ελλήνων ποιητών του 20ου (και του 21ου !!) αιώνα. Με προσωπικές θεματικές ανθολογίες. Με ποιήματα για τον έρωτα και την αγάπη, για την κοινωνία και την επανάσταση, για το όνειρο και την ουτοπία, για τον χρόνο και τη μνήμη, για τη μοναξιά, για το ίδιο το ποιητικό φαινόμενο, για όλα τα αιώνια θέματα της λογοτεχνίας.
Στο διάστημα αυτό, διάβασα αναρίθμητες ποιητικές συλλογές, ξεφύλλισα εκατοντάδες τεύχη λογοτεχνικών περιοδικών, ανέτρεξα σε μερικές δεκάδες ανθολογίες από τη βιβλιοθήκη μου και προμηθεύτηκα άλλες, για να θυμηθώ τα αγαπημένα μου ποιήματα, να ανακαλύψω άλλα και έτσι να μοιραστώ μαζί σας αυτόν τον αμύθητο πλούτο της ψυχής.
Εκτός από τις θεματικές ανθολογίες, σκοπός μας ήταν να παρουσιάσουμε ξεχωριστά σημαντικούς ποιητές, ιδίως εκείνους που είναι λιγότερο γνωστοί έξω από τον στενό ποιητικό κύκλο. Επίσης, να σας γνωρίσουμε αξιόλογους νέους ποιητές, την ελπίδα και το μέλλον. Αυτό έχει ήδη γίνει για αρκετούς ποιητές και θα συνεχιστεί με ειδικά αφιερώματα σε πολλούς άλλους. Με τον τρόπο αυτό, συνεχίζουμε με τη δική μας οπτική τις άλλες αξιόλογες προσπάθειες ανθολόγησης που έχουν γίνει στο διαδίκτυο.
Το ιστολόγιο φέρει ένα δικό μου ποίημα ως προμετωπίδα, υπήρξε όμως, έως πριν έξι χρόνια περίπου, αποτέλεσμα ομαδικής εργασίας. Συνεχίζω μόνος μου από τότε. Τα ποιήματα συνοδεύονται, σχεδόν πάντα πλέον, από πίνακες ζωγραφικής, εικόνες, σχέδια ή φωτογραφίες. Το ποίημα του Άρη Αλεξάνδρου στη στήλη «Το ποίημα που διανυκτερεύει», όπως και το δικό μου ποίημα ως προμετωπίδα της ανθολογίας, εκφράζουν τον αγωνιζόμενο άνθρωπο και το πνεύμα του ιστολογίου. Δραστικό αντίδοτο, ελπίζω, στη μοναξιά που ενεδρεύει μέσα μας.
Μερικούς μήνες μετά την αρχή αυτής της προσπάθειας, είχαμε τη χαρά να γίνει βασική συνεργάτιδά μας η πολύτιμη Τζούλια Φορτούνη. Η Τζούλια ανέλαβε να επιλέγει πίνακες και συνθέτει εικόνες για τα ποιήματα της ανθολογίας - μια πρωτότυπη δημιουργική εργασία. Τη Τζούλια διαδέχτηκε στον τομέα αυτό μια άλλη φίλη από την Αθήνα, η Γιάννα Αγγελοπούλου. Εδώ και έξι χρόνια περίπου, την εργασία αυτή έχω αναλάβει εγώ προσωπικά.
Βασικός συνεργάτης του ιστολογίου υπήρξε και ένας παλιός μου φίλος, ο ζωγράφος και λογοτέχνης Ντίνος Παπασπύρου. Κατά διαστήματα είχαμε τη βοήθεια και άλλων φίλων της ποίησης.
Μετά λοιπόν περισσότερους από 500 ποιητές με περισσότερα από 5.000 ποιήματα σε 14 θεματικές ενότητες, έχω πια συνειδητοποιήσει ότι το έργο αυτό δεν πρόκειται να τελειώσει. Δεν θα τελειώσει ποτέ γιατί η ποίηση δεν τελειώνει ποτέ. Δεν έχουν ακόμα ανθολογηθεί πολλοί σημαντικοί ποιητές και η ανθολόγηση άλλων δεν είναι πλήρης. Και το κυριότερο, παρά την παραδοσιακή μικροψυχία και μεμψιμοιρία στον τόπο μας, η ελληνική ποίηση γνωρίζει στις μέρες μας μια πρωτοφανή άνθιση.Οι παλιότεροι ποιητές δημοσιεύουν το έργο της ωριμότητάς τους ενώ εμφανίζονται συνεχώς αξιόλογοι νέοι ποιητές. Μέσα στην κοπριά φυτρώνουν εξαίσια λουλούδια.
