Απαίτηση σεβασμού

Ας πούμε πως
δεν υπάρχει η ψυχή μου, Ουρανέ
πως είναι ένας μύθος
ένα τέχνασμα της φθοράς για να μπει
στο μάτι της αφθαρσίας.
Κι ας δεχτούμε πως είμαι
μια χωμάτινη μάζα
ένα πολυκύτταρο αστείο
στου σύμπαντος το παιχνίδι
μια συσσώρευση από κόκκους πεπερασμένου.
Όμως ακόμα και τότε, Ουρανέ
μέσα απ' τα υπεροπτικά μάτια σου
να με κοιτάζεις με σεβασμό,
γιατί δεν είμαι χώμα απλό,
είμαι ένας μυρωδάτος αμμόλοφος
στιλβωμένος με ευωδιές
απ' την υδάτινη γλώσσα του έρωτα.
Κι όταν εξατμίζομαι από έξαψη
να ξέρεις πως γίνομαι οξυγόνο
βοηθώντας τη ζωή
να μακραίνει.

Παναγιώτης Αργυρόπουλος
από τη συλλογή Στα χνάρια των μύθων, 2011