Φίλοι μου του διαδικτύου,
Συμπληρώθηκαν ήδη δεκατρία χρόνια από τον Ιούνιο του 2008, όταν με τη Λίνα Παπαδοπούλου αποφασίσαμε να ανοιχτούμε στο πέλαγος των Ελλήνων ποιητών του 20ου (και του 21ου !!) αιώνα. Με προσωπικές θεματικές ανθολογίες. Με ποιήματα για τον έρωτα και την αγάπη, για την κοινωνία και την επανάσταση, για το όνειρο και την ουτοπία, για τον χρόνο και τη μνήμη, για τη μοναξιά, για το ίδιο το ποιητικό φαινόμενο, για όλα τα αιώνια θέματα της λογοτεχνίας.
Στο διάστημα αυτό, διάβασα αναρίθμητες ποιητικές συλλογές, ξεφύλλισα εκατοντάδες τεύχη λογοτεχνικών περιοδικών, ανέτρεξα σε μερικές δεκάδες ανθολογίες από τη βιβλιοθήκη μου και προμηθεύτηκα άλλες, για να θυμηθώ τα αγαπημένα μου ποιήματα, να ανακαλύψω άλλα και έτσι να μοιραστώ μαζί σας αυτόν τον αμύθητο πλούτο της ψυχής.
Εκτός από τις θεματικές ανθολογίες, σκοπός μας ήταν να παρουσιάσουμε ξεχωριστά σημαντικούς ποιητές, ιδίως εκείνους που είναι λιγότερο γνωστοί έξω από τον στενό ποιητικό κύκλο. Επίσης, να σας γνωρίσουμε αξιόλογους νέους ποιητές, την ελπίδα και το μέλλον. Αυτό έχει ήδη γίνει για αρκετούς ποιητές και θα συνεχιστεί με ειδικά αφιερώματα σε πολλούς άλλους. Με τον τρόπο αυτό, συνεχίζουμε με τη δική μας οπτική τις άλλες αξιόλογες προσπάθειες ανθολόγησης που έχουν γίνει στο διαδίκτυο.
Το ιστολόγιο φέρει ένα δικό μου ποίημα ως προμετωπίδα, υπήρξε όμως, έως πριν έξι χρόνια περίπου, αποτέλεσμα ομαδικής εργασίας. Συνεχίζω μόνος μου από τότε. Τα ποιήματα συνοδεύονται, σχεδόν πάντα πλέον, από πίνακες ζωγραφικής, εικόνες, σχέδια ή φωτογραφίες. Το ποίημα του Άρη Αλεξάνδρου στη στήλη «Το ποίημα που διανυκτερεύει», όπως και το δικό μου ποίημα ως προμετωπίδα της ανθολογίας, εκφράζουν τον αγωνιζόμενο άνθρωπο και το πνεύμα του ιστολογίου. Δραστικό αντίδοτο, ελπίζω, στη μοναξιά που ενεδρεύει μέσα μας.
Μερικούς μήνες μετά την αρχή αυτής της προσπάθειας, είχαμε τη χαρά να γίνει βασική συνεργάτιδά μας η πολύτιμη Τζούλια Φορτούνη. Η Τζούλια ανέλαβε να επιλέγει πίνακες και συνθέτει εικόνες για τα ποιήματα της ανθολογίας - μια πρωτότυπη δημιουργική εργασία. Τη Τζούλια διαδέχτηκε στον τομέα αυτό μια άλλη φίλη από την Αθήνα, η Γιάννα Αγγελοπούλου. Εδώ και έξι χρόνια περίπου, την εργασία αυτή έχω αναλάβει εγώ προσωπικά.
Βασικός συνεργάτης του ιστολογίου υπήρξε και ένας παλιός μου φίλος, ο ζωγράφος και λογοτέχνης Ντίνος Παπασπύρου. Κατά διαστήματα είχαμε τη βοήθεια και άλλων φίλων της ποίησης.
