Ήμουν εσύ, και εσύ ήσουν πάλι εσύ
Μου έλειψα σήμερα
Να είμαι εγώ αυθυποβλήθηκα
Μάζωξα σε μια ύστατη αγκαλιά φωτογραφίες
Κατέβηκα στον κήπο και τις έθαψα
Και αυτές με τις πρώτες πόζες φύτρωσαν
Φύτρωσαν αναμνήσεις
Ήθελαν ποιητικά να με καταβροχθίσουν
Ήθελα να σαπίσουν στον παροξυσμό τους
Και αυτές νόθες φύτρες ξεπήδηξαν χρόνια μετά ...
- Ό,τι πιο λατρεμένο το 'χω θάψει
Και ό,τι θάβω φυτρώνει πιο λατρεμένο
Και διατηρεί το σχήμα μιας θλίψης
Όχι τη θλίψη
Απλά το σχήμα της -
Βύζαιναν το μαζοχιστικό μου ποτιστήρι
Ψήλωναν, θέριευαν, μ' έζωναν
Και μ' έπνιξαν συναινετικά
Δεν έκλαψα μπροστά μου
Άχνα, τσιμουδιά
Είμαι μεγάλο κορίτσι
Όχι δεν είμαι μεγάλο κορίτσι
Είμαι εσύ, και εσύ δεν κλαις
Εσύ είμαι άντρας
Μου λείπεις
Νίκη Χαλκιαδάκη
από τη συλλογή ο Έρωτας του Pied de Coq, 2009
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αναρτήσεις
4 σχόλια:
..ερχεται και η παγκοσμια μερα ποιησης...
αυτο το "ειμαι εσυ.." το ποθουμενο μαζι στο ευχομαι ολοψυχα
ομορφο βραδακι Κυριακης!
Από το εγώ στο εσύ, από τον έλεγχο στις εμμονές, από τη νηφαλιότητα στη μέθη κι από την καθημερινότητα στην παγκόσμια μέρα της ποίησης. Ωραία η μετάβαση σε οποιαδήποτε παραλλαγή της. Ελπίζω να τη χαίρεται και η Νίκη.
Καλό ξημέρωμα και καλή εβδομάδα, φίλη μου.
Kαλημέρα και καλή βδομάδα Τόλη μου!
Απαγορευμένα και μη, αναρριχώμενα και μη,με την ποίηση αποκτούν ελευθερία και πρόσβαση σε όλα τα συναισθήματα!
Φιλιάαααααααααααα!!!
Καλημέρα και καλή ποιητική εβδομάδα, Ουρανία μου. Για μια φορά ακόμη έχεις δίκαιο. Φιλάκια κι από μένα και πρόσεξε αυτό το εντελώς ιδιαίτερο παπί που θα εμφανιστεί σε λίγο στο Λιβάδι.
Δημοσίευση σχολίου