Φίλοι μου του διαδικτύου,
Συμπληρώθηκαν ήδη δεκατρία χρόνια από τον Ιούνιο του 2008, όταν με τη Λίνα Παπαδοπούλου αποφασίσαμε να ανοιχτούμε στο πέλαγος των Ελλήνων ποιητών του 20ου (και του 21ου !!) αιώνα. Με προσωπικές θεματικές ανθολογίες. Με ποιήματα για τον έρωτα και την αγάπη, για την κοινωνία και την επανάσταση, για το όνειρο και την ουτοπία, για τον χρόνο και τη μνήμη, για τη μοναξιά, για το ίδιο το ποιητικό φαινόμενο, για όλα τα αιώνια θέματα της λογοτεχνίας.
Στο διάστημα αυτό, διάβασα αναρίθμητες ποιητικές συλλογές, ξεφύλλισα εκατοντάδες τεύχη λογοτεχνικών περιοδικών, ανέτρεξα σε μερικές δεκάδες ανθολογίες από τη βιβλιοθήκη μου και προμηθεύτηκα άλλες, για να θυμηθώ τα αγαπημένα μου ποιήματα, να ανακαλύψω άλλα και έτσι να μοιραστώ μαζί σας αυτόν τον αμύθητο πλούτο της ψυχής.
Εκτός από τις θεματικές ανθολογίες, σκοπός μας ήταν να παρουσιάσουμε ξεχωριστά σημαντικούς ποιητές, ιδίως εκείνους που είναι λιγότερο γνωστοί έξω από τον στενό ποιητικό κύκλο. Επίσης, να σας γνωρίσουμε αξιόλογους νέους ποιητές, την ελπίδα και το μέλλον. Αυτό έχει ήδη γίνει για αρκετούς ποιητές και θα συνεχιστεί με ειδικά αφιερώματα σε πολλούς άλλους. Με τον τρόπο αυτό, συνεχίζουμε με τη δική μας οπτική τις άλλες αξιόλογες προσπάθειες ανθολόγησης που έχουν γίνει στο διαδίκτυο.
Το ιστολόγιο φέρει ένα δικό μου ποίημα ως προμετωπίδα, υπήρξε όμως, έως πριν έξι χρόνια περίπου, αποτέλεσμα ομαδικής εργασίας. Συνεχίζω μόνος μου από τότε. Τα ποιήματα συνοδεύονται, σχεδόν πάντα πλέον, από πίνακες ζωγραφικής, εικόνες, σχέδια ή φωτογραφίες. Το ποίημα του Άρη Αλεξάνδρου στη στήλη «Το ποίημα που διανυκτερεύει», όπως και το δικό μου ποίημα ως προμετωπίδα της ανθολογίας, εκφράζουν τον αγωνιζόμενο άνθρωπο και το πνεύμα του ιστολογίου. Δραστικό αντίδοτο, ελπίζω, στη μοναξιά που ενεδρεύει μέσα μας.
Μερικούς μήνες μετά την αρχή αυτής της προσπάθειας, είχαμε τη χαρά να γίνει βασική συνεργάτιδά μας η πολύτιμη Τζούλια Φορτούνη. Η Τζούλια ανέλαβε να επιλέγει πίνακες και συνθέτει εικόνες για τα ποιήματα της ανθολογίας - μια πρωτότυπη δημιουργική εργασία. Τη Τζούλια διαδέχτηκε στον τομέα αυτό μια άλλη φίλη από την Αθήνα, η Γιάννα Αγγελοπούλου. Εδώ και έξι χρόνια περίπου, την εργασία αυτή έχω αναλάβει εγώ προσωπικά.
Βασικός συνεργάτης του ιστολογίου υπήρξε και ένας παλιός μου φίλος, ο ζωγράφος και λογοτέχνης Ντίνος Παπασπύρου. Κατά διαστήματα είχαμε τη βοήθεια και άλλων φίλων της ποίησης.
Μετά λοιπόν περισσότερους από 500 ποιητές με περισσότερα από 5.000 ποιήματα σε 14 θεματικές ενότητες, έχω πια συνειδητοποιήσει ότι το έργο αυτό δεν πρόκειται να τελειώσει. Δεν θα τελειώσει ποτέ γιατί η ποίηση δεν τελειώνει ποτέ. Δεν έχουν ακόμα ανθολογηθεί πολλοί σημαντικοί ποιητές και η ανθολόγηση άλλων δεν είναι πλήρης. Και το κυριότερο, παρά την παραδοσιακή μικροψυχία και μεμψιμοιρία στον τόπο μας, η ελληνική ποίηση γνωρίζει στις μέρες μας μια πρωτοφανή άνθιση.Οι παλιότεροι ποιητές δημοσιεύουν το έργο της ωριμότητάς τους ενώ εμφανίζονται συνεχώς αξιόλογοι νέοι ποιητές. Μέσα στην κοπριά φυτρώνουν εξαίσια λουλούδια.
