Διάφανος να είσαι. Σαν τη σταγόνα
Της βροχής που κρέμεται
Στη λαμπερή απόληξη των φύλλων.
Γυμνός και τόσο καθαρός. Όπως αστέρι
Και κρύσταλλο που το χτυπά η αντηλιά.
Γι' αυτό - προτού να 'ρθεις - ρωτώ και πάλι :
Είσαι σαν το νερό και σαν το φως;
Είσαι σαν το μετάξι;
Είσαι σαν τη μηλιά και σαν την κερασιά κατάφορτος;
Είσαι σαν το βουνό και την πεδιάδα ανοιχτός;
Προβάλλεις φωτεινός χωρίς να κρύβεις τίποτα;
Ανθίζεις ήρεμα σαν δέντρο;
Τραγούδια λες αθώα σαν μικρό παιδί;
Αν ναι τότε μπορείς να 'ρθεις.
Εσένα θέλω μόνο και σε περιμένω.
Ηλίας Κεφάλας
από τη συλλογή Το δέντρο που έγνεθε τη βροχή και
τραγουδούσε, 2010, ενότητα Α', Μικρές φθινοπωρινές τελετές
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αναρτήσεις
4 σχόλια:
Πανέμορφο ποίημα Τόλη μου!
Με άγγιξε ιδιαίτερα,είμαι σε άλλο κόσμο τελικά!
Ανήκω αλλού!
Σε φιλώ και σ΄αγαπώ!
Υ.Γ. Τη Δευτέρα θα πάω στον Ιανό για να αναζητήσω το μυστικό αλφάβητο, ελπίζω να υπάρχει,αλλιώς θα το καρφώσω!
Το ήξερα ότι θα σου αρέσει. Ναι, μερικές φορές είναι ιδιαίτερα έντονη η αίσθηση της εξορίας.
Καληνύχτα, Ουρανία μου, με την αγάπη μου κι ας ελπίζουμε να ξέρει ο Ιανός να διαβάζει το μυστικό αλφάβητο.
Σήμερα δεν έχω καλή διάθεση και είπα να έρθω λίγο στο λιβάδι σας να αισθανθώ καλύτερα..
Τι ωραίο ποίημα είναι αυτό;Συμμερίζομαι τους στίχους του ποιητή, περισσότερο από ποτέ..
Καλό βράδυ Τόλη.
Ο καθένας μας έχει τον δικό του τρόπο να αντιμετωπίζει την κακή διάθεση, Έλενα, κι αυτός σίγουρα δεν είναι ένας από τους χειρότερους. Τα φωτεινά ποιήματα συχνά υποδηλώνουν την αισιοδοξία της θέλησης και όχι της λογικής. Της θέλησης του ποιητή που ακτινοβολεί ευεργετικά και για τους άλλους. Σου εύχομαι λοιπόν χαμόγελα.
Καλό βράδυ.
Δημοσίευση σχολίου