Πέμπτη 15 Ιουλίου 2010

Οι παλαιοί εαυτοί μου

Πού πήγαν όλοι, πού χάθηκαν;
Αυτός που κάποτε ήθελε να αλλάξει τον κόσμο,
το παιδί που μικρό ήσυχο δεν καθόταν,
ο άλλος μετά, του έρωτα ο έφηβος ο πληγωμένος,
ο ατίθασος του στρατού ο σκληρός ο ατρόμητος,
των δρόμων ο φλογερός οδοιπόρος ακόμη,
πού πήγαν, πού χάθηκαν;

Ένας άνεμος τους φύσηξε, τους τύλιξε.

Κι εκείνος που φοβήθηκε, μένοντας μόνος, την αϋπνία,
ορίστε, να τος, γυρνά τώρα στους δρόμους
κρατώντας στα χέρια μήλα και σόμπες.

Γιώργος Μαρκόπουλος
από τη συλλογή Κρυφός κυνηγός, 2010

8 σχόλια:

Poet είπε...

Μετά τις ενδιαφέρουσες νέες ποιήτριες, οι επόμενες μέρες είναι αφιερωμένες σε έναν εκλεκτό ποιητή της γενιάς του "70 και αγαπημένο φίλο, τον Γιώργο Μαρκόπουλο, και στη νέα του συλλογή, Κρυφός κυνηγός, 2010.

Ο Γιώργος Μαρκόπουλος γεννήθηκε στη Μεσσήνη το 1951 και από το 1965ζει στην Αθήνα. Σπούδασε οικονομικά. Έχει κυκλοφορήσει επτά ποιητικές συλλογές, μία με πεζά, δύο τόμους με κείμενά του για το έργο άλλων ποιητών, δύο μονογραφίες (για το ποδόσφαιρο στην ελληνική ποίηση και για το έργο του Τάσου Λειβαδίτη),ενώ έχει επιμεληθεί βιβλία γύρω από την ποίηση.

Το 1996 του απονεμήθηκε το «Βραβείο Καβάφη» στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου και το 1999 το Κρατικό Βραβείο Ποίησης για τη συλλογή του, Μη σκεπάζεις το ποτάμι, ενώ σε μετάφραση του Michel Volkovitch εκδόθηκε στα γαλλικά μια επιλογή από όλες τις ποιητικές συλλογές του με τον γενικό τίτλο Ne recouvre pas la riviere (Desmos/"Cahiers grecs" - Paris 2000).

Διαβάστε λοιπόν και τα προηγούμενα ποιήματα του Γιώργου Μαρκόπουλου που έχω αναρτήσει. Ενός εξαιρετικού ποιητή που είναι και σπάνιος άνθρωπος.

ΝΑΤΑΣΑ είπε...

"Αυτός που κάποτε ήθελε να αλλάξει τον κόσμο,"

Πόσοι έχουν τη δύναμη να το μπορούν ακόμα...
πόσοι έχουν την δύναμη να ορθώνουν το σώμα και να προχωρούν
να μην χάνονται στο σύνολο του κόσμου...
πόσοι ακόμα θα χαθούν
πόσοι ακόμα θα αντισταθούν στην ωριμότητα του όποιου συμβιβασμού!

Πόσο επίκαιρο και πόσο ιδιαίτερα θλιμμένο τόσο που με ταρακούνησε όσο διάβηκα τους στίχους του!

Καλησπέρα ποιητά!Μια γλυκιά καλοκαιρινή καλησπέρα αφήνω!

Appelsinpigen είπε...

εξαιρετικό ποίημα...

έτσι είναι κάπως οι φάσεις ζωής της γενιάς που περιγράφει... μου θύμισε και κάτι ακόμη, αυτό:

"Ανανέωση",του Δημήτρη Ραβάνη-Ρεντή:

Εκεί που μοίραζαν τα χρόνια
για τον καθένα
πήγα κι εγώ.

"Εσείς", μου λένε, "τι τα θέλετε, και πόσα?"
"Είκοσι", λέω, "είκοσι, ν' αλλάξω τον κόσμο!"

Ταξόδεψα και πήγα ξανά:
"Δόστε μου άλλα είκοσι, ν' αλλάξω τον κόσμο!"

Πάνε και τούτα.

Σαν ξαναπήγα με διώξαν:
"Να μας στείλετε", μου είπανε, "το γιο σας..."

Appelsinpigen είπε...

εξαιρετικό ποίημα...

έτσι είναι κάπως οι φάσεις ζωής της γενιάς που περιγράφει... μου θύμισε και κάτι ακόμη, αυτό:

"Ανανέωση",του Δημήτρη Ραβάνη-Ρεντή:

Εκεί που μοίραζαν τα χρόνια
για τον καθένα
πήγα κι εγώ.

"Εσείς", μου λένε, "τι τα θέλετε, και πόσα?"
"Είκοσι", λέω, "είκοσι, ν' αλλάξω τον κόσμο!"

Ταξόδεψα και πήγα ξανά:
"Δόστε μου άλλα είκοσι, ν' αλλάξω τον κόσμο!"

Πάνε και τούτα.

Σαν ξαναπήγα με διώξαν:
"Να μας στείλετε", μου είπανε, "το γιο σας..."

Poet είπε...

Ας θυμηθούμε και τον Βάρναλη, Νατάσα. «Αχ, πού' σαι νιότη πού' δειχνες πως θα γινόμουν άλλος».

Είμαι βέβαιος ότι ο Γιώργος Μαρκόπουλος έχει κάνει ελάχιστους συμβιβασμούς και ότι και τώρα θα ήθελε να αλλάξει τον κόσμο. Όπως κι εγώ. Το όνειρο της επανάστασης και της ουτοπίας δεν πεθαίνει μέσα μας. Το σκεπάζει όμως η αναπόφευκτη φθορά, η σκόνη του χρόνου.

Κι εμένα πολύ μου άρεσε το ποίημα. Να είσαι καλά, Νατάσα, καλό απόγευμα.

Poet είπε...

Πάρε λοιπόν εσύ τη σκυτάλη, καλό μου ξωτικό, και άλλαξε τον κόσμο. Με τη φλόγα της νιότης σου. Ή πρόσεξε, τουλάχιστον, να μην σε αλλάξει εκείνος.

Να σου εμπιστευτώ κάτι; Εμένα δεν με άλλαξε ούτε κατά κεραία. Αυτός παραμένει τα σκατά που πάντα ήταν κι εγώ ο έφηβος που πάντα ήμουν. Είναι κι αυτό μια ικανοποίηση.

Χρυστάλλα Μαγγανή είπε...

Στο Μαρκόπουλο ανακάλυψα έναν από τους πιο υπέροχους ποιητές που διάβασα ως τώρα. Η φαντασία του, οι εικόνες, τα νοήματα και τα μηνύματα που εκπέμπει η ποίηση του φανερώνουν την αγνοτητα της ψυχής του και έναν άνθρωπο βαθιά ευαίσθητο

Poet είπε...

Καλωσόρισες, Χρυστάλλα. Χαίρομαι που σου αρέσει τόσο πολύ ο Γιώργος Μαρκόπουλος. Έτσι είναι, όπως τα λες. Καλό βράδυ.