Μετά λοιπόν περισσότερους από 500 ποιητές με περισσότερα από 5.000 ποιήματα σε 14 θεματικές ενότητες, έχω πια συνειδητοποιήσει ότι το έργο αυτό δεν πρόκειται να τελειώσει. Δεν θα τελειώσει ποτέ γιατί η ποίηση δεν τελειώνει ποτέ. Δεν έχουν ακόμα ανθολογηθεί πολλοί σημαντικοί ποιητές και η ανθολόγηση άλλων δεν είναι πλήρης. Και το κυριότερο, παρά την παραδοσιακή μικροψυχία και μεμψιμοιρία στον τόπο μας, η ελληνική ποίηση γνωρίζει στις μέρες μας μια πρωτοφανή άνθιση.Οι παλιότεροι ποιητές δημοσιεύουν το έργο της ωριμότητάς τους ενώ εμφανίζονται συνεχώς αξιόλογοι νέοι ποιητές. Μέσα στην κοπριά φυτρώνουν εξαίσια λουλούδια.
Η έρευνα λοιπόν θα συνεχιστεί, παρά τη γενικότερη σοβαρή μείωση στην κίνηση των ιστολογίων, και θα προστεθούν στις ανθολογίες πολλοί ποιητές και πολύ περισσότερα ποιήματα. Με μοναδικό κριτήριο την ποιότητα. Πρόκειται ασφαλώς για μια φιλόδοξη προσπάθεια, ιδίως αν ληφθούν υπόψη οι τεχνικοί περιορισμοί ενός απλού ιστολογίου αλλά και ο περιορισμένος χρόνος που εγώ διαθέτω. Και κάτι ακόμα, νομίζω ιδιαίτερα σημαντικό. Η αγάπη όλων μας για την ποίηση δημιουργεί φιλικούς δεσμούς με ξεχωριστούς ανθρώπους που, πιθανότατα, δεν πρόκειται ποτέ να γνωρίσουμε από κοντά. Παράδειγμα η συνεργασία μου με τα άλλα μέλη της παρέας που υπήρξε σχεδόν αποκλειστικά ηλεκτρονική και τηλεφωνική. Και οι πολλοί κάτοχοι άλλων ιστολογίων που έχουν γίνει τακτικοί αναγνώστες μας. Νομίζω ότι αυτή είναι μια άριστη συστατική επιστολή για τη λειτουργία του διαδικτύου.
Ευχαριστώ θερμά τη Τζούλια, τη Λίνα, τη Γιάννα και τον Ντίνο, σας ευχαριστώ όλους.
Τόλης Νικηφόρου
Αναρτήσεις
41 σχόλια:
Ωωωχ ποιός είναι ο...μπουμπούνας ;;
Ζηλεύω τον "Χ".
Καλό απόγευμα.
Ε, ναι, κι εγώ αυτό διερωτήθηκα, φεγγαρόλουστη. Τόσο βαρήκοος πια;
Και ποιος δεν θα τον ζήλευε, Ντίνο μου; Αυτό το ποίημα είναι γραμμένο με τόσο πάθος, με τόσο απέραντη αγάπη που θα συγκινούσε και τις πέτρες. Μπράβο με όλη μου την καρδιά, Τζούλια μας.
Πράγματι κανένα ποιήμα δεν αρκεί... εγώ γράφω τόσα πολλά κι όμως δε φτάνουν...!!!!
Επιβεβαιώνεται λοιπόν για μια φορά ακόμη, to quote myself, ότι «τα πιο ωραία ποιήματα γράφονται χωρίς λέξεις». Sweet or bitter, that's the truth, μικρή μου.
Σε ευχαριστούμε και για την ωραία εικόνα, Τζούλια.
άρωμα ερωτισμού στον αέρα...
θέλει αισθήσεις ζωντανές...
να το εισπνεύσεις όλο...
και να το σώσεις!!!!
ζεις!
Έτσι είναι, Δέσποινα. Νομίζω όμως ότι ο ερωτισμός στο ποίημα συνδυάζετα αρμονικά με την αγάπη. Πηγή ζωής κι αυτή.
Και μία σύμπτωση. Το ψευδώνυμο της Τζούλιας είναι Μωβ.
Poet,
το χρώμα μωβ...
σε ταξιδεύει...
σαν την ανάσα...
του έρωτα και της αγάπης...
σαν τη ζωή...
στο άπειρο χρόνο...
του σύμπαντος...
Κάθε στίχος στάζει το άρωμα ερωτευμένης γυναίκας που τα δίνει όλα και τα θέλει όλα.
Πιο κερδισμένος η ερωτική ποίηση.
Να που αυτό το ποίημα τα χώρεσε όλα, μα περισσότερο ένα μεγάλο αληθινό αγαπώ!
Κάτι θα ξέρεις εσύ για να το λες, ρομαντική μου Δέσποινα.
