H πευκοβελόνα

Νόμιζες θα γίνεις στολίδι;
Πράσινη, ζωηρή πεταλούδα;
Καρπός ή εύφλεκτο παθιασμένο πήδημα;
Κορμός γονιμότητας και αντοχής;
Και κοίτα!
Το ίδιο το σώμα σ’ εκδικείται
Τόση πευκοβελόνα να τρυπάει
Τους χυμούς και το φλοιό του βλέμματος,
που νόμιζες θα 'ναι πάντα γαλάζιος
Καλύτερα γαιδουράγκαθο
τότε που ήσουν
Μικρή κι αλησμόνητη στην ομορφιά
Και στην αγριάδα
Ποιος την θέλει τόση ανάπτυξη κι
εμπειρία;
Σ’ ευνουχίζω όσο μπορώ!
Βρες μου και μια λίμα νυχιών
Να λειάνω τις βελόνες σου
Πεύκο
Λευκό
Και ψεύτικο

Γεωργία Τρούλη
αδημοσίευτο