Πέμπτη 2 Σεπτεμβρίου 2010

Γύρισα


Χαμένη για χρόνια
στα σοκάκια και στις μεγάλες λεωφόρους
της καθημερινότητας,
της πεζής συναλλαγής,
στο κυνήγι του χρόνου.

Χαμένη για τόσο καιρό,
σε ανούσιους έρωτες,
σε αγώνες επιβίωσης,
σε άσκοπες διασκεδάσεις.

Παρασυρμένη από τη πνοή του ανέμου,
σε σπουδές αδιάφορες,
σε παρέες ρηχές,
σε θεάματα κοινά.

Με τη ποίηση μου
κλειδωμένη στα συρτάρια,
Με τις λέξεις
φραγμένες στο μυαλό
και στη ψυχή.

Μια αφορμή,
ένα κάλεσμα
και τώρα οι λέξεις
γίνανε χίλια άλογα
που τρέχουν
σε λιβάδια ανθισμένα,
σε σκοτεινές στοές
σε παραλίες ερημικές.

Γύρισα πίσω λοιπόν,
σε όνειρα παιδικά,
σε γραφές λυτρωτικές,
στην έξοδο κινδύνου.

Και οι λέξεις
γίνανε χείμαρρος ορμητικός,
σαρωτικός και ζωοδόχος.

Ναι, είμαι εδώ.
Δεν φεύγω.
Μαζεύω τις αισθήσεις
και τις ντύνω.

Να μην κυκλοφορούν γυμνές
σε θέα κοινή,
σε μάτια αδηφάγα,
σε χέρια άπληστα.


Έλενα Καραγιαννίδου
αδημοσίευτο

4 σχόλια:

Poet είπε...

Με συγκίνησε αυτό το ποίημά σου, Έλενα. Πολύ καλά έκανες και γύρισες. Γύρισες στο σπίτι σου. Στο σπίτι όλων μας εδώ. Στο σπίτι αυτό, θα ήθελα, επίσημα ας πούμε, να σε καλωσορίσω. Η καθαρή καρδιά σου είναι ευπρόσδεκτη. Και τα ολοένα και πιο ωραία ποιήματά σου.

το πετάλι είπε...

ευτυχώς, Έλενα,
γύρισες...

ΕLΕΝΑ-ΒUTTEFLY είπε...

Καλώς σας βρήκα Τόλη..σας ευχαριστώ για τη φιλοξενία και για τις υπέροχες εικόνες της Τζούλιας που έντυσαν με το καλύτερο τρόπο τα ποιήματά μου..
Δεν περίμενα να βάλεις αυτό το ποίημα.Είναι το ποίημα το οποίο οριοθετεί την επιστροφή μου στο γράψιμο για όσα με συγκινούν..
Καλό βράδυ..

Poet είπε...

Ασφαλώς και θα το έβαζα, Έλενα. Χάνω εγώ τέτοια ευκαιρία; Κατά γενική απαίτηση μάλιστα. Καλό ξημέρωμα.