Συμφωνώ μαζί σου, Ανδρέα μου, σε όλα τα σημεία.
Ναι, ένα μεγάλο αληθινό σ' αγαπώ, Μαρία μου. Αλλά και το δικό μας δέος μπροστά στην αλήθεια του.
Ένα ποίημα γεμάτο αισθήσεις που ξεπερνούν κάθε λέξη .
Η μωβ τόσο άλικη εδώ !Κι η βεβαιότητα της αγάπης που περιγράφει , Καταλυτική !!Η ευχή , μαδώντας τη μαργαρίτα να σημαίνει μ΄αγαπά , για τον κάθένα.
Παράλληλα να διανυχτερεύεις Τόλη με την "ισόβια μαθητεία στο θαύμα¨"Κι η μουσική και το θλιμμένο φθινόπωρο.
Καλημέρα . Ευχαριστώ για την απόδραση στο όνειρο " δίχως τα δάκρυα που μας επιβάλλει η Ελλάδα /τούτη η χώρα που παιδεύει τα δροσερά Ελληνόπουλα /και ανεμίζει τους αμέτρητους γραικύλους (Ν ΚΑΡΟΥΖΟΣ-Ποιήματα ).
Εμείς ας ανεμίζουμε τις λέξεις όπου είναι ανάγκη . Ακατάπαυστα .
Με την αγάπη μου .
ΥΑΚΙΝΘΗ
Πάντα γενναιόδωρη η παρουσία σου στο Λιβάδι, Υακίνθη μου. Γενναιόδωρη και η μαργαρίτα, σύμβολο πλέον βεβαιότητας και όχι αμφιβολίας.
Εμείς πιστεύουμε σε μια άλλη Ελλάδα. Μια Ελλάδα του ονείρου και των θαυμάτων, της αγάπης και της δημιουργίας. Είμαστε αυτή η άλλη αιώνια Ελλάδα. Κανείς και τίποτα δεν μπορεί να μας αλλάξει.
Καλή σου μέρα.
Διαβάζω και ξαναδιαβάζω αυτό το ποίημα. Αν γυναίκα τό'γραφε για μένα, θα με είχε τελειώσει. Από τα καλύτερα ερωτικά που έχω διαβάσει. Καλημέρα σε όλους.
Γι' αυτό κι εγώ ζήτησα από τη Λίνα και περιμένω να το περάσει στη διανυκτέρευση δίπλα, Ντίνο μου. Φως στο σκοτάδι. Καλημέρα.
Άργησα αλλά αυτό που διάβασα και ένιωσα με έχει κάνει να αράξω εδώ!
Τζούλια μου τι θεικό πλάσμα είσαι εσύ;
Ερωτικό μέχρι εξαντλήσεως...είναι το πανέμορφο ποίημα σου!
Να ζηλεύεται εσείς τα αγοράκια και να μαθαίνεται...
Τόλη μου,συνεχίζουμε με πίστη τη διαδρομή μας!
Φιλάκια σε όλους σας!
Τζούλια, το διαβάζω και το ξαναδιαβάζω και δεν το χορταίνω... Αχ!
Φοβερό δίδυμο! Ένα θεϊκό πλάσμα και μια Ουρανία.
Πόσες φορές έχω δηλώσει μαθητής σας, γλυκιά μου; Εσείς μας γεννάτε, μας μεγαλώνετε, μας ερωτεύεστε και μας αγαπάτε, μας συντροφεύετε στη χαρά και στον πόνο. Εσείς μας αποχαιρετάτε για το αιώνιο ταξίδι μας στο χώμα ή στο άπειρο. Ευλογημένα γυναικεία πλάσματα, πηγή της ζωής και της κάθε έμπνευσής μας.
Η δασκάλα μας είναι τώρα απασχολημένη με τα μικρότερα παιδάκια, Αγγελικούλα. Ελπίζω όμως σύντομα να είναι εδώ και να απολογηθεί που γράφει τόσο υπέροχα ερωτικά ποιήματα.
Εχω την εντυπωση, οτι το ποιημα αυτο γραφτηκε στο σωστο τοπο κ χρονο!!! ειμαι πολυ περηφανη για τη Τζουλια, σχεδον παντα, οταν διαβαζω ενα ποιημα της ανατριχιαζω, βουρκωνω, μενω με το στομα ανοιχτο κ τελος δεν ξερω πως να εκφραστω γι'αυτο που νιωθω!!! κ τελος ας πουμε ενα μπραβο κ σ'εκεινον που την εκανε να νιωσει αυτο το τοσο δυνατο αισθημα!!!
