Σάββατο 26 Ιουνίου 2010

Ώρα τρίτη


Αγόρασέ μου ένα πουγκί για να κρύψω μέσα τις χάντρες μας.
Δε θα τις φορέσεις πια.
Θα σου τις δώσω μαζί για τελευταία φορά.
Θέλω να φοράς τους μήνες στα μαλλιά σου
να καληνυχτίσεις τη μαβιά θάλασσα και τον πορτοκαλί αφέντη
να βουτήξεις στον θάνατο για πάντα.

Τα λουλούδια θα σε ανασύρουν ζωντανή στη μνήμη μου.
Τυφλώθηκα για να μη με λούσει ξανά το φως.
Σπασμωδικά αναφιλητά πάνω στην αύρα του κορμιού σου.
Εμένα δε με περιμένουν τα πουλιά
ούτε η άμμος ούτε το ακρογιάλι. Τα χαράμισα.
Δε μου αξίζουν.

Γδέρνω όσα μας έφεραν μαζί και
με πετώ στα τάρταρα.
Φυλακισμένος θα ’μαι
θανάσιμα νεκρός.
Με τεμαχίζει το σκοτάδι για το τελευταίο σου φιλί.
Δε ζήτησα τίποτα άλλο.
Να μη χάσω τη μορφή σου.

Ας κυλιστούμε αγκαλιά στο σεντόνι μας με τ’ άστρα
δε θα με ζηλεύουν πια
και θα φωτίσουν ξανά
το ξημέρωμα της ομορφιάς σου.
Μη σκουπίζεις το σεντόνι.
Θα μείνω πάντα υγρός και πνιγμένος.
Το κύμα σου κάλυψε την αοριστία μου
και με έκανε εραστή σου.

Μη φύγεις


Άγγελος Θεοχάρης
από το αδημοσίευτο ποίημα Τρεις ώρες

4 σχόλια:

ΕLΕΝΑ-ΒUTTEFLY είπε...

Έχει ένα σπαραγμό το ποίημα που σου μαγκώνει τη καρδιά..
"Δε ζήτησα τίποτα άλλο. Να μη χάσω τη μορφή σου"

Καλημέρα Τόλη..

55fm είπε...

Αχ...Τόλη μου,σφίξιμο δυνατό και γνωστό ένιωσα!
Καλημέρα!

Poet είπε...

Τα δάκρυα της νιότης στεγνώνουν γρήγορα, Έλενά μου. Και ο Άγγελος είναι πολύ νέος.

Από την άλλη, σκέφτομαι το "they try to tell us we're too young, too young to really be in love" με τον Nat "King" Cole της εφηβείας μου και δεν ξέρω. Άντε να τα βάλεις με τον έρωτα.

Poet είπε...

Ε, συμμάζεψε κι εσύ αυτόν τον πιτσιρικά με το τόξο και τα βέλη, Ουρανία μου. Από τα δικά σου μέρη δεν εκπορεύεται; Άλλο τώρα αν μας στέλνει μερικές φορές στα τάρταρα.

Καλό απόγευμα, κορίτσια.