Η στιγμή

Λίγο φως εισχωρεί απ’ τις γρίλιες,
τόσο λίγο, σαν το λίγο που αφέθηκα γύρω σου
Μια μικρή στιγμή
Μια λέξη
Ένα ξεχασμένο χάδι
Μια σταγόνα ιδρώτας χαράζει το μέτωπό σου
Η ματιά μου στο ρολόι
Ο ήχος του δείκτη
Ένα ακόμη χαμένο δευτερόλεπτο
Μια ανάσα της μυρωδιάς σου στο μισοσκόταδο
Μια φευγαλέα στιγμή που έγινε ήδη ανάμνηση
Τόσα χρόνια λες πως με χρειάζεσαι,
μα εγώ θα προτιμούσα να μ’ αγάπαγες
μονάχα για μια στιγμή.
Οι αλήθειες αποσυντίθενται πάνω μου,
όπως το παρατημένο μήλο στο τραπέζι της κουζίνας
Εγώ -ξαπλωμένη ανάσκελα- προτιμώ να είμαι
ένα παράνομο «θέλω»,
παρά το νόμιμο «πρέπει» σου.
Ένα «ίσως» που δεν προσέχω
Ψάξε για άλλη λέξη
Βρες μια λέξη για να σε βάλω μέσα στη λύπη μου,
χωρίς να φοβηθείς το βάθος της.
Κι έπειτα, φιλάς την παλάμη μου
Κίνηση που κρατάει ακριβώς τρία δευτερόλεπτα
Κίνηση που αξίζει όσο χίλια «μου έλειψες»
κι άλλα τόσα «σ’ έχω ανάγκη»
Μια απόδειξη ότι νιώθεις.
Όχι με λόγια,
μα με βλέμματα και με σιωπές.
Ό,τι ζω μαζί σου, μοιάζει να κρατάει μια στιγμή
και τι να προλάβεις να χωρέσεις μέσα σε μια στιγμή…
Στιγμή που κρατάει λιγότερο από μια στιγμή
Στιγμή που μακάρι να κρατούσε αιώνες
Μια στιγμή.
Είμαι δικιά σου μονάχα για μια στιγμή.
Μια μικρή φευγαλέα στιγμή…
Μια τόση δα χαμένη στιγμή…

Μαρία Δασκαλάκη
αδημοσίευτο