Με τιμούν και με συγκινούν τα σχόλιά σας φίλοι μου,και ιδιαίτερα γι΄αυτές τις λέξεις που βγήκαν απευθείας από την ψυχή μου, χωρίς καμιά επεξεργασία, σαν παράπονο...
Ένα ευχαριστώ δε φτάνει να εκφράσω ό,τι νιώθω διαβάζοντας τα λόγια σας...
Πάντως για να απαντήσω στις "απορίες" σας, τα πιο μεγάλα ποιήματα είναι οι άνθρωποι δίπλα μας κι όχι οι λέξεις...
και τα πιο ερωτικά είναι αυτά είναι αυτά που γράψαμε κάποτε για κάποιον ακόμα κι όταν δεν τον είχαμε γνωρίσει...
γιατί και η ποίηση είναι μια ατέλειωτη σπουδή...
Στον έρωτα και στη ζωή...
Καλωσόρισες, Ρούλα μου, στο Λιβάδι μας. Εγώ διαπιστώνω ότι εκφράζεις θαυμάσια τα ωραία συναισθήματά σου. Μπράβο και στους δύο λοιπόν, ποιήτρια και αποδέκτη του ποιήματος.
Ελπίζω το ποίημα της Τζούλιας να αποτελέσει την αφορμή για να γνωρίσεις και άλλους ποιητές, και άλλα ποιήματα που ανθίζουν το Λιβάδι μας. Μείνε μαζί μας, γλυκιά μου.
«Η ποίηση είναι μια ατέλειωτη σπουδή στον έρωτα και στη ζωή». Προσυπογράφω τα λόγια σου, Τζούλια μου. Και εύχομαι να συνεχίσεις αυτόν τον δρόμο.
Από την πρώτη στιγμή που σε γνώρισα, πίστεψα ότι είχες τη δωρεά και επέμενα να γράφεις. Είμαι βέβαιος ότι ο χρόνος θα με δικαιώσει ακόμη περισσότερο. Αλλά, κυρίως, θα δικαιώσει εσένα και όλους τους αγαπημένους σου.
"Οι γυναίκες παίζουν με την ομορφιά τους, όπως παίζουν τα παιδιά με το μαχαίρι τους. Στα τελευταία πληγώνονται..."
Τάδε έφη Βίκτωρ Ουγκώ.
Συμπληρώνω: Αρκετές παίζουν με τον έρωτα. Ο επόμενος είναι ο μεγάλος.
Ίδιο αποτέλεσμα στο τέλος-τέλος.
Καλό βράδυ σε όλους.
Μετά τον ρομαντικό και τον συγκινημένο Ντίνο, μία γεύση τώρα από τον κυνικό. Όλα έχουν θέση στη ζωή. Ακόμη και οι υπό τύπον αποφθέγματος γενικεύσεις που ανατρέπουν την κοινή λογική, είτε ανήκουν στον Ουγκώ, είτε σε οποιονδήποτε από εμάς. Εγώ πιστεύω στην ιδιαιτερότητα του κάθε άνδρα και της κάθε γυναίκας που εκφράζει εκείνον τον ίδιο και κανέναν άλλο.
Καλημέρα σε όλους τους φίλους.
Τόλη μου όλα είναι μες τη ζωή και νομίζω ότι πρέπει να τα λέμε. Άλλο τι μας συγκινεί μέσα στη ρομαντικότητά μας και άλλο η πραγματικότητα από εμπειρία ζωής οκτώ σχεδόν δεκαετιών.
Καλημέρα.
Τι να τις κάνεις τις δεκαετίες, Ντίνο μου, ένα πελαγίσιο αρμυρίκι σου δίνει το απόσταγμα του έρωτα και της ζωής, όπως λέει ο Νίκος. Κάτι παραπάνω θα ξέρει εκείνος.
Καλημέρα σε όλα (όπως τα κάνει ο έρωτας) τα αγοράκια και τα κοριτσάκια της παρέας.
Ξαναπέρασα μετά από πολύ καιρό, βλέποντας ένα σχόλιο στη Μargo και έπεσα σε λόγια μιας αληθινής γυναικείας καρδιάς.. Συγχαρητήρια στην ποιήτρια και για την επιλογή της ανάρτησης αυτής.
