Δευτέρα 18 Οκτωβρίου 2010

Πόλεις με χιόνι

Κοιτάζεις διαρκώς το πρόσωπό της
περνούν εικόνες μιας άλλης εποχής ασπρόμαυρες
σε τρένα και σταθμούς
πόλεις με χιόνι με κρύο και καμινάδες στην ομίχλη
οι προβολείς καθώς πέφτουν στο πρόσωπό της
σ’ αφήνουν έκθετο στο φως
κι εσύ κοιτάς το χειμωνιάτικο παλτό
με το ‘να χέρι στην αριστερή τσέπη
τα μάτια τριγωνικές σχισμές και βαθυγάλανα
στους δρόμους γύρω ένας αγέρας

τής σηκώνει τα μαλλιά
τα σιάχνει με τ’ άλλο χέρι

καθώς φυσάει μέσ’ στη νύχτα
όπως τότε στο επαρχιακό ξενοδοχείο

με τα σπασμένα παράθυρα
ήταν χειμώνας πάλι κι ο τυφλός υπάλληλος

ρωτούσε τι ώρα είναι
την κοιτούσες χρόνια αδέξιος κι ερασιτέχνης του έρωτα
στα μάγουλα στα φρύδια στο λαιμό κι ύστερα έφευγες
στις μύτες των ποδιών

ό, τι μένει απ’ τη μορφή της
λύπη του έρωτα
μέσα στη νύχτα η ομορφιά της

Λεύκιος Ζαφειρίου
δημοσιεύτηκε στο περιοδικό η λέξη,
αφιέρωμα στην κυπριακή λογοτεχνία,
τεύχ. 203 – 204, ιανουάριος – ιούνιος, 2010

6 σχόλια:

dhmhtra είπε...

Μπήκα στο blog σας...τυχαία!
Τι ομορφιά!
Μου έκανε πολύ καλό που διάβασα τα τόσα όμορφα που ...βρήκα!
Είχα ανάγκη να χαλαρώσω και το κατάφερα διαβάζοντας τα γραπτά σου και ακούγοντας την όμορφη μουσική σου.
Σ'ευχαριστώ.

ρουλα είπε...

ωραιο ποιημα, με ταξιδεψε στο παρελθον,ισως εποχες που δεν εζησα... μα τις περιγραφετε τοσο ομορφα που συγκινουμαι!!! ευχαριστω..

ΕLΕΝΑ-ΒUTTEFLY είπε...

έτσι είναι.. υπάρχουν εικόνες που παγώνουν στη μνήμη μας και μας στοιχειώνουν..

Poet είπε...

Τα πιο ωραία πράγματα στη ζωή γίνονται τυχαία, Δήμητρα (τρέχα γύρευε τη μυστική νομοτέλεια).
Χαίρομαι πολύ που αισθάνθηκες έτσι, αυτός ακριβώς είναι και ο σκοπός της ανθολογίας. Να μοιραστούμε όλοι μας τον πλούτο, την ομορφιά των άλλων. Είμαι βέβαιος ότι θα βρεις κι άλλα ποιήματα που θα σου αρέσουν.

Καλωσόρισες λοιπόν, καλό βράδυ και καλή συνέχεια.

Poet είπε...

Ο Λεύκιος Ζαφειρίου, Ρούλα μου, όχι εγώ. Πράγματι είναι ένα ποίημα ρομαντικό, νοσταλγικό, θλιμμένο κι απαλό. Ευχαριστώ, καλό βράδυ.

Poet είπε...

To επιβεβαιώνω κι εγώ, Έλενά μου, που έχω εικόνες σφραγισμένες στη μνήμη μου από πολύ παλιότερα. Να είσαι βέβαιη ότι οι εικόνες αυτές (ευτυχίας ή σπαραγμού) θα ενδώσουν στη λήθη τελευταίες.