Τέσσερα ποιήματα (α)

1
Δεν έχω χέρια να αραιώσω τις πατημασιές
Σ’ ένα κακό φθινόπωρο νοτιά
Ψυχρά φεγγάρια
Στη σιωπή
Οι συσκευές κρέμασαν
Το πορτραίτο της πύλης ανάποδα
Φωνάζω με φωνές άλλων ανθρώπων
Και διεισδύω στο σπίτι με τις λεμονιές
Το άφησα σε ξεχασμένο κρύσταλλο

Τώρα σκοντάφτω σε παλιά αντικείμενα
Μα έχουν γίνει δάκρυ
Η φωτογράφος ανοίγει το φακό
Να μπει λίγο φως
Να κρυφακούσω

Μην πεις τίποτα

2
Πίσω από τις κάμερες
Μια γυναίκα με μαύρα γυαλιά
Ταξιδεύει για τις άγονες γραμμές
Κάποτε ντύθηκε
Την τελευταία απόσταση της σιωπής
Κόκκινη λύπη

Άφησαν τρύπες μεγάλες
Τα γεγονότα
Εκεί η τέχνη λατρεύει τα άλματα
Τα προσεγγίζει από χαμηλά σημεία
Αίσθηση φθινοπωρινή
Ρυτίδα στην επιφάνεια του νερού
Η γυναίκα ανοίγει ένα παράθυρο

Φροσούλα Κολοσιάτου
δημοσιεύτηκε στο περιοδικό η λέξη,
αφιέρωμα στην κυπριακή λογοτεχνία,
τεύχ. 203 – 204, ιανουάριος – ιούνιος 2010