Στις παρυφές της σιωπής

Πες μου κάτι μυστικό,
όπως ότι δεν υπάρχει χρόνος
Πες μου για κάτι δύσκολο,
όπως όταν σε πνίγει αυτό που δεν μπορείς να πεις
Πες μου για κάτι αμετάκλητο,
όπως για τις ευκαιρίες που χάσαμε
Πες μου για κάτι τόσο αβέβαιο,
όσο κι η δυνατότητά σου να νιώσεις
Πες μου κάτι ανύπαρκτο,
όπως η διάρκεια μιας χαμένης στιγμής
Πες μου κάτι υποθετικό,
όπως τα «αν» που ψιθυρίζεις στο σκοτάδι
Πες μου για κάτι αναπόφευκτο,
όπως το σμίξιμο των ανθρώπων
Πες μου κάτι άξιο απορίας,
όπως γιατί να περιμένω κάτι που δεν αξίζει
Πες μου κάτι αδιάκοπο,
όπως οι χτύποι της καρδιάς
Πες μου κάτι να μου προκαλέσεις πανικό,
όπως για τα σημάδια του χρόνου στο πρόσωπό μου
Πες μου κάτι αληθινό,
όπως τα όνειρα που ανάμεσά τους ζούμε
Πες μου για κάτι που έχει τόση δύναμη,
όση το νεογέννητο που σου σφίγγει το δάχτυλο
Πες μου για κάτι όμορφο που κάναμε μαζί,
όπως τότε που ξεπεράσαμε τα όρια
Πες μου για κάτι αβάσταχτο,
όπως οι ανικανοποίητες ανάγκες μας
Πες μου κάτι τόσο αφόρητο,
όσο κι η αναμονή που φουντώνει τις επιθυμίες
Πες μου κάτι ανυπόφορο,
όπως η παραφωνία της ύπαρξής μας
Πες μου για κάτι ανθρώπινο,
όπως για κείνες τις αδυναμίες που τυφλά υπακούμε
Πες μου κάτι κρυφό,
όπως η ευγνωμοσύνη που νιώθω για όσα δεν έμαθα ποτέ
Πες μου για κάτι τόσο ψεύτικο,
όσο τα «ίσως» σου και τα «βιάζομαι»
Πες μου κάτι ανεκπλήρωτο,
όπως οι σκέψεις που δεν τολμήσαμε να ζήσουμε
Πες μου για κάτι τόσο μάταιο,
όσο κι οι αμέτρητες ώρες προσμονής
Πες μου για κάτι ανεξήγητο,
όπως γιατί οι πιο αγαπημένοι να μην είναι και οι πιο άξιοι
Πες μου κάτι που δεν μπορώ ν’ αντέξω,
όπως τα απλά πράγματα
στα οποία κάποιος βρίσκει την ευτυχία
Πες μου κάτι που δεν θα μπορέσεις να καταλάβεις ποτέ,
όπως τη διαφορά μεταξύ Τιμής και Δικαίου,
όπως αυτό που χωρίζει τη δυνατότητα από τη θέληση.
Κι αν κάποια φορά σπάσω τη σιωπή μου
και σου πω κι εγώ κάτι,
συγχώρεσε με,
θα ’ναι επειδή δεν άντεξα να μετρώ κάθε στιγμή της μέρας
την απόσταση της πίστης απ’ την αφοσίωση.
Κι αν κάποια φορά πληγώσω τη σιωπή μου
και μιλήσω κι εγώ,
συγχώρεσε με,
θα ’ναι που –επιτέλους– κατάλαβα πως δεν είμαι η
γνήσια Πηνελόπη σου,
αλλά η δεύτερη,
εκείνη που
–επειδή σε μπέρδεψε με τον Οδυσσέα της–
απλώς άργησε να βγει στην Ιθάκη σου.

Μαρία Δασκαλάκη
αδημοσίευτο