Λευκή σελίδα

Λευκή σελίδα
που είσαι η ελπίδα για το ποίημα
σε ξύνω αργά
με την μεταλλική μου άκρη.
Τόσο στα σοβαρά σε παίρνω που νομίζω
ότι αγγίζω στο χλωμό
τροχόσπιτο κι από το τζάμι μέσα βλέπω
εμένα ολόχαρο να παίζω
μ' αστραφτερά σκαθάρια.
Αστραφτερά σκαθάρια οι λέξεις
κοιμούνται σε λευκό πανί
μα όταν ξυπνήσουν θα με σκεπάσει
ένα λαμπρότατο σεντόνι.

Αλέξανδρος Μηλιάς
από τη συλλογή Ό,τι φέρει η βροχή, 2011