Ψεκ - ψεκ ψεκάζουνε τα μπεκ,
φρέσκο χορτάρι μαλακό φυτρώνει δίχως μνήμες.
Πριν γίνει σταγόνα το νερό
διαγράφει πολύχρωμη καμπύλη.
Το νερό που όλα τα πολλαπλασιάζει και τα γονιμοποιεί :
τα κάνει ποικιλόχρωμα,
ευωδιές αναδίδει και αρώματα ...
«Τα ρόδα τον Μάιο αναπληρούν την Παναγία», λέει
κι εκείνος. «Μείνε ήσυχη, το γιασεμί μεσολαβεί για μας
στον Ουρανό».
Κάπως έτσι κουβεντιάζοντας,
απομακρύνεται το άκληρο ζευγάρι
μέσα στον ολάνθιστο κήπο.
Σωτήρης Παστάκας
από την έκδοση Λογοτεχνική Πολυμορφία,
Περιοδικό Αλεξίσφαιρο, 2009 - 2010
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αναρτήσεις
18 σχόλια:
Ο Σωτήρης Παστάκας έχει μπει στους πολύ αγαπημένους Τόλη μου.. το συγκεκριμένο αγγίζει ένα πολύ ευαίσθητο θέμα αυτό του άκληρου ζευγαριού. Ποτέ δεν μου άρεσε αυτός ο χαρακτηρισμός, ίσως γιατί άργησα πολύ να κάνω παιδιά και είχα εισπράξει πολλούς παρόμοιους χαρακτηρισμούς. Ο κόσμος γίνεται πολύ σκληρός.. εκ του ασφαλούς!
Ξέφυγα λίγο από το ποίημα λόγο του θέματος.. είναι υπέροχο και αυτό, να υποθέσω ότι ποιήματά του έχουν δημοσιευτεί μόνο στο περιοδικό;
Καλή σου μέρα Τόλη μου
Χαίρομαι για την ανταπόκρισή σου, Μαρία μου. «Λόγια του κόσμου μην ακούς, έχεις να κάνεις με κακούς», γλυκειά μου, για να σου θυμίσω ένα παλιό τραγουδάκι. Για μένα, και για όλους τους άλλους πιστεύω, είσαι ένα «ολάνθιστος κήπος» που «αναδίδει ευωδιές και αρώματα».
Ο Σωτήρης Παστάκας είναι νεώτερός μου και ομολογώ ότι δεν τον γνώριζα. Το είδα πρώτα στο αξιόλογο διαδικτυακό περιοδικό «Ποιείν» και τον εκτίμησα μετά από τα ποιήματά του σ' αυτή την έκδοση. Καθώς και στο facebook πρόσφατα. Δεν γνωρίζω λοιπόν και πολλά. Μαθαίνω κι εγώ μαζί με σας.
Καλή σου μέρα, Μαρία μου.
Ποιητική διάθεση και σήμερα και όποτε την έχω περνώ να πάρω λίγη από την ποίησή σου να ντύσω τις σκέψεις μου! Μου φτιάχνει τη διάθεση το σπίτι σου. Περνάω για να χαμογελάσω!
Tόλη μου,σου το έχω ξαναγράψει,εδώ μαθαίνω και ο Σωτήρης Παστάκας μου αρέσει,όπως γράφει!
Για το χαρακτηρισμό άκληρος νιώθω ότι έγραψε η Margo μας.
Πάντα με ενοχλούσε,τη θεωρούσα σκληρή και άσχημη λέξη!
Και ας έκανα πολύ μικρή το πρώτο μου παιδί.
Όπως και το ζωντοχήρα...
Σε γλυκοφιλώ!
Άννα μου, χαίρομαι πολύ που σε ξαναβλέπω εδώ μετά τόσον καιρό. Πώς να μην χαμογελάσεις αφού βγήκες βόλτα σε «δημοτικό κήπο» και «λιβάδι» ταυτόχρονα;
Τι γίνεται εκείνη η εργασία που μου έλεγες παλιότερα; Η Λέσχη Ανάγνωσης της Τούμπας πάει θαυμάσια. Μη διστάσεις να μου γράψεις αν μπορώ να σε βοηθήσω, κορίτσι των βιβλίων.
Oυρανία μου, όλοι μας έχουμε πληγωθεί από τυπικά σωστές και ουσιαστικά χυδαίες λέξεις. Από τα παιδικά και τα νεανικά μας χρόνια, όταν είμασταν πιο ευάλωτοι.
Καθοριστικός είναι βέβαια ο τρόπος με τον οποίο χρησιμοποιούνται. Στο ποίημα νομίζω ότι η λέξη «άκληρος» προσλαμβάνει τις ακριβείς της διαστάσεις. Ναι, η λέξη «ζωντοχήρα» σήμαινε παλιά (γιατί δεν την ακούω πλέον) το εύκολο θήραμα. Μου έχουν μείνει όμως πολύ σκληρότερες λέξεις που άκουγα στη γειτονιά και τα σπίτια τα χρόνια εκείνα. Π.χ. η έκφραση «εξώλης και προώλης».
