Τρίτη 22 Ιουνίου 2010

Κι ήσουν

Κι ήσουν ένα
δέντρο γυμνό της λίμνης μου .
μάζευες τα πουλιά.


Παιδικό δωμάτιο

Στο παιδικό δωμάτιο
ποτέ κανένα παιδί δεν έζησε
φορές ο ήλιος
έμπαινε,
φορές

ένα μικρό χελιδόνι.

Ύστερα, ύστερα τίποτα.

Ωραίο που είναι το παιδικό δωμάτιο, το μακρινό κοχύλι

κι ο θάνατος ωραίος

που είναι.

Γιώτα Παρθενίου
από τη συλλογή Του φεγγαριού μπλε, 1994

2 σχόλια:

Atheoch είπε...

Είναι συγκινητικό να διαβάζεις ένα ποίημα που δεν έχει ανάγκη από επίθετα και χαρακτηρισμούς για να σου μεταδώσει τα συναισθήματά του. Ένας ποιητής που χρησιμοποιεί την ζωγραφική στην ποίηση. Σου δίνει την εικόνα με όλα τα απαραίτητα χρώματα και σε αφήνει να αισθανθείς ελεύθερα.

Poet είπε...

Η λιτότητα είναι πάντα θετικό στοιχείο στην ποίηση, Άγγελε. Και η ζωγραφική απαραίτητο, κατά τη γνώμη μου. Όπως και η μουσική των λέξεων.