Παρασκευή 11 Μαρτίου 2011

δέος, 2

είσαι η απουσία μου
το μυστικό πριν από μένα
πριν απ' το πρώτο χάραμα

κρύβεις και κρύβεσαι
ένα ουδέτερο που είναι πάντα θηλυκό
κυοφορείς τα θαύματα
και χάνεσαι στην πρώτη λάμψη μου
ενώ ποτέ δεν παύεις μέσα μου να υπάρχεις

είσαι το αρχικό
μα και το τελευταίο ερώτημα
το προαιώνιο δέος

είπε το φως

πυκνό βελούδινο σκοτάδι
καταγωγή μου και πατρίδα μου

δημοσιεύτηκε στην ηλεκτρονική Επιθεώρηση
Ποιητικής Τέχνης ΠΟΙΕΙΝ, στις 10 Ιανουρίου 2011

4 σχόλια:

anidifranco είπε...

και εδώ μέσα έχω βρει το πιο ψιλόξενο καταφύγιο του ψηφιακού μου χάους...ευχαριστώ:)

Ανώνυμος είπε...

το τέλος και η αρχή
το σκοτάδι και το φως
η απουσία και η παρουσία

τόσο αντίθετα μα
στ΄αλήθεια!
δε μπορεί το ένα να υπάρξει
δίχως το άλλο!!

Poet είπε...

"Miracles sometimes happen", my dear friend.

Δεν είναι εύκολο μέσα στο ποιητικό χάος της εποχής μας να κάνει κανείς καλές επιλογές. Προσπαθώ πάντως ειλικρινά. Σε ευχαριστώ.

Poet είπε...

Στα δικά μου εκστατικά μάτια αυτό είναι ένα μυστήριο και ένα θαύμα, Silena μου. Και δεν θα πάψει ποτέ να μου προξενεί δέος.