Πέμπτη 9 Ιουνίου 2011

Λαβύρινθος

Στις σκοτεινές αίθουσες χωρίς επιστροφή,
στους αδιέξοδους διαδρόμους
και στις κρυφές γωνιές
το τέρας είναι πάντα μέσα μας.
Χωρίς το χρίσμα του αγαπημένου,
που κερδίζει το μίτο της διαφυγής,
όλοι είμαστε άξιοι για το κεφάλι του μινώταυρου.
Εμείς ο Δαίδαλος, εμείς και ο Θησέας.

Μαρία Γιακουμάκη
αδημοσίευτο

10 σχόλια:

Χρυστάλλα Μαγγανή είπε...

Όπως μπορούμε να λατρέψουμε τον άνθρωπο, άλλο τόσο μπορούμε να γίνουμε η αιτία της καταστροφής του. Το τρελό είναι ότι αυτή η καταστροφή έχει συνθετικό αυτο-καταστροφή

Ανώνυμος είπε...

όλα μέσα στον άνθρωπο
κι ο άνθρωπος χαμένος στον λαβύρινθο της ίδιας του της υπόστασης

ανεξερεύνητος, δαιδαλώδης, μυστήριος

αυτή κι η ομορφιά του

Poet είπε...

Ας ελπίσουμε, Χρυστάλλα μου, ότι ο τρελός πίθηκος θα συνέλθει πριν καταστρέψει τον κόσμο και τον εαυτό του.

Poet είπε...

Για τον λόγο αυτό ακριβώς κι εγώ πιστεύω, Silena μου, ότι στη βάση των πάντων βρίσκεται το υπαρξιακό ερώτημα. Το ερώτημα στο οποίο δεν υπάρχει και δεν μπορεί να υπάρξει απάντηση.

Ανώνυμος είπε...

Poet πιστεύω πως δεν άκουσες την προτελευταία μου εκπομπή, θα ήθελα να την ακούσεις γιατί εσύ ήσουν ο εμπνευστής της

καλή ακρόαση σου εύχομαι, έχω και αφιέρωση για σένα


στον Πλανήτη της Μουσικής

περιμένω εντυπώσεις!!!

Poet είπε...

Χλόη Κουτσουμπέλη: Δεν ξέρω γιατί δεν μπορώ να κάνω σχόλια στο Λιβάδι Τόλη, με πετάει έξω αφού γράψω το σχόλιο μου. Θα το κάνω εδώ λοιπόν: Έγραψα λοιπόν σχόλιο στο ποίημα της Μαρίας που δημοσίευσες σήμερα ότι μέσα μας υπάρχει και ο λαβύρινθος και ο μίτος και η δύναμη και η αδυναμία. Επίσης έλεγα ότι η ποίηση της Μαρίας έχει το εξής πρωτότυπο, η Μαρία έχει μία φιλοσοφική ματιά και κάνει μία διεισδυτική και αναλυτική καταβύθιση στα σκοτεινά κομμάτια της ψυχής μας μέσα από διάφορους μύθους και αρχετυπικά΄σύμβολα και επίσης πολύ ενδιαφέροντα είναι τα ποιήματά της που αναφέρονται στον μινωικό πολιτισμό για τον οποίο γνωρίζει πάρα πολλά...

Tο σχόλιό αυτό της ποιήτριας Χλόης Κουτσουμπέλη έγινε στο facebook.

Poet είπε...

Την άκουσα τώρα απ' την αρχή ως το τέλος, Silena μου, και σε ευχαριστώ θερμά. Θυμήθηκα τα παιδικά μου χρόνια, όταν άκουγα αυτά τα τραγούδια στο ραδιόφωνο ξαπλωμένος στο ντιβάνι. Ιδίως μια εκπομπή στις οχτώ το βράδυ «Η ώρα εκλογής των ακροατών μας». Τι «χιλιάδες όνειρα γιατί πήγαν χαμένα» και τι «θα σε πάρω να φύγουμε σ' άλλη γη, σ' άλλα μέρη». Μπράβο, καλή μου, η μελωδική φωνή σου δίνει έναν ωραίο τόνο στην εκπομπή σου. Μου άρεσαν οι επιλογές σου και το ρομαντικό στοιχείο σε σένα την ίδια. Πρέπει να βρω περισσότερο χρόνο να σε ακούω, να σε βλέπω, να σε διαβάζω.
Καλό βράδυ.

Poet είπε...

Συμφωνώ μαζί σου, Χλόη μου, για τα ποιήματα της Μαρίας. Αυτός είναι και ο κύριος λόγος που μου κίνησαν το ενδιαφέρον. Αρκεί οι συμβολισμοί να μην είναι σκοτεινοί και η κατανόησή τους να μην προϋποθέτει ανάλογες γνώσεις και από τον αναγνώστη.

ΖΗΤΩΝ είπε...

Ευχαριστώ πολύ, Τόλη, για την ανάρτηση και τους καλούς φίλους που έγραψαν τη γνώμη τους.

Poet είπε...

Χαρά μου ήταν, Μαρία μου. Χαίρομαι ακόμη που βρήκες τον δρόμο σου στον λαβύρινθο των ιστολογίων.