Πιστεύω πάντως ότι η ευκολία με την οποία σήμερα χρησιμοποιούνται λέξεις όπως «γκόμενα», «πήδημα», «μαλάκας»,«ξεπέτα» κ.ο.κ. έχει κάνει να χάσουν σε κάποιο βαθμό την οξύτητα και το αντίκρυσμά τους. Εξοικειώνεται κανείς με τη χυδαιότητα σε μια εκπορνευμένη κοινωνία.
Καλό βράδυ.
Έχουν μια μοντέρνα αντίληψη οι στίχοι του.. πολύ ωραίοι Τόλη.
Η ζωντοχήρα δεν ακούγεται πολύ στα μέρη μας, αλλά είμαι σίγουρη ότι σε μακρινά χωριά ζει και βασιλεύει..
Πανεμορφο,με λίγη πικρία αλλά και πολυ τρυφερότητα..μου θυμίζει ένα ζειγάρι φίλων που δεν έχουν παιδιά αλλά είναι τόσο ερωτευμένοι μετα απο30 χρόνια γάμου,έχουν ΄τοσο τρυφερή σχέση μεταξύ τους,που ο ένας δίνει στον άλλον την αγάπη και την φροντίδα προς το παιδί που δεν απέκτησαν! Καλό ΣΚ σε όλους!!
Σε ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον! Πάει καλά η εργασία, με αρκετό άγχος και λίγη καθυστέρηση αλλά όταν με το καλό τελειώσει ελπίζω να είναι τόσο όμορφη όσο τη φαντάστηκα.
Καλή συνέχεια και σε εσένα!
Παρεπιπτοντως,επειδή αναφέρθηκες στη Λέσχη Ανάγνωσης Σε μια συνάντηση στην δική μας λέσχη ανάγνωσης,έριξαν την ιδέα να "εκδράμουμε" ομαδικώς και να παρακολουθήσουμε μια συνάντηση άλλης λέσχης.Αναφέρθηκε το όνομα της λέσχης Ανω Τούμπας.Μπορείς να μου πεις κατα πόσο είναι εφικτό αυτό και εαν είναι ανοιχτη η λέσχη για τέτοιου είδους παρακολύθηση..βέβαια όλο αυτο για μετά τον σεπτεμβρη...
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου, Έλενα. Ευτυχώς που δεν ακούμε πια για «εγκλήματα τιμής» στην Ελλάδα.
Ναι, είναι ωραίες και παρήγορες αυτές οι σχέσεις, Πέλα μου. Και είναι κρίμα που δεν απολαμβάνει αυτή την αγάπη και ένα από τα τόσα παραπεταμένα ή κακοποιημένα παιδιά.
Χαίρομαι, Άννα. Όλα θα πάνε καλά, είμαι βέβαιος.
Είναι απόλυτα εφικτό αλλά και επιθυμητό, Πέλα μου. Ήδη στη Λέσχη Ανάγνωσης της Άνω Τούμπας έχουμε κάνει μια κοινή συνάντηση με τις Ολλανδέζες της Θεσσαλονίκης για να συζητήσουμε το μεταφρασμένο βιβλίο μιας συγγραφέως της πατρίδας τους (ναι, ξέρουν καλά ελληνικά γιατί είναι χρόνια παντρεμένες με δικούς μας).
Υπεύθυνη της Λέσχης είναι η βιβλιοθηκονόμος Λένα Παπαθανασίου και μπορείς να έρθεις σε επαφή μαζί της στο τηλέφωνο 2310-950.370, πρωινές ώρες τώρα καλοκαίρι. Είμαι βέβαιος ότι θα χαρεί πολύ.
Ψάξε και το ιστολόγιο της Λέσχης που έχει πολλές ενδιαφέρουσες αναρτήσεις.
Καλό σαββατοκύριακο.
Καλησπέρα στην υπέροχη παρεα!
Νομίζω πως ο κος Παστάκας εδώ αναφέρεται στις υπέρτατες στιγμές ευτυχίας -"αυτογονιμοποίησης"- που μπορεί να μας προσφέρει ο απόλυτος συντονισμός με το είναι μας. Τότε, που μυρίζοντας έστω κι ένα ρόδο ή ένα γιασεμί συντονιζόμαστε με το σύμπαν. Και σαφώς τότε είμαστε άκληροι, γιατί αυτή η ευτυχία είναι δική μας, δεν μεταδίδεται, μονο αντανακλάται.
Μια θαυμάσια ερμηνεία του ποιήματος, Ευγενία. Μία.
Καλό βράδυ.
Οντως είναι οπτική μία απο τις τόσες , οπως το θελει και η ποιηση αλλωστε, τη πολυφωνία...
Πολύ σπουδάιο ποίημα
Δημοσίευση σχολίου