ζω σ' έναν τόπο που συνεχώς ψυχορραγεί
και φοβάμαι μην τον χάσω
είναι η μοναδική παρηγοριά
γιατί μου μοιάζει
ό, τι μαζί του με δένει πιο πολύ
είναι δυο τρία πρόσωπα κάτι δενδρύλλια
ξερόχορτα ένα χνούδι
μια ανεξήγητη φωνή
που φτάσαν μέχρι εδώ καταπίνοντας χιλιόμετρα αιώνων
εν σιωπή οδύνης
εν πολέμω μέχρις εσχάτων
για το δικαίωμα της φαντασίας στη ζωή
μένω σ' ένα σπίτι που ακόμη δεν μπορώ να το ντυθώ
βαρύ μεθυστικό που αναβοσβήνει
τα βήματα όλα και τ' αγγίγματά μου
στο ταβάνι του οι πλανήτες στροβιλίζονται γυαλίζουν
φλέβες νερών αργοκυλούν σ' απόμερες γωνιές
από καιρού εις καιρόν στάζουν νοσταλγικές φιγούρες
η μάνα ο πατέρας
κάτι έρωτες θαμποί
και πόνοι που δεν γνώριζα
τ' ορκίζομαι, δεν πίστευα ποτέ ότι χρεώνεται
όποιος αγαπάει
Θάνος Φωσκαρίνης
δημοσιεύτηκε στο περιοδικό η λέξη,
τεύχος 205, ιούλιος - σεπτέμβριος 2010
Αναρτήσεις
4 σχόλια:
Ποίηση γεμάτη εικόνες είναι αυτή που έβαλες απόψε, Τόλη.
Κι εμείς εδώ στην ταπεινή πρωτεύουσα απολαύσαμε ποίηση live. Με την ευκαιρία της παρουσίασης της συλλεκτικής συλλογής (ωραίο ακούγεται, αλλά δεν πλησιάζεται....)της Κατερίνας Αγγελάκη-Ρουκ, γνώρισα και τη Τζούλια στον δικό μας (δανεικό) Ιανό. Εξαιρετική και από κοντά!...
Καληνύχτα.
πολύ ατμοσφαιρικό ποίημα και ναι ... Μαρία, πολύ κοντά σ΄αυτά τα έστω ολίγα αλλά καλά ποιήματα που ακούσαμε απόψε...
Κι εγώ χάρηκα πολύ που σε γνώρισα!
Μου άρεσε το εξαιρετικά πρωτότυπο «ταπεινή πρωτεύουσα» όπως και το «δανεικό Ιανό», Μαρία. Υποθέτω ότι, μετά την ανιχνευτική παρουσία του Καρατζά, αναμένεται τώρα πλήρης εισβολή των βορείων.
Ομολογώ ότι πρώτη φορά ακούω για «συλλεκτική συλλογή». Χαίρομαι που γνωριστήκατε από κοντά με τη Τζούλια και αγαπηθήκατε. Είδες τι κάνει το διαδίκτυο; Καλημέρα.
«Ατμοσφαιρική» και η εικόνα σου, Τζούλια μου, εναρμονίζεται απόλυτα με την ανακάλυψή μου. Ποίηση και φιλία λοιπόν χτες βράδυ. Τι ωραιότερο!
Δημοσίευση σχολίου