Η ποίηση, όπως κι ο έρωτας
επειδή η ποίηση είναι έρωτας
αρχίζει και τελειώνει
μ΄ένα φιλί
που βρίσκεις πεταξούμενο
στο μονοπάτι σου
χλωρό ακόμα
νοτισμένο
και πρέπει πριν να μαραθεί
να βρεις τα χείλη που το άφησαν
να το επαναφέρεις.
Μπορεί να είναι, εξυπακούεται,
αντί φιλί ένα βλέμμα
ένα χαμόγελο, ένα χάδι, ένα δάκρυ
και πρέπει αντίστοιχα να βρεις
τα μάτια, το στόμα, το χέρι, το βλέφαρο.
Να προτιμάτε το φιλί.
Κώστας Βασιλείου
δημοσιεύτηκε στο περ. η λέξη,
αφιέρωμα στην κυπριακή λογοτεχνία,
τεύχ. 203 - 204, ιανουάριος - ιούνιος 2010
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αναρτήσεις
8 σχόλια:
σαν
φιλί
που στέλνει ο άνεμος
στις άκρες των χειλιών μας!
όμορφη ποίηση...
Χαίρομαι που σου άρεσε, Δέσποινα. Καλό βράδυ.
Όλες οι λέξεις έχουν ήχο αλλά κάποιες ηχούν ομορφότερα.
φιλί
βλέμμα
χαμόγελο
χάδι
δάκρυ
Πολύ όμορφο..
Να προτιμάμε το φιλί ε? Ωραία προτροπή του ποιητή...
Καλό βράδυ..
Tόλη μου καλημέρα!
Όμορφο ποίημα!
Όμορφη και η προτροπή που φέρνει κι όλα τα άλλα...
Φιλιά!
Όλες οι λέξεις έχουν ήχο αλλά χρώμα, Άννα μου. Τι άλλο από κόκκινο μπορεί να είναι το φιλί; Καλωσόρισες και πάλι και καλό φθινόπωρο.
Ωραία, χαριτωμένη, περιττή. Καλημέρα, Έλενα.
Όλα τα άλλα κι ακόμη περισσότερα, Ουρανία μου. Σπεύδω λοιπόν κι εγώ να υπακούσω και να σου ανταποδώσω τα φιλιά. Ποιητικότατα.
Δημοσίευση σχολίου