Παρασκευή 7 Μαΐου 2010

Στα δέκα χρόνια μια φορά

Στα δέκα χρόνια μια φορά
Κάνουν τους πατριώτες
Πάνω σε πορφυρά χαλιά
Μπουρδέλων θιασώτες
Α ρε Ελλάδα ψεύτικη και δολερή πατρίδα
Που σε εμφύλιο σπαραγμό κέρδισες τη παρτίδα
Εμένα η πατρίδα μου είναι τα καφενεία,
Τα γήπεδα, τα σινεμά, οι φίλοι, τα βιβλία…
Οι έρωτες των κοριτσιών
Η θάλασσα η λιακάδα
Μια αλλιώτικη Ελλάδα …

Εμένα η πατρίδα μου είναι η ρωμιοσύνη
Χορεύει ανατολίτικα και τραγουδά και πίνει
Εμένα η πατρίδα μου έχει μαγκιά και μπέσα
Άγρια, ανυπότακτη, γυμνή και πριγκηπέσα

Στα δέκα χρόνια μια φορά
Θυμούνται την Αγια-Σοφιά
Της νύχτας τα τσογλάνια
Κι ενώνονται όλοι μαζί
Πρεζόνια και ουτιδανοί
Δίπλα σε εργολάβους
Κάποιοι παλιοί αριστεροί
Αντάμα με τους μπράβους
Και πάνε στα ουράνια.

Στα δέκα χρόνια μια φορά
Θυμούνται την Ελλάδα
Κάτι απίθανα φρικιά
Που ζουν στη χαραμάδα
Ανέραστοι αγαπητικοί
Πυροβολούν στις πλάτες
Χωρίς καμία ενοχή
Σε μια μακάβρια εποχή
Σκαρώνοντας απάτες.

Εμένα η πατρίδα μου έχει μεγαλοσύνη
Παίζει στο ζάρι τη ζωή κι έναν παρά δε δίνει
Είναι μια χώρα θαλερή γεμάτη μπερεκέτια
Που όλοι τη ζηλεύουνε στα πέντε βιλαέτια

Σ αυτή τη χώρα κυβερνά ασίγαστο το πάθος
Κι αντρίκεια παραδέχονται πως κάνουνε και λάθος
Αυτή τη χώρα ο θάνατος, ο θεριστής, τρομάζει
Γιατί παλεύουν τη ψυχή κανείς δεν την αρπάζει.

Νίκος Χειλαδάκης
από τη συλλογή Επτάκις 7, 2010

9 σχόλια:

Poet είπε...

Με το επίκαιρο αυτό ποίημα ολοκληρώνεται το αφιέρωμα στην ποίηση του Νίκου Χειλαδάκη. Χαίρομαι που ανακάλυψα τον καλό αλλά μάλλον παραγνωρισμένο αυτόν ποιητή της γενιάς του 1970, που έχει ονομαστεί και «γενιά της αμφισβήτησης». Επιπλέον και γιατί υπήρξε μια θερμή ανταπόκριση στα ποιήματά του από αναγνώστες του ιστολογίου.

Ο Νίκος Χειλαδάκης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1952 και είναι δημοσιογράφος. Έχουν εκδοθεί οι ποιητικές συλλογές του Ποίηση, Θεωρία, 1986 και ΥΚΣΩΣ ή ΙΞΩΣ, Εκάτη, 1990, και βρίσκεται υπό έκδοση η συλλογή Επτάκις 7. Ο Νίκος Χειλαδάκης έχει επίσης ασχοληθεί με μεταφράσεις και έχει γράψει άρθρα και κριτικές σε λογοτεχνικά περιοδικά.

Margo είπε...

Τονωτική ένεση αυτό το ποίημα αλλά και η Ελληνική πραγματικότητα σε όλο της το μεγαλείο!

Ευχαριστούμε και για τις πληροφορίες για το έργο του Νίκου Χειλαδάκη.

υ.γ. άνθρωποι σαν και εσένα Τόλη μου δεν μπορώ να τους φανταστώ πολιτικούς.. αναφέρομαι στο σχόλιο που έκανες στην Ίζα.. αν και τέτοιοι άνθρωποι θα μπορούσαν αν αλλάξουν τα πράγματα προς το καλύτερο.

Καλό Σαββατοκύριακο εύχομαι

το πετάλι είπε...

τραγικά επίκαιρο!

εξαιρετικός ο λόγος του Ν. Χειλαδάκη!

συγχαρητήρια στον ποιητή
και σε σένα Τόλη που μας έφερες σε επαφή με τα ποιήματά του...

Poet είπε...

«Εσύ, βρε, θα αλλάξεις το ρωμέικο;», έλεγε ο πατέρας μου, Μαρία, που είχε ζήσει μικρασιατική καταστροφή, προσφυγιά, δικτατορίες, εμφύλιο, «ελληνική πραγματικότητα». «Ναι, εγώ και μερικοί ακόμη», του απαντούσα, ανόητος ή ουτοπιστής που είναι περίπου το ίδιο.

Το πόσο δίκιο είχε ο πατέρας μου το βλέπουμε και τώρα. Μπροστά στην καταστροφή, άθλια μικροκομματικά συμφέροντα, κούφια λόγια, ξετσίπωτος λαϊκισμός, υπόθαλψη εγκλημάτων ... Κάπου θα πρέπει να βρίσκεται αυτό το μεγαλείο της Ελλάδας αλλά μάλλον δεν μπορώ να το δω τώρα.

Καλή σου μέρα.

Poet είπε...

Καλή σου μέρα, Νίκο μου, σ' ευχαριστώ εκ μέρους του Νίκου Χειλαδάκη.

Εγώ θα μείνω στον στίχο «κι αντρίκεια παραδέχονται πως κάνουνε και λάθος». Θα ήθελα κάποιοι σ' αυτή τη χώρα κάποτε να αναλάβουν τις ευθύνες τους, να μην φταίει πάντα κάποιος άλλος. Μου φαίνεται όμως ότι θα περιμένω πολύ ακόμα.

ξωτικό είπε...

Kι εγώ στον ίδιο στίχο στάθηκα και ακόμα περισσότερο σιχάθηκα γι' αυτή την βουλή καζίνο .....
Κυρίως μια καλημέρα ήθελα να πώ.

scorpios είπε...

Αγαπητέ Poet αισθάνομαι την ανάγκη να σας ευχαριστήσω ζεστά, από καρδιάς, τόσο το φιλόξενο ιστολόγιο όσο και τους αναγνώστες σας που ασχολήθηκαν με τους στίχους μου, πολύ κατώτερους από όσα η ευγενική ανοχή σας τους αποδίδει. Ευχαριστώ πολύ
Ν.Χ.

Poet είπε...

Ε, τότε, και μια θερμή καλησπέρα από μένα, ξωτικό. Κράτα γερά γιατί μόνο οι υπερφυσικές δυνάμεις σου θα μας σώσουν.

Poet είπε...

Μέσα στη γενική ξετσιπωσιά, ένας σεμνός Νίκος Χειλαδάκης. Εμείς σε ευχαριστούμε, Νίκο μου, που τόσο εύστοχα μας θυμίζεις αξίες ξεχασμένες. Και που, είμαι βέβαιος, μπορείς να ζήσεις και χωρίς παντεσπάνι.

Καλό βράδυ και καλή συνέχεια.