Σάββατο 7 Αυγούστου 2010

Φωτογραφία

Ακίνητη μείνε με χαμόγελο ημέρας
κοιτώντας ευθεία στην καρδιά μου.
Εγώ θα έχω τον νου μου στο όνειρο
μην πάρει φως και γίνει χρόνος
και χαθείς.

Διονύσης Καρατζάς
από τη συλλογή Ταξίδια εσωτερικού, 2009

2 σχόλια:

librarian είπε...

Μη γίνει χρόνος και χαθεί...
Τι ωραία πρόταση...
Σκέψη φόβου, πάντα στο μυαλό μου, με γεμίζει άγχος για το χρόνο που γεμίζει τις στιγμές και σαν να σκοτεινιάζει το χαμόγελο!
Να΄σαι καλά που εξακολουθείς να μας χαρίζεις όμορφους στίχους, τον Αύγουστο που όλα αργούν.

Poet είπε...

Ακόμη μέσα στα βιβλία σου είσαι κοριτσάκι; Μη σκέφτεσαι υπερβολικά, δεν κάνει καλό. Ωραίο αυτό το ποίημα, λιτό και εύστοχο, όμως πιο ωραία είναι τα νιάτα σου και η χαρά που αυθόρμητα μέσα σου αναβλύζει. Τον Αύγουστο που όλα αργούν (εκτός από μένα φυσικά) και πάντα. Κι όλος ο χρόνος δικός σου ακόμα.