Απαλή άκρη

Μπορώ κι αλλιώς
να ξεχωρίσω τους ανθρώπους.
Έστω για λίγο προσφορά μου
η σπίθα των ματιών
το δροσερό
πέρασμα του ίσκιου
ένα χαμόγελο.

Μπορώ κι αλλιώς
να ξεχωρίσω τους ανθρώπους.
Απ' τα φιλιά
που είναι παιδιά κι επιθυμούν
φως της σαρκός
να τα κοιμίσει.

Είναι το βλέμμα που κυλά
στα μάγουλα ζεστό
για να το πιω.
Ξανθά μαλλιά
σαν τη φωτιά
με κράτησαν το απόγευμα.

Απ' το λεπτό
δέρμα ξανά
μπορώ κι αλλιώς
να ξεχωρίσω τους ανθρώπους
την απαλή
άκρη του στήθους
σαν μια ανάσα
εσπερινή.

Αλέξανδρος Μηλιάς
από τη συλλογή Ό,τι φέρει η βροχή, 2011