Τι μάνα κ' η γη.
γεννάει τα διαμάντια
μα και τις πέτρες.
Πόσο κοστίζουν:
δωρεάν είναι οι πέτρες,
όπλα των φτωχών.
Φλύαρο νερό,
με το πολύ το πες πες
λιώνεις την πέτρα.
Η υγρή άμμος,
θρηνεί που δεν είναι πια
συμπαγής πέτρα.
Μια παπαρούνα
σε βράχο. τον φιλάει
και κοκκινίζει.
Η σκληρή πέτρα
τραγουδά τον έρωτα
και μαλακώνει.
Παναγιώτης Αργυρόπουλος
από τη συλλογή Στα χνάρια των μύθων, 2011
γεννάει τα διαμάντια
μα και τις πέτρες.
Πόσο κοστίζουν:
δωρεάν είναι οι πέτρες,
όπλα των φτωχών.
Φλύαρο νερό,
με το πολύ το πες πες
λιώνεις την πέτρα.
Η υγρή άμμος,
θρηνεί που δεν είναι πια
συμπαγής πέτρα.
Μια παπαρούνα
σε βράχο. τον φιλάει
και κοκκινίζει.
Η σκληρή πέτρα
τραγουδά τον έρωτα
και μαλακώνει.
Παναγιώτης Αργυρόπουλος
από τη συλλογή Στα χνάρια των μύθων, 2011
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
H ιδέα παρμένη ίσως από το "Βράχο και το Κύμα", διάσημο ποίημα των παιδικών χρόνων... (δε θυμάμαι και ποιός το γραψε...)
πάντως είναι πολύ όμορφο... οι πέτρες όπλα των φτωχών...
καλό μεσημέρι ποιητή
ΥΓ/ Η Ελένη Καραϊνδρου με μαγεύει κάθε φορά που ανοίγω τη σελίδα του blog :)
Κι εγώ θυμάμαι αυτό το ποίημα, Πανδώρα μου. Το σημαντικό είναι να αφομοιώνουμε τις επιρροές που όλοι δεχόμαστε και να μιλάμε με τη δική μας γλώσσα. Και, ναι, η Ελένη Καραϊνδρου είναι σπουδαία. Καλό ξημέρωμα, γλυκιά μου.
Δημοσίευση σχολίου