Τρίτη 12 Οκτωβρίου 2010

Το δάκρυ

Δεν θα αφήσω
να πέσει αυτό το δάκρυ.
Δεν πρέπει
να πέσει αυτό το δάκρυ.
Θα το κανακέψω
θα του τάξω λαγούς με πετραχήλια
θα του υποσχεθώ τα μύρια όσα
φτάνει να συγκρατηθεί
να αφήσει τους παραλογισμούς
και τις υστερίες.
Μα τέλος πάντων
ένα δάκρυ θα πρέπει να έχει
και λίγη αξιοπρέπεια.

Ντίνα Κατσούρη
δημοσιεύτηκε στο περιοδικό η λέξη,
αφιέρωμα στην κυπριακή λογοτεχνία,
τεύχ. 203 - 204, ιανουάριος - ιούνιος 2010

12 σχόλια:

Despina είπε...

τελικά μήπως τα δάκρυα τελικά...
έχουν μέσα τους την αξιοπρέπεια?

vasiliki είπε...

Καλό είναι να μην τρέχει ποτέ το δάκρυ σε κανέναν και για κανένα λόγο.
Οταν τρέχει όμως ;;;;
Πόσο δίκιο έχει αυτό το όμορφο ποιημα;;;;

Poet είπε...

Υπάρχουν δάκρυα για πολλούς και διάφορους λόγους, Δέσποινά μου. Εξαρτάται από τον άνθρωπο. Τα σέβομαι αλλά δεν νομίζω ότι έχουν πάντοτε μέσα τους την αξιοπρέπεια.

Poet είπε...

Καλωσόρισες, Βασιλική. Είναι ποτέ δυνατόν να πάψουν να τρέχουν τα δάκρυα σ' αυτόν τον κόσμο; Πάνω σε ωκεανούς δακρύων έχουν οικοδομηθεί τα πάντα. Κι όταν πονάει κανείς βαθιά δεν υπάρχουν ούτε συμβάσεις, ούτε καθωσπρεπισμοί, ούτε συστολή. Απλώς δαγκώνει κανείς τα χείλη του και κλαίει με ψηλά το κεφάλι.

Ανδρέας Καρακόκκινος είπε...

Το δάκρυ της αξιοπρέπειας το νοιώθεις να κυλά και δεν το βλέπουν όλοι. Μονάχα αυτοί που σε νοιώθουν.
Η Ντίνα Κατσούρη,δημοσιογράφος, μια άλλη καλή ποιήτρια της Κύπρου, που όπως και η Έλλη Παιονίδου, παρουσίασαν τη ποίηση τους στις αρχές του 1960.

Ανώνυμος είπε...

τα δάκρυα έχουν πάντα αξιοπρέπεια!
το πώς θα κυλήσουν ... οι άνθρωποι ξέρουν να διακρίνουν το δρόμο

την καλημέρα μου

Poet είπε...

Καλημέρα, Ανδρέα, ευχαριστώ. Συνέχισε να μας δίνεις, σε παρακαλώ, όσο περισσότερα στοιχεία μπορείς για τους ποιητές της Κύπρου.

Poet είπε...

Καλημέρα, Silena. Προφανώς δεν αναφέρεσαι στα δάκρυα της οργής, της μνησικακίας ή της υστερίας.

Margo είπε...

Όχι να πέσει, να τρέξει και να ξανατρέξει και μαζί του να πάρει ότι μας πονά.

Τι όμορφο ποίημα!

ΕLΕΝΑ-ΒUTTEFLY είπε...

Yπάρχουν και τα κροκοδείλια δάκρυα...τα έχω δει και αυτά..
Τελικά τα δάκρυα είναι άμεσα συνδεδεμένα με το χαρακτήρα του ανθρώπου που τα κυλάει..
Η πηγή των δακρύων είναι που κάνει τη διαφορά..
Υπέροχο το ποίημα..
Ναι,σαν και μένα, νομίζω ότι πολλοί κοιτάνε το ταβάνι για να εμποδίσουν κάποια στιγμή τα δάκρυα...

Poet είπε...

Καλημέρα, Μαρία μου. Ναι, τα δάκρυα είναι πολλές φορές λυτρωτικά. Κι επειδή η φύση ξέρει καλά τι μας περιμένει στη ζωή, έχει προβλέψει να υπάρχουν οι δακρυγόνοι αδένες. Χαίρομαι που σου άρεσε το ποίημα.

Poet είπε...

Kαι κροκοδείλια υπάρχουν και υποκριτικά και ψεύτικα και εύκολα και ανόητα. Συμφωνώ μαζί σου απόλυτα, Έλενά μου. Αχ, αυτό το ταβάνι, πόσες φορές έχει δει ένα βουβό δακρυσμένο πρόσωπο !!