Η έρευνα λοιπόν θα συνεχιστεί, παρά τη γενικότερη σοβαρή μείωση στην κίνηση των ιστολογίων, και θα προστεθούν στις ανθολογίες πολλοί ποιητές και πολύ περισσότερα ποιήματα. Με μοναδικό κριτήριο την ποιότητα. Πρόκειται ασφαλώς για μια φιλόδοξη προσπάθεια, ιδίως αν ληφθούν υπόψη οι τεχνικοί περιορισμοί ενός απλού ιστολογίου αλλά και ο περιορισμένος χρόνος που εγώ διαθέτω. Και κάτι ακόμα, νομίζω ιδιαίτερα σημαντικό. Η αγάπη όλων μας για την ποίηση δημιουργεί φιλικούς δεσμούς με ξεχωριστούς ανθρώπους που, πιθανότατα, δεν πρόκειται ποτέ να γνωρίσουμε από κοντά. Παράδειγμα η συνεργασία μου με τα άλλα μέλη της παρέας που υπήρξε σχεδόν αποκλειστικά ηλεκτρονική και τηλεφωνική. Και οι πολλοί κάτοχοι άλλων ιστολογίων που έχουν γίνει τακτικοί αναγνώστες μας. Νομίζω ότι αυτή είναι μια άριστη συστατική επιστολή για τη λειτουργία του διαδικτύου.
Ευχαριστώ θερμά τη Τζούλια, τη Λίνα, τη Γιάννα και τον Ντίνο, σας ευχαριστώ όλους.
Τόλης Νικηφόρου
Αναρτήσεις
9 σχόλια:
Υποθέτω ότι η Παυλίνα είναι το ζουζούνι με τον τεράστιο φιόγκο στα μαλλιά. Και τι είναι αυτό που κρατάει στα χεράκια της; Βιβλίο; Από τόοοοτε έγραφε;
Poet, λάθος υποθέτεις... Ο πατέρας μου και τ' αδέρφια του είναι στη φωτό. Α, πρέπει να σου στείλω τη "μυθιστορία" μου, τη Χάρτινη Ζωή να δεις τα περί των προγόνων μου μέχρι τον πρόπερασμένο αιώνα...
Ωχ, πάλι λάθος! Δεν κάνω άλλη υπόθεση. Θα περιμένω να διαβάσω τη Χάρτινη Ζωή.
πάλι λάθος, Τόλη,
μέχρι το τέλος θα δικαιωθείς...
κάποιο θα πετύχεις!
Α, πα, πα, δεν ξαναδοκιμάζω. Την έχει φοβηθεί το μάτι μου.
Το Μαύρο Άλμπουμ, Τόλη μου (υπαρκτό και ως αντικείμενο -εκτός από βιβλίο) είναι το οικογενειακό άλμπουμ με τις φωτό των προγόνων μου - μέχρι τρίτης γενιάς... Βεβαίως, κάποια στιγμή εμφανίζονται μέσα και μερικές δικές μου τυχαίες παιδικές φωτό...
Στο βιβλίο δεν υπάρχουν οι φωτό - όταν άρχισα να ανεβάζω τα ποιήματα στο FB σκέφτηκα να τις σκανάρω για να το "εικονογραφήσουν"...
Και πολύ καλά έκανες, Παυλίνα μου. Αυτή η «εικονογράφηση» είναι πρωτότυπη και πολύ ενδιαφέρουσα, δίνει μιαν άλλη διάσταση στην ανθολογία.
Ωραίο και πρωτότυπο ήταν επίσης να εμπνευστείς μια ολόκληρη ποιητική συλλογή από τις οικογενειακές φωτογραφίες. Ήδη μου έχεις μεταδώσει την εξαιρετικά έντονη συναισθηματική φόρτιση.
Να δεις που ήταν πρωθύστερη η έμπνευση... Είχα γράψει 2-3 ποιήματα που μου φαίνονταν κάπως πολύ "περιγραφικά" (που δεν το συνηθίζω). Κάτι μου θύμιζαν, κάτι μου θύμιζαν... Και τελικά, βρήκα αυτό το μαύρο άλμπουμ στο σπίτι της θείας μου (αυτής με τον μεγάλο άσπρο φιόγκο) και θυμήθηκα πως το είχα ξεφυλλίσει (και μόνο 1 φορά) πριν από χρόνια. Της το πήρα και συνέχισα ευθαρσώς!
Μόνο μία φορά αλλά φαίνεται ότι κάποιες φωτογραφίες είχαν αφήσει τα αχνά αποτυπώματά τους στο άλμπουμ της μνήμης σου και, με τη γνωστή μυστηριώδη διαδικασία, μετουσιώθηκαν σε ποίηση χρόνια αργότερα.
Δημοσίευση σχολίου