Όλα κοντά τα θέλω, προσιτά και εύχρηστα,
υλικά της απόγνωσης, αλκοόλ, τσιγάρα και
τηλεκοντρόλ, να προσθέτω κανάλια και ν' αφαιρώ
σε χρώμα, έτσι που ένας λεκές πολύχρωμος
και σκοτεινός το μέλλον να έχει γίνει.
Βυθισμένος λοιπόν, στον καναπέ της απόγνωσης,
αγνοούμενος μες στους καπνούς, στο αλκοόλ
στη μαύρη οθόνη, πιο εύκολο μου φαίνεται
ν' αποσυρθώ, να εγκαταλείψω το ομοίωμά μου
χωρίς να το αντιληφθεί κανείς πως βγήκα πια,
εξήλθα, γεμάτο το ποτήρι και τα τσιγάρα μου εκεί,
μαζί με το κορμί μου κι η τηλεόραση ανοιχτή
κι εγώ δεν σας χαιρέτησα, δεν είπα καν
«στο επανιδείν», «arrivederci», «θαταπούμε».
Σωτήρης Παστάκας
από την έκδοση Λογοτεχνική Πολυμορφία,
Περιοδικό Αλεξίσφαιρο, 2009 - 2010
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αναρτήσεις
3 σχόλια:
Καλημέρα,
Πολύ ενδιαφέρουσα η προσέγγιση του Παστάκα για την ψυχολογική απουσία την εκμηδένιση του εαυτού. Καταθλιπτικό μεν, ωστόσο πολύ επίκαιρο στις μερες μας.
Τρομερό Συγκλονιστική δύναμη
Χρωστάμε πολλά στο Σωτήρη Παστάκα οΛοι εμείς που διψάμε για ποίηση, όλοι εμείς που θέλουμε να βγούμε προς τα έξω και δεν είναι ευκολο, γιατί ένας άνθρωπος ανοιξε την καρδιά, την αγκαλιά του κι έφτιαξε για τόοοοσους και τοοοοσες ένα τεραστιο ποιητικο λειβαδι. ΣΩΤΗΡΗ Σ' ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΌΤΙ ΕΚΑΝΕΣ, ΓΙΑ ΌΤΙ ΚΑΝΕΙΣ, ΓΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ. ΚΑΙ ΠΟΥ ΤΕΛΙΚΑ ΕΝΑΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΡΟΜΕΡΑ ΔΥΝΑΤΗ, ΤΡΥΦΕΡΗ ΚΑΙ ΚΑΘΕΤΗ ΠΟΙΗΣΗ ΣΟΥ.ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΕΥΤΥΧΗΣ ΠΟΥ ΕΣΥ ΒΡΙΣΚΕΙΣ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΚΑΡΔΙΑ ΑΝΤΑΞΙΑ ΣΟΥ , ΤΟΝ ΤΟΛΗ ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ.
Δημοσίευση σχολίου