Η έρευνα λοιπόν θα συνεχιστεί, παρά τη γενικότερη σοβαρή μείωση στην κίνηση των ιστολογίων, και θα προστεθούν στις ανθολογίες πολλοί ποιητές και πολύ περισσότερα ποιήματα. Με μοναδικό κριτήριο την ποιότητα. Πρόκειται ασφαλώς για μια φιλόδοξη προσπάθεια, ιδίως αν ληφθούν υπόψη οι τεχνικοί περιορισμοί ενός απλού ιστολογίου αλλά και ο περιορισμένος χρόνος που εγώ διαθέτω. Και κάτι ακόμα, νομίζω ιδιαίτερα σημαντικό. Η αγάπη όλων μας για την ποίηση δημιουργεί φιλικούς δεσμούς με ξεχωριστούς ανθρώπους που, πιθανότατα, δεν πρόκειται ποτέ να γνωρίσουμε από κοντά. Παράδειγμα η συνεργασία μου με τα άλλα μέλη της παρέας που υπήρξε σχεδόν αποκλειστικά ηλεκτρονική και τηλεφωνική. Και οι πολλοί κάτοχοι άλλων ιστολογίων που έχουν γίνει τακτικοί αναγνώστες μας. Νομίζω ότι αυτή είναι μια άριστη συστατική επιστολή για τη λειτουργία του διαδικτύου.
Ευχαριστώ θερμά τη Τζούλια, τη Λίνα, τη Γιάννα και τον Ντίνο, σας ευχαριστώ όλους.
Τόλης Νικηφόρου
Αναρτήσεις
10 σχόλια:
Όπως μπορούμε να λατρέψουμε τον άνθρωπο, άλλο τόσο μπορούμε να γίνουμε η αιτία της καταστροφής του. Το τρελό είναι ότι αυτή η καταστροφή έχει συνθετικό αυτο-καταστροφή
όλα μέσα στον άνθρωπο
κι ο άνθρωπος χαμένος στον λαβύρινθο της ίδιας του της υπόστασης
ανεξερεύνητος, δαιδαλώδης, μυστήριος
αυτή κι η ομορφιά του
Ας ελπίσουμε, Χρυστάλλα μου, ότι ο τρελός πίθηκος θα συνέλθει πριν καταστρέψει τον κόσμο και τον εαυτό του.
Για τον λόγο αυτό ακριβώς κι εγώ πιστεύω, Silena μου, ότι στη βάση των πάντων βρίσκεται το υπαρξιακό ερώτημα. Το ερώτημα στο οποίο δεν υπάρχει και δεν μπορεί να υπάρξει απάντηση.
Poet πιστεύω πως δεν άκουσες την προτελευταία μου εκπομπή, θα ήθελα να την ακούσεις γιατί εσύ ήσουν ο εμπνευστής της
καλή ακρόαση σου εύχομαι, έχω και αφιέρωση για σένα
στον Πλανήτη της Μουσικής
περιμένω εντυπώσεις!!!
Χλόη Κουτσουμπέλη: Δεν ξέρω γιατί δεν μπορώ να κάνω σχόλια στο Λιβάδι Τόλη, με πετάει έξω αφού γράψω το σχόλιο μου. Θα το κάνω εδώ λοιπόν: Έγραψα λοιπόν σχόλιο στο ποίημα της Μαρίας που δημοσίευσες σήμερα ότι μέσα μας υπάρχει και ο λαβύρινθος και ο μίτος και η δύναμη και η αδυναμία. Επίσης έλεγα ότι η ποίηση της Μαρίας έχει το εξής πρωτότυπο, η Μαρία έχει μία φιλοσοφική ματιά και κάνει μία διεισδυτική και αναλυτική καταβύθιση στα σκοτεινά κομμάτια της ψυχής μας μέσα από διάφορους μύθους και αρχετυπικά΄σύμβολα και επίσης πολύ ενδιαφέροντα είναι τα ποιήματά της που αναφέρονται στον μινωικό πολιτισμό για τον οποίο γνωρίζει πάρα πολλά...
Tο σχόλιό αυτό της ποιήτριας Χλόης Κουτσουμπέλη έγινε στο facebook.
Την άκουσα τώρα απ' την αρχή ως το τέλος, Silena μου, και σε ευχαριστώ θερμά. Θυμήθηκα τα παιδικά μου χρόνια, όταν άκουγα αυτά τα τραγούδια στο ραδιόφωνο ξαπλωμένος στο ντιβάνι. Ιδίως μια εκπομπή στις οχτώ το βράδυ «Η ώρα εκλογής των ακροατών μας». Τι «χιλιάδες όνειρα γιατί πήγαν χαμένα» και τι «θα σε πάρω να φύγουμε σ' άλλη γη, σ' άλλα μέρη». Μπράβο, καλή μου, η μελωδική φωνή σου δίνει έναν ωραίο τόνο στην εκπομπή σου. Μου άρεσαν οι επιλογές σου και το ρομαντικό στοιχείο σε σένα την ίδια. Πρέπει να βρω περισσότερο χρόνο να σε ακούω, να σε βλέπω, να σε διαβάζω.
Καλό βράδυ.
Συμφωνώ μαζί σου, Χλόη μου, για τα ποιήματα της Μαρίας. Αυτός είναι και ο κύριος λόγος που μου κίνησαν το ενδιαφέρον. Αρκεί οι συμβολισμοί να μην είναι σκοτεινοί και η κατανόησή τους να μην προϋποθέτει ανάλογες γνώσεις και από τον αναγνώστη.
Ευχαριστώ πολύ, Τόλη, για την ανάρτηση και τους καλούς φίλους που έγραψαν τη γνώμη τους.
Χαρά μου ήταν, Μαρία μου. Χαίρομαι ακόμη που βρήκες τον δρόμο σου στον λαβύρινθο των ιστολογίων.
Δημοσίευση σχολίου