Να πω επίσης ότι με το που μπήκα στην ιστοσελίδα, δεν μπόρεσα να μην σταθώ στον παραμυθένιο τίτλο της επικεφαλίδας και οι στίχοι της με τόσο όμορφο φθινόπωρο μέσα τους!
Καλό βράδυ:)
Μπράβο Τζούλια..Πολύ ερωτικό...τυχερός ο αποδέκτης..
Αν και για να γραφτεί ένα τέτοιο ποίημα, ο έρωτας ρέει σε συγκοινωνούντα δοχεία..οπότε και η Τζούλια υπήρξε κοινωνός ενός μεγάλου έρωτα..
Αυτό το ζευγάρι λοιπόν μας κάνει να ζηλεύουμε πρωί πρωί..:))
Να τους αφιερώσουμε το ποίημα του Χριστιανόπουλου "ενός λεπτού σιγή" έτσι για να συμπαρασταθούν στους υπόλοιπους...
Kαλό μήνα σε όλη την υπέροχη παρέα!
Ο Νίκος μας,τι όμορφα ακολούθησε τη Τζούλια μας!
Κατάφερε να μας πάει με το ποδήλατο ονειρεμένη βόλτα στις Κυκλάδες!
Άνοιξε ποδηλατόδρομους στο απέραντο της θάλασσας...
Είναι ένα ποίημα και αυτό!
Τόλη μου,ανθίζει ο έρωτας στο λιβάδι σου!
Χαίρομαι ιδιαίτερα για αυτό και σε γλυκοφιλώ!
Καλημέρα, Άστρια. Σε ευχαριστώ για την επανεμφάνισή σου και για τα καλά σου λόγια. Έχω κι εγώ πρόβλημα χρόνου και δεν βλέπω όσο τακτικά θα ήθελα ωραία ιστολόγια φίλων όπως το δικό σου.
Τώρα λοιπόν που το γήινο Λιβάδι συναντήθηκε ξανά με τ' άστρα, ας πούμε ότι η καταγωγή της ποιήτριας και η δική μου είναι από τον αστερισμό του Σκορπιού και αυτός αναπόφευκτα κυριαρχεί στο ιστολόγιό μας. Αν προσέξεις μάλιστα, θα δεις το φαρμακερό αερόπλοιό του κάπου πίσω από το ποίημα στην ωραία ζωγραφιά του Ντίνου.
Ελπίζω πλέον να μην απομένει καμία απορία ως προς το ποίημα της Τζούλιας μας. Ως γνωστόν, ο Σκορπιός είναι το πιο ερωτικό ζώδιο.
Βρίσκω εύλογο το συμπέρασμά σου, Έλενά μου. Έχουμε και τη σχετική ομολογία λίγο πιο πάνω. Ενός λεπτού σιγή λοιπόν μπροστά στο δέος. Και ας ευχηθούμε κάτι ανάλογο και για μας τους ... ευγενικά ζουλιάρηδες.
Καλημέρα και καλό μήνα, γλυκιά μου Ουρανία. Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να επαναλάβω ότι η ποίηση είναι ερωτικό φαινόμενο και ότι με τη δική του χάρη ανθίζει το Λιβάδι ακόμη και το φθινόπωρο. Ανθίζει το Λιβάδι, εσύ, εγώ, η Τζούλια, ο Νίκος, όλοι μας. Τι νόημα θα είχε η ζωή χωρίς το δικό του άρωμα;
...είμαι για σένα το πιο μεγάλο ποίημα ...
φαντάζομαι όχι σε έκταση αλλά σε πληρότητα και μεγαλείο συναισθημάτων!
:-)
Να είσαι καλά, όμορφο ποιήμα!
Καλησπέρα, φίλε μου, καλωσόρισες στο Λιβάδι. Όπως το φαντάζεσαι πιστεύω ότι είναι. Ή όπως η γεύση που αφήνει στον ουρανίσκο ένα ποτήρι εκλεκτό κόκκινο κρασί.
Το ποίημα αυτό είχε μεγάλη και θερμή ανταπόκριση και αυτός είναι ο λόγος που το άφησα στο προσκήνιο για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Φρόντισα μάλιστα να διανυκτερεύει τις επόμενες μέρες, όπως πάντοτε διανυκτερεύει ο έρωτας. Καιρός τώρα να περάσουμε σε κάτι άλλο που δεν απέχει και πολύ.
Δημοσίευση σχολίου